Αγνωστος πυροβόλησε και σκότωσε με κυνηγετική καραμπίνα φώκια στη Σάμο. Την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Διαβάζω την είδηση ξανά και ξανά, αναζητώντας σε κάποιο σημείο το λάθος. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Δεκάδες φωτογραφίες και βίντεο είχαν κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια με τη διάσημη φώκια της Σάμου, την Αργυρώ όπως την είχαν ονομάσει, να λιάζεται σε ξαπλώστρες παραλίας. Οι ντόπιοι και οι τουρίστες ήταν ενθουσιασμένοι.
Πώς είναι δυνατόν κάποιος να την πυροβόλησε; Και όμως… Κάποια στιγμή το χωνεύω. Με μεγάλη δυσκολία. Αλλά είναι αδιάψευστες οι εικόνες της νεκρής ξεβρασμένης φώκιας. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για την Αργυρώ. Οχι ότι έχει σημασία. Οσο κι αν έχουμε εθιστεί στην ωμότητα μέσα από την υπερπληροφόρηση που μας προσφέρουν το Διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια, μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα επεξεργαστώ, να τα εξηγήσω. Το ίδιο μπερδεμένη διάβασα την είδηση για τον θάνατο Νοτιοαφρικανού κυνηγού, που δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα The Telegraph. Ο Θέουνις Μπόθα, 51 ετών, σκοτώθηκε όταν έπεσε πάνω του ελέφαντας τον οποίο είχε πυροβολήσει σε καταφύγιο θηραμάτων.
Ο Μπόθα ήταν ειδικός στη χρήση σκυλιών στο κυνήγι και συνήθης δραστηριότητά του ήταν τα σαφάρι για λεοπαρδάλεις και λιοντάρια με τα σκυλιά του. Ταξίδευε συχνά στις ΗΠΑ αναζητώντας πλούσιους πελάτες για κυνήγια με σκοπό την απόκτηση τροπαίων στη Νότια Αφρική.
Μπορεί στο πελατολόγιό του να βρίσκονταν και οι γιοι του Ντόναλντ Τραμπ. Θυμάμαι πριν από ένα χρόνο, περίπου, φωτογραφίες του Ερικ και του Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ που πόζαραν περήφανοι κρατώντας μια νεκρή λεοπάρδαλη. Τα δύο golden boys έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στο να σκοτώνουν εξωτικά και άγρια ζώα και πληρώνουν πολλές χιλιάδες δολάρια γι’ αυτήν την «απόλαυση». Το ίδιο και η Σαμπρίνα Κοργκατέλι από το Αϊντάχο, που έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνήγι άγριων ζώων, το οποίο συνοδεύεται από δημοσιεύσεις φωτογραφιών στον «τοίχο» της στο Facebook. Σε μία απ’ αυτές πόζαρε δίπλα σε μια νεκρή καμηλοπάρδαλη. Από κάτω έγραφε: «Σκότωσα μια γερασμένη καμηλοπάρδαλη. Το συναίσθημα ήταν απίστευτο και θα το θυμάμαι πάντα. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη».
Από τους πρώτους κυνηγούς – συλλέκτες μέχρι τους σημερινούς χομπίστες κυνηγούς σπάνιων ζώων, χιλιάδες χρόνια γνώσης σαν να πέρασαν χωρίς να αφήσουν κάτι. Κάποιοι όμως, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, είχαν προειδοποιήσει από νωρίς: «Θα έρθει η εποχή που άνθρωποι όπως εγώ θα κοιτάζουν τη δολοφονία των ζώων όπως τώρα κοιτούν τη δολοφονία ανθρώπων».