Στην οδό Σοφοκλέους, αρκεί να το αποφασίσει κανείς να μπει στο παλιό Χρηματιστήριο και θα αλλάξει αμέσως περιβάλλον. Σε υποδέχονται με χαμόγελο, η είσοδος είναι δωρεάν, η θερμοκρασία ευχάριστη. Είναι ο χώρος της έκθεσης που διοργάνωσε η Εθνική Τράπεζα για τα 175 της χρόνια, εκεί όπου μπορεί να δει κανείς, έως τις 30 Ιουνίου, τα έργα των 15 νέων καλλιτεχνών που ανήκουν πλέον στην εικαστική συλλογή της Τράπεζας.
Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του καλλιτεχνικού διαγωνισμού που είχε προκηρύξει η ΕΤΕ για τη δημιουργία εικαστικών έργων. Η ανταπόκριση ήταν τεράστια. Κατατέθηκαν 900 συμμετοχές και η κριτική επιτροπή επέλεξε να αγοράσει 15 έργα από συμμετέχοντες δημιουργούς, που να εκπροσωπούν διάφορες τάσεις: ζωγραφική, γλυπτική, ψηφιακή τεχνολογία, βίντεο. Μέσα στον υποβλητικό χώρο του παλιού Χρηματιστηρίου, η ανακάλυψη των έργων είναι ευεργετική διαδικασία. «Τα 15 έργα που επιλέχθηκαν, φιλοτεχνήθηκαν από ορισμένους εκ των πλέον ελπιδοφόρων νέων καλλιτεχνών στην Ελλάδα, από τους οποίους αρκετοί έχουν ήδη υπερβεί τα ελληνικά σύνορα», λέει η Κατερίνα Γρέγου.
Εντυπωσιακές και αισθητικά υψηλά οι τραβηγμένες σε στερεοσκόπιο φωτογραφίες του Λυσίμαχου Πολυχρονίδη («Eye on the money III», 2016). Το, γεμάτο υπαινικτική ένταση «Flight & Fight» της Εφης Σπύρου ήταν από τα πρώτα έργα που είδα: λάμπες φθορισμού με ιμάντες πρόσδεσης και συρματόσχοινο. Το ευφρόσυνο και μελαγχολικό έργο της Ράνιας Μπέλλου (θυμόμουν την εξαιρετική έκθεσή της στην Kalfayan) «Days of Chlidhood» (2016) είναι ένα ονειρικό μολύβι σε χρωματιστό γιαπωνέζικο χαρτί. Με αιφνιδίασε ο ήχος από το βίντεο του Θοδωρή Προδρομίδη (που το ανακάλυψα μέσα σε μια σκοτεινή κάμαρα) «Προς την Τράπεζα του Μέλλοντος» (2013), ένας στοχασμός για τη δημιουργία με την ποίηση του Καβάφη ως λαϊτμοτίφ. Πολύ δυνατό έργο και η μεταξοτυπία σε ύφασμα της Στεφανίας Ανδριανής Στρούζα «Medea» (2013).
Υψηλής αισθητικής (και εξαιρετικής έμπνευσης) τα κολάζ με μεικτή τεχνική της Ιριδος Τουλιάτου «Αίθρια» (εξάπτυχο, 2016). Στο κέντρο του χώρου δεσπόζουν οι δύο χάλκινοι κύκλοι («Suns», 2016) της Λητώς Κάττου. Ορίζουν και εξακτινώνουν το βλέμμα. Το μικρού σχήματος πεντάπτυχο της Ειρήνης Ευσταθίου είναι θραύσματα που συνδιαλέγονται με τη μνήμη και την αρχαιολογία του παρόντος. Παρατήρηση και στοχασμός στο αστικό τοπίο είναι το έργο της Εμι Αβόρα «Ονειρα μηχανικών διαμερισμάτων» (2016). Ενδιαφέρον το ψηφιακό βίντεο της Λουκίας Αλαβάνου «Τα ρολόγια του Τζεπέτο» (2005), μία σπουδή πάνω στον εγκλεισμό της οικογενειακής ζωής και τους κύκλους του χρόνου. Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης συμμετέχει με το λάδι και ακρυλικό «Οι φίλοι» (2016), εξπρεσιονιστικό εικονοκλαστικό δυαδικό σχήμα. Οπτικό παιχνίδι με τη ροή της εικόνας προτείνει η Μυρτώ Βρατσάνου στο τρίπτυχο με μελάνι «My own private psycho» (2016). Η θέα της θέας ή η λήψη ενός θεατή μπροστά σε έργα μουσείων είναι το έναυσμα για το δυνατό φωτογραφικό τρίπτυχο της Γεωργίας Κοτρέτσος («Being seen by another is the truth of seeing the other», 2011). Ακρυλικό σε ξύλο και σιδεροτυπία σε πανί είναι το δίπτυχο της Χρυσάνθης Κουμιανάκη «Νυχτερινό τοπίο στον Εθνικό Κήπο», σπουδές στις στάσεις μέσα στην πόλη. Ο Πέτρος Μώρης έχει ένα επίσης ισχυρό αποτύπωμα στην έκθεση με το «Snake Eater», ψηφιακή εκτύπωση σε μονωτικό λάστιχο, μάρμαρο και ατσάλι.
Συνολικά, ένιωσα ότι εκτέθηκα σε πολύ ενδιαφέροντα έργα με δυναμισμό. Επιβεβαιώνουν την παράδοση και το άνοιγμα της Εθνικής Τράπεζας στη νέα τέχνη, που εμπλουτίζουν τη συλλογή της, στην οποία καλλιτεχνική σύμβουλος είναι η δρ Ολγα Μεντζαφού-Πολύζου. Και όπως λέει ο Λεωνίδας Φραγκιαδάκης, διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής, «η ΕΤΕ θα συνεχίσει να στέκεται αρωγός στην ανάδειξη του ανεκτίμητου πολιτιστικού κεφαλαίου που έχει η χώρα μας, με έμφαση στη στήριξη και ανάδειξη της νέας καλλιτεχνικής δημιουργίας, των ανθρώπων και των φορέων της».