Ενα χαρτί με καθαρογραμμένα τα τηλέφωνα των αστυνομικών που ασχολούνται με τη διερεύνηση του θανάτου του 11χρονου στο Μενίδι βρίσκεται στο χολ πολλών σπιτιών της περιοχής. «Σε περίπτωση που αλλάξετε γνώμη, καλέστε μας», λένε οι αστυνομικοί αποχαιρετώντας αυτόπτες μάρτυρες, που αρνούνται να δώσουν επώνυμη κατάθεση. «Εδώ και χρόνια τούς ζητάμε βοήθεια, αλλά μας αγνοούν», επισημαίνει με πικρία κάτοικος της περιοχής στην «Κ». Ο ίδιος εγκαταστάθηκε στο Μενίδι ερχόμενος από την επαρχία. «Τότε η Αυλίζα προοριζόταν να γίνει μια καλή περιοχή, είχα δώσει πολλά λεφτά για αυτό το σπίτι». Σήμερα, αναζητεί τρόπο ώστε να απαλλαγεί από το ακίνητο και να φύγει. Η ζωή στις Αχαρνές άλλαξε άρδην, άπαξ και η πιάτσα των τοξικομανών απομακρύνθηκε από την Ομόνοια. Το κέντρο της πόλης «καθάρισε», αλλά η εμπορία μεταφέρθηκε στις παρυφές της Πάρνηθας με πολλαπλές συνέπειες. «Τα λεωφορεία φτάνουν εδώ γεμάτα 20χρονα παιδιά γεμάτα ζωή, που σε δύο μήνες παραπαίουν». Μεροκαματιάρηδες εγκατέλειψαν τον πάγκο τους στη λαϊκή ή τη φόρμα του τεχνίτη και ασχολήθηκαν με το εμπόριο ηρωίνης. «Εβγαλαν γρήγορα λεφτά και αποθρασύνθηκαν».
Στη συνοικία με τις ψηλές αυλόπορτες, τις κάμερες στις εισόδους και τα σκυλιά που γαβγίζουν προειδοποιητικά σε κάθε διαβάτη, σχεδόν όλοι οπλοφορούν. «Πολλοί έβγαλαν άδεια οπλοφορίας για αυτοάμυνα, ενώ βέβαια ορισμένοι –κυρίως Ρομά– τα χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση», προσθέτει καταστηματάρχης της περιοχής, όπου συνυπάρχουν Ελληνες, Ρωσοπόντιοι, Ρομά και Αλβανοί. «Σε οποιαδήποτε ταράτσα και αν ανεβείς, θα βρεις κάλυκες», ισχυρίζεται. Οι πυροβολισμοί άλλοτε πέφτουν στο τσακίρ κέφι και άλλοτε για εκφοβισμό, καθώς δεν λείπουν έριδες μεταξύ των συμμοριών και των φατριών από το Μενίδι, το Ζεφύρι και τα Ανω Λιόσια. «Εδώ έχουμε πάθει ανοσία στο άκουσμα ενός πυροβολισμού». Ετσι, βάσει του νόμου των πιθανοτήτων, ένας θάνατος από αδέσποτη σφαίρα ήταν σχεδόν αναμενόμενος. «Ουκ ολίγες φορές έχουμε τραυματισμούς, ακόμη και παιδιών, και υλικές ζημιές από σφαίρες, απλώς η είδηση μένει εντός των τειχών μας».
«Το μεγαλύτερο βάσανό μας είναι η εκκωφαντική μουσική και οι πυροβολισμοί», αναφέρει 40χρονος, «τα γλέντια προκύπτουν αυθόρμητα οποιαδήποτε μέρα και ώρα, η διάρκειά τους είναι απροσδιόριστη». Παρά την υπομονή και τις ωτοασπίδες, η γειτνίαση είναι δύσκολη. «Εξ ου και προσπαθούμε να καλούμε εναλλάξ την αστυνομία από διαφορετικούς αριθμούς, ζητώντας της να παρέμβει». Ως απάντηση, έχουν ακούσει πολλές δικαιολογίες: ότι δεν έχουν περιπολικά, ότι δεν έχουν προσωπικό, ότι φοβούνται να μπουν στο «άβατο». «Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας», υποστηρίζει ο ίδιος, «βλέπουμε συχνά πυκνά περιπολικά να μπαίνουν στο λεγόμενο άβατο και να συναλλάσσονται με κόσμο εκεί».
Δυναμική αντίδραση
Πριν από το τραγικό περιστατικό οι κάτοικοι ετοιμάζονταν να κινηθούν από κοινού νομικά, καταθέτοντας ομαδική μήνυση κατά παντός υπευθύνου για την εγκληματικότητα στην περιοχή, τώρα, μπροστά στην επιδείνωση της κατάστασης, δηλώνουν έτοιμοι να δράσουν πιο δυναμικά, κατασκηνώνοντας ακόμα και έξω από τη Βουλή, προκειμένου να εισακουστούν.