Χάψαν όλοι το δόλωμα «γραβάτα», • που δόλωσε προ δεκαπενθημέρου ο ίδιος ο Τσίπρας, σαν μαέστρος που είναι στα επικοινωνιακά και φαύλα, • και δεν προσέξαμε αυτό που έχουμε πλέον καλά εμπεδώσει από το πρώτο κιόλας, το βαρουφάκειο, συριζανελικό εξάμηνο: • Αμα τους ακούς να λένε «Κλείνει η διαπραγμάτευση»· • άμα διαβεβαιώνουν «Υπογράφεται η συμφωνία»· • άμα δηλώνουν πασιχαρείς «Ερχονται τόσο καλά νέα για το χρέος, που θα βάλω γραβάτα!»· • τέτοια άμα ακούς, • τότε είναι που δεν πρέπει να πιστεύεις ούτε φωνήεν. •
Ρωτάς • (ακόμα; μετά δυόμιση χρόνια τσιπρίαση;) • «Μα γιατί να κάνει όλο αυτό το σόου, ότι έρχεται συμφωνία για το χρέος, • και μάλιστα τόσο καλή που να κελαηδάει δημοσίως στα μίντια • «Γραβάτα θα φορέσω / ρούχα γιορτινά / αφού για Χρέος παίρνω / μια ρυθμισάρα νά!» Γιατί, τι κερδίζει;». • «Είναι η φενάκη, ανόητε· • το βασικό εργαλείο του», θα μπορούσε κανείς να σου απαντήσει. • Και παραμονές της ψήφισης των ευάγριων μέτρων στη Βουλή, • στόχος του φενακισμού ήταν κυρίως οι βουλευτές του, οι συριζανέλ. • Με το κόλπο της γραβάτας πάσαρε εντέχνως τη «βεβαιότητα» πως «η ρύθμιση του χρέους είναι εδώ». • Οπότε «Ψηφίστε, άξιον εστί!». • Ο άνθρωπος δεν ιδρώνει τ’ αφτί του αν λίγες μέρες μετά ξεγιουβεντίζεται ως ασόβαρος • (μηνπωτι χείρον). • Οπως τώρα που έμεινε με τη γραβάτα στο χέρι
• και το χρέος πτερουγίζον • εν είδει περιστεράς • κι εβεβαίου του λόγου το ευτελές. •
Σαράντα χρόνια φούρναρης, και τι δεν έχω διαβάσει από λυρικές εξάρσεις σε δημοσιογραφικά κείμενα. • Από την εποχή του διαβόητου «Την ισπανοσύνη μην την κλαις» που είχε γράψει ο μετρ του είδους Γιώργος Λιάνης στα Νέα μετά το θάνατο του Φράνκο • και μέχρι σήμερα βεβαίως. • Οπότε διαβάζω σ’ εφημερίδα για έναν οπερατικό «Ερωτόκριτο» που ανέβασε πρόσφατα η Λυρική: • Τους 10.000 στίχους του έργου «ο συνθέτης πρωτίστως τους άκουσε ως παρτιτούρα. • Ακουσε τη μουσική που κλείνουν μέσα τους, περιμένοντας τον επίδοξο δημιουργό του 2017 να επενδύσει στην προσωπική δεισιδαιμονία της τέχνης…». •
Αραγε πώς να πήγαν –αφήκαν κάνα διάφορο; • Οι επενδύσεις «στη δεισιδαιμονία της τέχνης» λέω. • Και μάλιστα την «προσωπική». •
Μιας και μιλάμε για έπη. • Διάβασα κάπου ότι το ινδικό Μπόλιγουντ ετοιμάζεται να γυρίσει τη δική του εκδοχή πάνω στις ταινίες «Ράμπο» του Σιλβέστερ Σταλόνε. • Ο οποίος, λένε, στην αρχή «ανησύχησε», αλλά μετά «ησύχασε», κι έδωσε μάλιστα και την ευχή του. • Πάντως ο Ινδός σκηνοθέτης «διαβεβαίωσε το κοινό ότι η ταινία δεν θα περιέχει μουσικοχορευτικές σκηνές». •
Στην αρχή γέλασα. • Αλλά μετά προβληματίστηκα. • Ακου πράγματα. • Ινδικό χωρίς μουσικοχορευτικά. • Η μαγκούφα η παγκοσμιοποίηση. • Ενώ θα μπορούσε θαυμάσια να γυριστεί ένα «Ρινγκ ποτισμένο με ιδρώτα».
Οι μόνες σίγουρες μεταρρυθμίσεις που γίνονται είναι οι περικοπές • –οριζοντίως και καθέτως. • Περικοπές σε δουλειές, μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία, ψυχαγωγία, ψυχολογία, τεκνογονία, δημογραφία, νεκροταφεία… • Μόνο περικοπές. • Ολες οι άλλες μεταρρυθμίσεις • οι «θεσμικές» λεγόμενες • είτε ουδέποτε θεσμοθετούνται • είτε, θεσμοθετούμενες, ουδέποτε εφαρμόζονται • –πέφτουν, όπως έγραψε ο Μιχάλης Τσιντσίνης, «στην άβυσσο που πάντα χάσκει μεταξύ ψήφισης και εφαρμογής»– • είτε, εφαρμοζόμενες, πέφτουν θύματα αλλεπάλληλων βιασμών • σε σημείο που στο τέλος δεν ξέρει η μάνα τίνος είναι το παιδί • και όλοι μας από πού προέκυψε τώρα αυτό το έκτρωμα. • Γι’ αυτό ο κόσμος ακούει «μεταρρυθμίσεις» και του ’ρχετ’ αναγούλα. •
Αυτό φταίει. •
Οχι το σανό.