Η μικρή εκκλησία ξεχωρίζει από μακριά, καθώς είναι το μοναδικό κτίσμα ανάμεσα στα απέραντα σιτοχώραφα. Εκτός από τον επίχρυσο τρούλο της, στον πρωινό ήλιο γυαλίζουν και τα παρμπρίζ των αυτοκινήτων όσων ανηφόρισαν και φέτος, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, προς το Πρόχωμα, ένα προσφυγικό ποντιακό χωριό 35 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. Την εκκλησία έχτισε ο Ιβάν Σαββίδης το 2003 στη μνήμη των γονιών του, όταν ήταν ακόμη γνωστός μόνο στους κύκλους των ελληνοποντιακών σωματείων, σχεδόν δέκα χρόνια πριν αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Σήμερα ο Ιβάν βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής και επιχειρηματικής ατζέντας στην Ελλάδα. Και οι παλιννοστούντες που συρρέουν από κάθε γωνιά της Βόρειας Ελλάδας στο Πρόχωμα πλέον «πίνουν νερό» στο όνομα του «τσάρου του Πόντου», όπως τον αποκαλούν.
Ο Ιβάν Ιγκνάτιεβιτς Σαββίδης του Ιγνατίου και της Κλεονίκης γεννήθηκε το 1959 στο ελληνικό χωριό Σάντα της περιοχής Τσάλκα στη σημερινή Γεωργία. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά Πόντιων καπνεργατών και, όπως του αρέσει να λέει, η πρώτη του λέξη ήταν «μάνα, όχι μαμά ή κάτι τέτοιο». Ο Σαββίδης μετέφερε τα λείψανα των γονιών του στο Πρόχωμα και επίσης έκλεισε λίγο χώμα από τον Πόντο στο μνημείο έξω από την εκκλησία.
Στη μαρμάρινη πινακίδα διαβάζουμε ότι στα θυρανοίξια είχε παραστεί ο μητροπολίτης του Βολοκολάμσκι. Εδώ έγινε πέρυσι και ο γάμος του υιού Σαββίδη, με καλεσμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες. Στο εσωτερικό της εκκλησίας, πάνω από την κεντρική είσοδο, υπάρχει στο άκρο μιας αγιογραφίας η περίφημη σύγχρονη αναπαράσταση του ίδιου του Ιβάν με τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους. Όμως φέτος ο Σαββίδης είναι ο μεγάλος απών. Επισκέφτηκε την προηγούμενη μέρα ιδιωτικά το Πρόχωμα και έφυγε αμέσως με ελικόπτερο για το Άγιον Όρος.
Η 94χρονη Ζωή Αποστολίδου ήρθε με την εγγονή της από τις Σέρρες για να τον δει από κοντά, καθώς είναι δεύτερος ξάδερφός της από την πλευρά του πατέρα της. Δεν απογοητεύτηκε, «πήρα ευλογία για του χρόνου», είπε. Στα πηγαδάκια έχουν όλοι στο στόμα τους τον Σαββίδη. Κάποιος έχει την πληροφορία ότι θα ανοίξει νέα εταιρεία και ήρθε για να ζητήσει δουλειά, άλλοι καμαρώνουν γιατί ο «δικός τους Ιβάν» θα χτίσει μαρίνα και ελικοδρόμιο μπροστά στο «Μακεδονία Παλλάς», σχεδόν όλοι λένε φωναχτά ότι «πολεμούν τον Ιβάν, αλλά εκείνος ξέρει τον τρόπο». Όσες φορές έχει βρεθεί ο ίδιος στο πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, όλοι επιδιώκουν να τον πλησιάσουν. Του φιλούν τα χέρια και τον χειροκροτούν, περιμένουν για ώρες μέχρι να τον συναντήσουν στο γραφείο δίπλα στην εκκλησία κι εκείνος δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν.
Οι επισκέπτες κάθονται σε μεγάλα τραπέζια και σερβίρονται ποντιακά εδέσματα. Και μετά ξεκινά ο χορός. Η ποντιακή ορχήστρα παίζει σε οργιώδεις ρυθμούς και όλοι μαζί, επίσημοι, προσκυνητές, γιαγιάδες με μαύρα μαντίλια και άντρες με βαριά προφορά, πιάνουν τον πυρρίχιο και τα τραγούδια για τη «μακρινή πατρίδα» και τη μάνα, «που είναι κρύο νερό», έως αργά το απόγευμα. Σε κάποιο διάλειμμα της ορχήστρας, ο ιερέας του ναού ευχαριστεί από το μικρόφωνο την οικογένεια Σαββίδη και για τη φετινή γιορτή. Και ύστερα λέει: «Να ξέρετε ότι τα εμφιαλωμένα νερά και η Σουρωτή που πίνετε ανήκουν πλέον στον Ιβάν. Να είναι ευλογημένα». ■