Τα λουτρά Παλαντζιάν «παραδίδονται» στην τέχνη

Τα λουτρά Παλαντζιάν «παραδίδονται» στην τέχνη

4' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Eχει κλίση στον χορό, πού να απευθυνθούμε;», μας ρώτησε μια κυρία δείχνοντάς μας την κόρη της που καθόταν ντροπαλά πιο πίσω. «Αυτό γίνεται καθημερινά, το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μεγάλο», μας είπαν οι τεχνικοί που κάνουν τα τελευταία φινιρίσματα στο ολοκαίνουργιο καλλιτεχνικό Γυμνάσιο και Λύκειο Κερατσινίου στα Λουτρά Παλαντζιάν και παρέπεμψαν μητέρα και κόρη στο αρμόδιο δημοτικό γραφείο.

Δεν είναι μόνον η φύση του σχολείου, το οποίο θα ειδικευτεί στα εικαστικά, που προσελκύει το ενδιαφέρον των περιοίκων, αλλά και η εντυπωσιακή σύζευξη ενός διατηρητέου μνημείου με έναν πρωτοποριακό και σύγχρονο χώρο εκπαίδευσης στην αιχμή της τεχνολογίας, ο οποίος θα έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση στον χώρο του πολιτισμού.

Μπαίνουμε μέσα από την ίδια είσοδο που χρησιμοποιούνταν στις αρχές του 20ού αιώνα. Το μνημειακό κτίριο έχει αποκατασταθεί εξ ολοκλήρου, ενώ για να στεγάσει τις σχολικές αίθουσες και τα γραφεία των καθηγητών κατασκευάστηκαν δύο νέες πτέρυγες εκατέρωθεν των λουτρών, οι οποίες ενώνονται με ένα μεταλλικό στέγαστρο στην μπροστινή όψη που λειτουργεί και ως «γέφυρα» μεταξύ των κτισμάτων. Τα παραδοσιακής τεχνοτροπίας ξύλινα παράθυρα, οι σκαλιστές πόρτες και το περίτεχνο μεταλλικό κιγκλίδωμα που χαρακτηρίζει ένα από τα δύο κύρια δωμάτια του χαμάμ είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών δομικών στοιχείων, τα οποία λεηλατήθηκαν μέσα στα περίπου 30 χρόνια που το κτίσμα παρέμενε εγκαταλελειμμένο. Την ίδια μοίρα είχαν τα μαρμάρινα στοιχεία και το σιντριβάνι στο μεγάλο χαμάμ, τα οποία όμως αναδημιουργήθηκαν εκ νέου από την ανάδοχο εταιρεία ΑΤΕΣΕ Α.Ε. που ανέλαβε την κατασκευή και τη συντήρηση του έργου.

Το φυσικό φως εισέρχεται ανεμπόδιστο στον χώρο από τους παραδοσιακούς φεγγίτες της θολωτής οροφής, πολλοί από τους οποίους είχαν «μπαζωθεί» και ανοίχτηκαν ξανά. Εκεί, μέσα στα παλιά χαμάμ και λουτρά οι μαθητές του καλλιτεχνικού σχολείου θα έχουν τα εργαστήρια Σχεδίου και Αισθητικής Αγωγής και Δεξιοτήτων, ενώ σε ένα τμήμα του χώρου θα εκτεθούν κειμήλια και αντικείμενα της οικογένειας Παλαντζιάν. «Η κατάσταση του κτιρίου τα τελευταία 30 χρόνια ήταν λυπηρή. Ο περιβάλλων χώρος και τα δέντρα ήταν παντελώς απεριποίητα, τα πάντα διαλυμένα και ριγμένα στο πάτωμα που άλλοτε έλαμπε. Είχε γίνει και στέκι τοξικομανών. Ο χώρος δεν ήταν επισκέψιμος και η ένδοξη ιστορία των λουτρών είχε αρχίσει να ξεχνιέται. Είμαι σίγουρος πως ο προπάππους μου θα ήταν υπερήφανος για τη σημερινή χρήση του κτιρίου του ιδιαίτερα γι’ αυτόν τον σκοπό», λέει στην «Κ» ο Ονίκ Παλαντζιάν.

Η μυρωδιά της φρέσκιας μπογιάς είναι αισθητή στις αίθουσες που επισκεπτόμαστε. Το νέο σχολείο είναι εξοπλισμένο με συστήματα διαχείρισης κτιρίων (BMS – Building Management System) τελευταίας τεχνολογίας για την εξοικονόμηση ενέργειας συνδυάζοντας το παραδοσιακό με το μοντέρνο σε ένα άλλο επίπεδο. Οι αίθουσες είναι εξοπλισμένες με ανιχνευτές διοξειδίου του άνθρακα και μόλις τα επίπεδα ανέβουν πάνω από το επιθυμητό όριο τότε τίθεται σε λειτουργία ο αυτόματος εξαερισμός. Η θερμοκρασία τον χειμώνα είναι σταθερά στους 20 βαθμούς Κελσίου, ενώ ειδικοί αισθητήρες ρυθμίζουν τον κοινόχρηστο φωτισμό ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Το βρόχινο νερό συλλέγεται σε ειδικές δεξαμενές και χρησιμοποιείται για το πότισμα του κήπου και τις ανάγκες του κτιρίου, ενώ έχει ληφθεί μέριμνα για την αυτάρκεια του σχολείου σε νερό και ηλεκτρικό ρεύμα σε περίπτωση διακοπής. Με ειδικά ηχόμετρα μετρήθηκε ο θόρυβος του περιβάλλοντος και κατασκευάστηκαν ειδικά ηχομονωτικά κουφώματα και δάπεδο απορρόφησης ήχων και κραδασμών. Επίσης έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας από συστήματα πυρανίχνευσης μέχρι ειδικές προσθήκες στις πόρτες για να προστατεύονται τα δάχτυλα των αυριανών καλλιτεχνών. Ολες οι λειτουργίες του κτιρίου ρυθμίζονται και ελέγχονται εξ αποστάσεως.

Επιτυχής σύμπραξη

Τα λουτρά δημιουργήθηκαν από τον Αρμένιο επιχειρηματία Αρτίν Παλαντζιάν για να καλύψουν τις ανάγκες προσωπικής υγιεινής του τοπικού πληθυσμού που είχε αυξηθεί μετά την έλευση των προσφύγων του 1922, σε μια εποχή που η σύνδεση με το δημόσιο αποχετευτικό σύστημα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σταμάτησαν τη λειτουργία τους στις αρχές του ’70 και έπειτα από περίπου μια δεκαετία το οικόπεδο απαλλοτριώθηκε για τις ανάγκες του τότε Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων. Το 1993 το κτίσμα χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο αλλά μέχρι πρόσφατα το έργο για την κατασκευή του σχολείου δεν είχε προχωρήσει, ενώ το κτίριο κινδύνευε με κατάρρευση. Η επανεκκίνησή του έγινε το 2011 με την ανακήρυξη αναδόχων για το σχολείο στο Κερατσίνι όπως και για ακόμη 23 σχολικές μονάδες της Αττικής μέσω προγραμμάτων ΣΔΙΤ αλλά η οικονομική κρίση «πάγωσε» τις διαδικασίες μέχρι το 2014. «Τότε προσπαθήσαμε και καταφέραμε να πετύχουμε ένα μείγμα χρηματοδότησης που περιλαμβάνει τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του προγράμματος Jessica, κάτι που έγινε για πρώτη φορά πανευρωπαϊκά και μας χάρισε το βραβείο του περιοδικού World Finance», σημειώνει στην «Κ» ο ειδικός γραμματέας ΣΔΙΤ Νίκος Μαντζούφας.

Οι διαδικασίες προχώρησαν και με τη συνεργασία της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων το έργο μαζί με τις νέες μελέτες και αδειοδοτήσεις ολοκληρώθηκε σε 2,5 χρόνια, καταγράφοντας μια επιτυχημένη σύμπραξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα ο τελευταίος θα έχει την ευθύνη για τη συντήρηση, την καθαριότητα και τη φύλαξη του σχολείου για τα επόμενα 25 χρόνια. Οι καθηγητές δεν θα χρειαστεί να βάλουν ούτε ένα καρφί στον τοίχο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή