Γλιτώσαμε τα βράχια και πήραμε μια πολύ ισχυρή υποσχετική – μια απόφαση του Eurogroup δεν είναι (ποτέ δεν ήταν…) απλώς και μόνο «λόγια του αέρα». Και η συγκεκριμένη απόφαση δεν προσφέρεται για ζητωκραυγές ούτε, πολύ περισσότερο, είναι για πέταμα.
Είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ του ΔΝΤ και του «κουρέα του Μονάχου», ο οποίος φέρει έντονες τις γαλλικές πινελιές στην αρχική πρόταση του κ. Σόιμπλε και ο οποίος (το πολύ σημαντικό…) προσφέρει στη χώρα μια νέα ευκαιρία. Στο σημείο που είχαμε φτάσει, καίγοντας τον χρόνο με τελική συνέπεια να καταλήξουμε να εμπλακούμε σε μια σύγκρουση δραματικά υπέρτερων δυνάμεων (ΔΝΤ-Γερμανίας), η «συμφωνία Τσακαλώτου» είναι η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Οσα περί του αντιθέτου υποστηρίζονται, κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση.
Η χώρα έχει μια νέα ευκαιρία και δεν πρέπει (αυτήν τη φορά…) να τη χάσει.
Δεν βοηθά σε αυτό η ρητορική μιας αντιπολίτευσης που εξετάζει τα πάντα με μοναδικό κριτήριο πώς θα πλήξει τη σημερινή κυβέρνηση. Είτε με, δήθεν κεντροαριστερά, μηδενιστικά συνθήματα, που θα ταίριαζαν και παραπέμπουν σε «ΣΥΡΙΖΑ του 2014». Είτε με έναν κεντροδεξιό μεσσιανισμό ότι, όταν γίνει κυβέρνηση, θα μας απαλλάξει από κάθε κλαυθμό και οδυρμό, στεναγμό και λύπη, διότι «αυτή ξέρει». Η χώρα χρειάζεται κάποιου είδους εθνική συνεννόηση για να τα καταφέρει – κανείς δεν μπορεί μόνος του, τα ωραία υποδείγματα της Κύπρου, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας δεν προσφέρονται μόνο για αντιπολίτευση, κάτι θα έπρεπε να μας διδάσκουν και για τον δικό μας, του καθενός, δημόσιο λόγο και την πολιτική συμπεριφορά.
Βεβαίως, η κεντρική ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση. Από αυτήν βασικά θα εξαρτηθεί εάν θα αξιοποιηθεί η νέα ευκαιρία ή θα πάει στράφι – οριστικά, αυτή τη φορά, μαζί με τις θυσίες του ελληνικού λαού. Από τι θα εξαρτηθεί η επιτυχία είτε μια (απευκταία…) αποτυχία της χώρας;
Νομίζω το είπε ο υπουργός Οικονομικών, στην πρώτη μετά το Eurogroup συνέντευξή του – λες, για να προκαταλάβει τις ανοησίες κάποιου non paper ενός απρόσωπου προπαγανδιστή. Οπως με επίγνωση και αυτοσυγκράτηση δήλωσε ο κ. Ευκλ. Τσακαλώτος, η συμφωνία επιτρέπει την εκτίμηση ότι για τη χώρα μας φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, «αρκεί η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Αυτό είναι το κλειδί. Οι εταίροι μας, την Πέμπτη, έκαναν κάποια βήματα, να μας βοηθήσουν να ξαναβγούμε στις αγορές – να τελειώνουμε με τα μνημόνια. Η μπάλα, τώρα, βρίσκεται στο ελληνικό γήπεδο. Από εμάς εξαρτάται αν θα κεφαλαιοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που ήδη έχουν γίνει, αν θα εντατικοποιήσουμε τις προσπάθειες για την ταχεία ολοκλήρωσή τους, αν θα κάνουμε ό,τι πρέπει για να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον φιλικό στην υγιή επιχειρηματικότητα και, έτσι, θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε ξένα μακροπρόθεσμα ιδιωτικά κεφάλαια, ώστε να πολεμήσουμε τον εχθρό: την ανεργία.
Εκτιμώ ότι αυτό είναι το βασικό μέλημα του υπουργού Οικονομικών και των συνεργατών του.
Ο κ. Τσακαλώτος, αν και δεν έχει τις περγαμηνές όπως κάποιος που θα είχε μεγαλώσει στο Αιγάλεω, είναι αριστερός. Επιπλέον, μπορεί να διαβάζει την κίνηση του καπιταλισμού , ίσως γιατί έχει μορφωθεί, έχει μελετήσει (και) τη σκέψη του Μαρξ – δεν αναλώθηκε στην αναζήτηση τσιτάτων. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του, μπορεί να του ασκήσει σφοδρή κριτική για πράξεις και παραλείψεις του ίδιου και του υπουργείου του (π.χ., για την κατάσταση του τραπεζικού συστήματος…) αλλά έχει δώσει σοβαρά δείγματα γραφής σε μια σκληρή και εξαντλητική διαπραγμάτευση με την τρόικα. Το έλασσον είναι ότι αυτός ήταν εκεί, όταν άλλοι έκαναν διακοπές ή ρητόρευαν (για το τέλος της λιτότητας και άλλα…) στα τηλεπαράθυρα. Το μείζον είναι ότι αυτός και οι υπουργοί συνεργάτες του έχουν αίσθηση των συσχετισμών και των καθηκόντων που τίθενται ενώπιον της χώρας. Αν εισακουσθεί, αν η Ελλάδα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, τότε μένει ανοικτό το στοίχημα της επιτυχούς εξόδου από τα μνημόνια.
Συνοψίζω για τη συμφωνία του Eurogroup. Ο βασικός στόχος της χώρας ήταν να κλείσει η αξιολόγηση και οι βασανιστικές αβεβαιότητες που τη συνόδευαν. Επετεύχθη. Θα λάβουμε 1,6 δισ. επιπλέον για την αποπληρωμή κρατικών χρεών προς ιδιώτες – συνολικά 8,5 δισ. ευρώ. Επίσης, επιβεβαιώθηκε ότι οι εταίροι μας θα στηρίξουν την έξοδό μας στις αγορές, με μαξιλάρι ασφαλείας τα 30 δισ. ευρώ που δεν θα χρειαστούμε και θα περισσέψουν από το ήδη εγκεκριμένο πακέτο του προγράμματος. Το ΔΝΤ παραμένει στο πρόγραμμα κατ’ αρχήν, και εξαιτίας των επιπλέον διασαφήσεων των μέτρων για το χρέος που δόθηκαν από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και ο δρόμος για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση παραμένει ανοικτός. Η υλοποίηση όσων θετικών αποφασίστηκαν, τελεί υπό την αίρεση ότι θα κάνουμε ό,τι πρέπει. Ιδού η Ρόδος!..