Κύριε διευθυντά
Σήμερα, που ο καθένας αυτοαποκαλείται «επαναστάτης», επιτιθέμενος σε αόπλους πολίτες ή δημόσιους άνδρες, θα ήθελα να φέρω στη δημοσιότητα μια προσωπική εμπειρία: Το 2000, πέντε χρόνια πριν από τον θάνατό του, ρώτησα τον Χαρίλαο Φλωράκη (Η μητέρα μου, Αθηνά Φλωράκη-Λύκα, ήταν η μεγάλη του αδελφή):
– «Καλά Χαρίλαε, αυτή η 17 Νοέμβρη λέει ότι κάνει επανάσταση… Τι λες;» «Ακουσέ με, ένα πράγμα είναι να μακελεύεσαι με Γερμανούς ή Λοκατζήδες στα βουνά και άλλο να πυροβολείς πισώπλατα άοπλους πολιτικούς…»
Νομίζω ότι με δυο λόγια, δωρικά, όπως συνήθιζε, έβαλε, μια και καλή, τα πράγματα στη θέση τους, δείχνοντας το χάσμα που υπάρχει μεταξύ επαναστατών (χωρίς εισαγωγικά) και των «γιαλαντζί»…
Κωνσταντινος Λυκας