Το αγαπημένο μυρωδικό των Ιταλών με το έντονο άρωμα, εκτός από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, νοστιμεύει κρέας, ψάρι αλλά και απλά λαδόξιδα.
Στα Λατινικά, το φασκόμηλο λέγεται salvia, το οποίο σημαίνει σωτηρία, καθ’ όσον χρησιμοποιήθηκε ως πανάκεια, ως αφέψημα αλλά και ως βάση αλοιφής, θεραπευτικό για το στόμα, τόσο για τραυματισμούς όσο και για άφθες, φαρυγγίτιδα, ουλίτιδα καθώς και ως λάδι – επειδή το αιθέριο έλαιο περιέχει τερπένες και θεραπευτικές ρητίνες. Χρησιμοποιήθηκε ακόμη ως αντισηπτικό, ως αντιφλογιστικό και ως αντιεφιδρωτικό. Θέλει όμως προσοχή κατά την κύηση και στην περίπτωση υπέρτασης.
Οι Ιταλοί λατρεύουν το φασκόμηλο και το χρησιμοποιούν πάρα πολύ σοφά με χοιρινό, με κοτόπουλο και με ζυμαρικά στα οποία προσθέτουν βούτυρο. Ο συνδυασμός του λίπους και του φασκόμηλου είναι ιδανικός. Ολοι γνωρίζουμε το ρωμαϊκό (της Ρώμης) σαλτιμπόκα, όπου όλο το μυστικό είναι ένα φύλλο φασκόμηλου μέσα στο τυλιχτάρι. Το φασκόμηλο θέλει προσοχή, διότι είναι εξαιρετικά ισχυρό, άρα έχει την τάση να επικαλύπτει τα πάντα. Θα βάλουμε, λοιπόν, μικρές ποσότητες, 2 – 3 φύλλα για παράδειγμα, στα μαγειρικά μας.
Οι Κρητικοί το χρησιμοποιούν για το κάπνισμα των λουκάνικων αλλά και για το κάψιμο των παραδοσιακών ξυλόφουρνων, διότι δίνει άρωμα. Θα το ψιλοκόψουν επίσης στη συνταγή τους για τηγανητό χοιρινό συκώτι. Πολύ συχνά, το φασκόμηλο χρησιμοποιείται σε αντικατάσταση του δεντρολίβανου ή ακόμη μέσα στα όσπρια, για να τα προφυλάξει από τα ζωύφια, ό,τι κάνουμε και με τα φύλλα δάφνης. Θα το συναντήσουμε επίσης σε τουρσιά, αλλά και στη μαγειρική, ψιλοκομμένο σε λαδόξιδα ή για αρωματισμό μπουτιών αρνιού.
Θα βρούμε πράσινο και μοβ φασκόμηλο. Το μοβ έχει μια πιο φαρμακευτική γεύση. Καλό είναι να μη χρησιμοποιούμε το διακοσμητικό φασκόμηλο, είναι εξαιρετικά πικρό.