Κύριε διευθυντά
Το θέατρο μου αρέσει και όποτε βρω ευκαιρία το παρακολουθώ. Ενα Σάββατο παρακολούθησα την παράσταση «Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρρα», του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, η οποία «ανέβηκε» από το Α΄ Γυμνάσιο Ζωγράφου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Βαροτσάκη. Στην παράσταση έλαβαν μέρος μαθητές, γονείς και καθηγητές του σχολείου και το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από εξαιρετικό. Οπως έχω μάθει, στο σχολείο αυτό, οι μαθητές, οι γονείς τους και οι καθηγητές, έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, της οποίας ψυχή και κινητήριος δύναμη είναι ο συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης, καθηγητής στο σχολείο. Η ομάδα αυτή αναδεικνύει το επίπεδο του πολιτισμού που μπορεί να παραχθεί από ένα σχολείο και μάλιστα δημόσιο, όταν υπάρχουν αγαστή συνεργασία, αγάπη και μεράκι μεταξύ μαθητών, γονιών και καθηγητών, γι’ αυτό που κάνουν. Παρακολούθησα, λοιπόν, την παράσταση «Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρρα», μια καλοκουρδισμένη παράσταση από την αρχή μέχρι το τέλος, που στήθηκε με πολύ μεράκι, πολλή αγάπη αλλά και επαγγελματισμό. Εκπληκτικά σκηνοθετικά ευρήματα και απολαυστικές ερμηνείες, από ποιους; Μα από τους ίδιους τους μαθητές, τους γονείς τους και τους καθηγητές τους. Με ίδια μέσα, χωρίς χορηγούς, χωρίς επιδοτήσεις. Οι ίδιοι ράβουν τα κοστούμια τους, οι ίδιοι κατασκευάζουν τα σκηνικά τους, οι ίδιοι καταθέτουν την ψυχή τους. Αυτά τα φυτώρια Τέχνης είναι η παρηγοριά μας και η απάντηση ότι, ναι, κάποιοι άνθρωποι, παρά τις αντιξοότητες, μπορούν και προάγουν τον πολιτισμό στην Ελλάδα.
Μιχαλης Χατζηκυριακου