Καλιφόρνια, 1966. «Νάνσυ και Ρόναλντ» γράφει το πανό πάνω στην ξεσκέπαστη λιμουζίνα. Το ζεύγος Ρέιγκαν χαιρετά τους κατοίκους μιας κωμόπολης που έχουν παραταχθεί στον δρόμο καθώς περνά η προεκλογική πομπή.
Όλα είναι χαρακτηριστικά αμερικανικά: τα χρώματα των ρούχων ανοιχτά, ο Ρόναλντ, άψογα ντυμένος, έχει υψώσει το χέρι του με το «V» της νίκης και έχει πλάι του τη ροδόχροη Νάνσυ, καθώς, μεταπολεμικά, δεν νοείται προεκλογικός αγώνας στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς την παρουσία της συζύγου· οι πολίτες έχουν προσέλθει στα κράσπεδα της επαρχιακής οδού συν γυναιξί και τέκνοις· στο βάθος οι λιμουζίνες παρκαρισμένες, η αμερικανική ευημερία κατάδηλη στην πιο πλούσια πολιτεία, στην Καλιφόρνια.
Αυτής της πολιτείας ο Ρόναλντ Ρέιγκαν εκλέγεται Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης. Έχει πίσω του μια πορεία απείκασμα του αμερικανικού ονείρου. Ξεκινά ως γιος καταστηματάρχη σε μια πόλη του Ιλινόις. Σπουδάζει οικονομία και κοινωνιολογία και ασχολείται με το θέατρο. Συνδικαλίζεται ως φοιτητής και ξεσηκώνει τους συναδέλφους του κατά του πρύτανη, που ήθελε περικοπή των δαπανών της σχολής του. Ασχολείται με τον αθλητισμό ως κολυμβητής. Παίζει σε ταινίες Β΄ κατηγορίας του Χόλιγουντ. Δημοκρατικός και μέγας θαυμαστής του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, στρέφεται προς τη Δεξιά, παραμένοντας Δημοκρατικός. Η εκλογή του ως κυβερνήτη της Καλιφόρνιας είναι το μεγάλο άλμα. Από εκεί, έχοντας πίσω του μια άκρως συντηρητική και αποφασιστική πολιτική δράση, θα βάλει στόχο την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και, μετά από επίμονες προσπάθειες, το 1981 θα εισέλθει στον Λευκό Οίκο, ολοκληρώνοντας δύο θητείες. Θα συνδέσει την προεδρία του με την αναγέννηση της αμερικανικής Δεξιάς και η εποχή του θα σφραγιστεί από την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης, της «αυτοκρατορίας του κακού», όπως ο ίδιος την είχε ονομάσει.
Στο πλάι του πάντα η Νάνσυ. Η ίδια, το 1998, όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ θα έχει πλήξει τον Ρόναλντ, θα δηλώσει: «Η σχέση μας είναι πολύ ξεχωριστή. Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι και θα είμαστε για πάντα. Όταν λέω ότι η ζωή μου άρχισε με τον Ρόνι, είναι η μεγάλη αλήθεια. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν». Αυτή η γλυκύτατη γυναίκα πάντα βελτίωνε τη συνολική εικόνα αυτού του σκληροτράχηλου ηγέτη. Ήταν ο πλούτος του, ο θησαυρός του. Μέχρι τέλους. ■