Πιστεύω πως το Σάββατο το απόγευμα όσοι Eλληνες φίλαθλοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας ένιωσαν τι είναι το ποδόσφαιρο. Οι εικόνες από το κατάμεστο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου, δεν μπορούσαν παρά να μας προκαλέσουν να κάνουμε τις συγκρίσεις με τον δικό μας αντίστοιχο του Πανθεσσαλικού στον Βόλο.
Και ένα τεράστιο «γιατί» ήταν η πρώτη αντίδραση. Γιατί αυτοί να έχουν έναν τέτοιο ποδοσφαιρικό πολιτισμό και εμείς να είμαστε ακόμα στην εποχή των… σπηλαίων; Τι περισσότερο έχουν αυτοί από εμάς; Τι ποτίζουν τους δικούς μας οπαδούς και συμπεριφέρονται με τον τρόπο που βιώσαμε στο παιχνίδι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ;
Δεν χρειάζεται να το ψάξουμε πολύ. Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη. Αναζητήστε την στις εκάστοτε συμπεριφορές και αντιδράσεις των παραγόντων, παικτών, προπονητών, που φοβούμενοι οι περισσότεροι μη χάσουν την δουλειά τους, γίνονται υποχείρια των αφεντικών τους.
Οι οποίοι τελευταίοι, δέσμιοι, όχι μόνο της ματαιοδοξίας τους αλλά και των συμφερόντων τους, διατηρούν τους δικούς τους «στρατούς» των οργανωμένων. Οι οποίοι φυσικά χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν. Και βέβαια, όταν γίνεται το κακό, οι ΠΑΕ χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους, καταδικάζοντας τα έκτροπα.
Μόνο που ξεχνούν στις ανακοινώσεις τους να αναφέρουν από πού προμηθεύτηκε τα εισιτήρια αυτός ο «υπερήφανος» λαός τους…