Βασίλης Κικίλιας: Παίγνια

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Για τη Ν.Δ., λένε, είναι δώρο. Κάθε αντιπολίτευση θα ήθελε να έχει απέναντί της έναν υπουργό σαν τον υπουργό Αμυνας. Αν άκουγε κανείς χθες το αντιπολιτευτικό μενού που εκφώνησε ο Βασίλης Κικίλιας –από τα τηλεφωνήματα σε καταδίκους μέχρι το πιλοτάρισμα στρατιωτικών ελικοπτέρων– θα καταλάβαινε τα οφέλη για τη Ν.Δ. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, η αξιωματική αντιπολίτευση κερδίζει διπλά. Κερδίζει στο κεντρώο κοινό, που ήταν εξαρχής ασυμφιλίωτο με το ρεπερτόριο του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου. Κερδίζει, όμως, εσχάτως, και από τον αντίκτυπο που έχουν στους συντηρητικούς ψηφοφόρους η επικοινωνιακή χρήση του στρατεύματος και η «γλώσσα» των υπουργικών αναρτήσεων στο Διαδίκτυο.

Ποια θα είναι η συνέχεια αυτής της ad personam καμπάνιας; Ο τρόπος που προσπάθησε χθες η κυβέρνηση να απαντήσει στο κατηγορητήριο Κικίλια διά της όξυνσης, μάλλον δικαιώνει όσους λένε ότι η Ν.Δ. δεν έχει λόγο να βιαστεί. Σύμφωνα με την εκτίμηση έμπειρου στελέχους, η κατάθεση πρότασης μομφής αυτή τη στιγμή θα συνιστούσε πρόωρη κλιμάκωση. Πρόωρη, γιατί εκτιμάται ότι ακόμη δεν έχει κλείσει ο κύκλος ούτε των καταγγελιών ούτε των απολογιών. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας μέχρι στιγμής έχει απαντήσει μόνο στο Twitter. Η απάντηση που θα δώσει στην ερώτηση του Αδ. Γεωργιάδη στις αρχές της επόμενης εβδομάδας δεν θα έχει μόνο τηλεοπτικό ενδιαφέρον.

Το μάλλον αυτονόητο νεοδημοκρατικό σκεπτικό είναι ότι, όσο περνάει ο χρόνος, τόσο βαρύτερη θα γίνεται για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ η στήριξη προς τον κυβερνητικό τους εταίρο. Βέβαια, κανείς δεν τρέφει ψευδαισθήσεις. Κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό το βάρος μπορεί να οδηγήσει σε θραύση του άξονα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ακόμη και οι αδωνικότεροι πολέμιοι της κυβέρνησης τής αναγνωρίζουν ότι διαθέτει πολλά στρώματα λίπους, ώστε να μπορεί να απορροφά τα ωστικά κύματα υποθέσεων που σε οποιαδήποτε προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία θα είχαν προκαλέσει ηθική ασφυξία.

Μέχρι στιγμής, η απάντηση που εμψύχωνε τη συμπολίτευση, κάθε φορά που καταγγέλλονταν παραθεσμικές πρακτικές, ήταν το ανίκητο: «Μη μιλάτε εσείς· 40 χρόνια κάνατε τα ίδια». Η εργαλειοποίηση των θεσμών δεν ήταν ανακάλυψη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και ας εκδηλωνόταν επί των ημερών τους με σφοδρότητα που έμοιαζε ανεπανάληπτη. Ομως, τα τελευταία επεισόδια υπερβαίνουν τον ορισμό της «εργαλειοποίησης». Πρόκειται πλέον για παιγνιοποίηση του κράτους. Για συμπεριφορές που δεν υπακούουν μόνο σε καθεστωτικές σκοπιμότητες, αλλά και σε αλλοπρόσαλλες εξουσιαστικές παρορμήσεις· σε προσωπικά γούστα.

Το πρόβλημα δεν είναι η αισθητική ρύπανση. Το πρόβλημα είναι ότι το Μαξίμου –επισήμως από χθες– όχι απλώς καλύπτει, αλλά υιοθετεί αυτές τις συμπεριφορές, η άμεση συνέπεια των οποίων μπορεί να αναζητηθεί στο «φρόνημα» των δικαστών και των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων. Δεν είναι όλα τα παιχνίδια ακίνδυνα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή