«Χρειάζεται μέτρο, παιδαγωγική συνείδηση»

«Χρειάζεται μέτρο, παιδαγωγική συνείδηση»

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κριτικά αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες τόσο την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, δηλαδή σε ένα εξωσχολικό θεσμό, για την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως οι μαθητικές καταλήψεις όσο και το κλίμα αντιαυταρχισμού και την έλλειψη τάξης στο σχολείο. Ολοι ομονοούν ότι τέτοια ζητήματα πρέπει να λύνονται μέσα στο σχολείο με τη συνεργασία γονιών και δασκάλων και την πρόνοια η εφηβική επαναστατικότητα να μην εκφράζεται μέσα από σχήματα στρεβλά, όπως τυχόν καταλήψεις για… χαβαλέ.

«Δεν σχολιάζω την αυστηρότητα της ποινής του Δικαστηρίου Ανηλίκων, διότι εκτιμώ ότι το θέμα βρίσκεται αλλού» ανέφερε στην «Κ» η Θάλεια Δραγώνα, καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και προσθέτει: «Τέτοια ζητήματα καλείται ο εκπαιδευτικός να τα αντιμετωπίσει μέσα στο σχολείο και όχι να προσφεύγει σε φορείς επιβολής τάξης εκτός του σχολικού περιβάλλοντος. Γι’ αυτό και κόπτομαι για την παιδαγωγική επάρκεια των εκπαιδευτικών. Η παιδαγωγική επάρκεια δεν αφορά μόνο τον τρόπο διδασκαλίας αλλά σχετίζεται με μια πολύπλοκη προετοιμασία των εκπαιδευτικών να αντιμετωπίσουν το παιδί και τη σχολική τάξη ως όλον – γνωσιακά, ψυχικά και κοινωνικά. Το παιδί στην ηλικία της εφηβείας είναι συχνά ανταρσιακό και δοκιμάζει τον δάσκαλο, ο οποίος πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος. Υπάρχει, όμως και η διάσταση που αφορά τη… φυσικοποίηση των καταλήψεων και της βίας στη σχολική πράξη. Και πάλι όμως είναι ο εκπαιδευτικός θεσμός που καλείται να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις. Εύκολο; Οχι, καθόλου. Αλλά δεν παύει αυτή να είναι η πρόκληση».

«Χαοτικά συναισθήματα»

Από την πλευρά του, ο Παναγής Παναγιωτόπουλος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ, τονίζει στην «Κ» ότι «η ιδεολογία του ολικού παιδαγωγικού αντιαυταρχισμού δημιουργεί χαοτικά συναισθήματα μέσα σε ένα σχολικό περιβάλλον, τα οποία τελικά μπορεί να ανοίξουν τον δρόμο σε παλαιού τύπου, εξαιρετικά αυταρχικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Εκτιμώ ότι πρέπει να ανατάξουμε το σχολικό περιβάλλον, με λειτουργικά και ήπια μέσα και μορφές πειθαρχίας, για να μην περιπέσουμε σε σκοτεινά δόγματα. Το δεύτερο ζήτημα που σκέφτομαι με αφορμή το περιστατικό του Ρεθύμνου είναι πως το αντιαυταρχικό σχολείο, όπως εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι σε μεγάλο βαθμό ένα σχολείο που προκαλεί και ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ η πρόθεσή του είναι να τις θεραπεύσει. Και το λέω αυτό, διότι ένα τέτοιο σχολείο ωθεί προς την ιδιωτική εκπαίδευση πολλά παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή τα παιδιά από χαμηλότερα οικονομικά στρώματα έχουν την ανάγκη για ένα καλύτερο σχολείο, ώστε να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες. Οι επιφυλάξεις απέναντι στην απόφαση των δικαστών είναι εύλογες στο μέτρο που στην κοινωνική συνείδηση μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών η κατάληψη δεν θεωρείται παράνομη αλλά εθιμική τελετουργία του ετήσιου σχολικού κύκλου. Με κάποιο τρόπο αναιτιολόγητες καταλήψεις σχολείων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μέτρο και παιδαγωγική συνείδηση από το ίδιο το σχολείο μέσα από τις δικές του πειθαρχικές διαδικασίες, διότι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη ανοίγει ένα σενάριο που δεν γνωρίζουμε πού θα οδηγήσει».

Τα θέματα αυτά, βεβαίως, αποτελούν ακόμη και ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όπως συνέβη κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία στη Γαλλία. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ευκαιριακά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή