Είναι προφανώς αδύνατη η σχετικά ομαλή πορεία των πραγμάτων σε οποιονδήποτε τομέα ή θέμα με την κυβέρνηση Συρανέλ. Αντίθετα, φαίνεται ότι θεωρεί υποχρέωσή της να δημιουργεί προσδοκίες που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα διαψευστούν, να προσπαθεί να βρει λύσεις μέσω επικοινωνιακών παιχνιδιών, να καταφεύγει σε ανούσιους αντιπερισπασμούς, να λέει άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ, να δίνει συνεχώς νέες διαστάσεις στην αναξιοπιστία της, να απειλεί εκβιάζοντας, να προκαλεί εντάσεις και γενική ανασφάλεια και τελικά, είτε να βάζει «την ουρά στα σκέλια», είτε να επιβαρύνει τη χώρα, είτε και τα δύο μαζί.
Τα τελευταία 24ωρα, πριν από το σημερινό Γιούρογκρουπ, ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να μας ξαναφέρει στο ίδιο σημείο, ακόμη και ημερολογιακά, όπως το καλοκαίρι του 2015, όταν μαζί με τον Γ. Βαρουφάκη έπαιζαν την τύχη της χώρας κυριολεκτικά «στα ζάρια». Από τη γραμμή του συμβιβασμού μεταπήδησε ξαφνικά στη «σκληρή γραμμή» απειλώντας ότι αν δεν ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του το Γιούρογκρουπ, το οποίο θεωρεί ότι δεν πρόκειται να το κάνει λόγω Σόιμπλε, θα αναζητήσει «πολιτική λύση» στη Σύνοδο Κορυφής, στις 22 του μήνα. Παρόλο που ποτέ στο παρελθόν η Σύνοδος Κορυφής δεν έδωσε «πολιτική λύση» υπερβαίνοντας το Γιούρογκρουπ σε οικονομικά θέματα. Ποιος δεν θυμάται την Αγκελα Μέρκελ να παραπέμπει με κάθε ευκαιρία στο Γιούρογκρουπ ή την τρόικα, χωρίς μάλιστα να είναι η Γερμανία σε προεκλογική περίοδο;
Η γενική αίσθηση είναι ότι η δεύτερη αξιολόγηση με όλα τα συμπαρομαρτούντα θα ολοκληρωθεί και τυπικά σήμερα. Με την έννοια ότι ο πρωθυπουργός, γενικά η ελληνική πλευρά, γνωρίζει ήδη το πακέτο, καθώς και τις ωραίες διατυπώσεις με τις οποίες το έχουν περιβάλει οι δανειστές, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι καλύτερο και πιο γενναιόδωρο σε σύγκριση με εκείνο που παρουσιάστηκε στο τραπέζι στο προηγούμενο Γιούρογκρουπ και απέρριψε η Αθήνα. Δεν θα περιλαμβάνει ουσιαστικά αυτά που προσδοκούσε ο Αλ. Τσίπρας για τη ρύθμιση του χρέους και τη λεγόμενη «ποσοτική χαλάρωση», αλλά θα του δίνει τη δυνατότητα να φτιάξει ένα αφήγημα για το κόμμα του και το εσωτερικό της χώρας, ισχυριζόμενος ότι με την «ανυποχώρητη» στάση του κέρδισε κάποια πράγματα και κατανίκησε τον αντιπαθητικό Β. Σόιμπλε.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που φοβούνται ότι ο πρωθυπουργός έπεσε άλλη μία φορά έξω στις εκτιμήσεις του, δημιούργησε προσδοκίες που διαψεύστηκαν, κατάλαβε ότι αποκλείεται οι Γερμανοί (που στο μεταξύ «τα βρήκαν» με το ΔΝΤ) να κάνουν πίσω στη ρύθμιση του χρέους μέσα στην προεκλογική τους περίοδο, αντιμετωπίζει ο ίδιος μεγάλο εσωκομματικό πρόβλημα και αποφάσισε πάλι να ρισκάρει, ή ακόμη και να αποχωρήσει. Θα το πάει δηλαδή άκρα, δεν θα πάρει τίποτα στη Σύνοδο Κορυφής και μετά… Μετά, μάλλον δεν μένει τίποτ’ άλλο από τις εκλογές. Ή μήπως ένα νέο δημοψήφισμα; Σήμερα το βράδυ τα νεότερα.