Πορτοφολάδες

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Επιλέγουν ένα κείμενο όπου ο Θεοτοκάς αναπτύσσει διάφορες προφανείς έως κοινότοπες σκέψεις. Επειδή είναι ένας από τους συγγραφείς που εκτιμώ, θεωρώ ότι το κείμενο αυτό δεν αντιπροσωπεύει τη λεπτότητα της διανοίας του. Το επέλεξαν όχι μόνον διότι αφορά στην ηλικία της πελατείας τους, αλλά και γιατί είναι Θεοτοκάς. Κι αυτόν ξέρουν. Αυτόν έμαθαν στο φροντιστήριο πριν γίνουν δάσκαλοι και καθηγητές. Και άντε τώρα να ψάχνεις και να διαβάζεις τι έχει γραφτεί από το 1956 ώς σήμερα. Το κείμενο εξάλλου προσφέρει σε συσκευασία συντομίας τις ιδέες που θα πρέπει να αναπαράγουν οι εξεταζόμενοι. Και μάλιστα είναι Επαγγελματικά Λύκεια, ως εκ τούτου η θέση ότι ο καλός μαραγκός είναι καλύτερος από τον κούφο πρύτανη ή τον κακό πρωθυπουργό είναι καλώς συγκερασμένη με τον προσανατολισμό των υποψηφίων.

«Κούφος;» «Μήπως είναι τυπογραφικό λάθος;» «Μήπως θέλει να πει κουφός;» «Και τι πειράζει αν είναι κουφός ο πρύτανης; Και η δικαιοσύνη τυφλή δεν είναι;» «Οχι ρε παιδιά κούφιος εννοεί». «Κούφος αγαπητοί συνάδελφοι», λέει ο σοφός της επιτροπής. «Παλιά έπαιρνε περισπωμένη. Ελαφρύς, κενός. Πώς λέμε η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι;» «Τον Πελεγρίνη εννοεί;» «Ελαφρύς ο Πελεγρίνης; Τον έχεις δει στη σκηνή; Η φωνή του βγαίνει μέσα από τα τάρταρα. Σαν τριαξονικό φορτωμένο μπάζα. Ούτε κενό ούτε ελαφρύ». «Κι αυτό το κακός πρωθυπουργός τι θα το κάνουμε; Μην πολιτικοποιήσουμε τις εξετάσεις και μετά έχουμε άλλα».

«Τι είναι ένας κούφος πρύτανης κύριοι συνάδελφοι;» «Είναι ένας κακός επιστήμων». «Κι ένας κακός πρωθυπουργός;» «Κακός επιστήμων κι αυτός. Ο Τσίπρας για παράδειγμα απέτυχε ως μηχανικός. Αρα ένας καλός μαραγκός είναι καλύτερος από έναν κακό επιστήμονα». Και έτσι διόρθωσαν τον Θεοτοκά.

Ποια είναι η αξία της λογοτεχνίας; Λογοτεχνία με την έννοια της γραμματείας που δεν περιορίζεται στο μυθιστόρημα ή την ποίηση. Είναι γραπτή, άρα παγιωμένη, και δίνει μορφή και όρια στη σκέψη και την έκφραση. Σου μαθαίνει ότι οι ιδέες και οι απόψεις δεν μεταδίδονται σαν τον ιό της γρίπης, αλλά πλάθονται και δημιουργούνται μέσα σε συλλογισμούς. Τα κείμενα δεν διορθώνονται ούτε τροποποιούνται – εκτός κι αν είσαι σκηνοθέτης και κάνεις παραλλαγές του Αγαμέμνονα με ηλεκτρική κιθάρα. Η λογοτεχνία δεν είναι ορνιθώνας στο έλεος του πρώτου κλεφτοκοτά. Κι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά. Αν δεν μπορείς να το διδάξεις δεν κάνεις γι’ αυτήν τη δουλειά.

Δεν ενδιαφέρει τόσο ο φόβος για το «κακός πρωθυπουργός». Στον σταλινισμό του μικροχώραφου είναι δικαιολογημένος. Ενδιαφέρει όμως το ανήθικον του πράγματος, η αλαζονεία του εξεταστή, ο οποίος καταχράται την εξουσία του για να παρέμβει στον Θεοτοκά. Είναι η ίδια αλαζονεία που τον κάνει να θεωρεί ότι τα παιδιά θα μάθουν λογοτεχνία όχι διαβάζοντας λογοτεχνία, αλλά τα εγχειρίδια για τη λογοτεχνία. Καλύτερα μαραγκός παρά κακός δάσκαλος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή