Πιθανότατα το επεδίωξαν, ίσως και να μην το αντιλαμβάνονται συνειδητά οι ίδιοι, αλλά αυτή η κυβέρνηση εκπέμπει αντιπάθεια. Στο σύνολό της, όπως και κάθε στέλεχος ξεχωριστά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολιτεύτηκαν από την πρώτη στιγμή που αισθάνθηκαν ότι ήταν σε θέση να φτάσουν στην εξουσία, όχι για να κυβερνήσουν, αλλά για να καθυποτάξουν. Υποτίθεται ότι είχαν κάποιες ιδέες που ήθελαν να εφαρμόσουν και αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζαν τι τους γινόταν και μοναδικός στόχος τους ήταν η κατάληψη και η παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο.
Ολοι μαζί είπαν ψέματα, υιοθέτησαν άκρως επιθετική ρητορική, έπαιξαν τη χώρα κορώνα – γράμματα, πρόσβαλαν με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους τους, προπηλάκισαν, επέδειξαν πλήρη ανικανότητα και άγνοια, προσπάθησαν να καταλύσουν τους θεσμούς, δίχασαν την κοινωνία, κατέφυγαν στην ακατάσχετη αρλουμπολογία, έκαναν άφθονες κωλοτούμπες, δεν κράτησαν κανένα πρόσχημα αξιολόγησης, κινήθηκαν με γνώμονα την πεποίθηση ότι στην πολιτική δεν υπάρχει ούτε ιερό ούτε όσιο. Ολα αυτά δεν ανήκουν στο παρελθόν, συνεχίζονται και σήμερα. Με αποτέλεσμα, αφενός, να βγουν στην επιφάνεια και να κυριαρχήσουν τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, αφετέρου, να ενισχυθούν οι αρνητικές αντιλήψεις περί πολιτικής, να απαξιωθεί σχεδόν πλήρως, να απομακρυνθεί από αυτήν και από τα κοινά πλήθος άξιων ανθρώπων.
Ενας από τους πολύ βασικούς λόγους που ο πρωθυπουργός δεν βρίσκει ανταπόκριση όταν ζητάει συναίνεση από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ή όταν κάνει «ανοίγματα», όπως τελευταία αυτό προς την Φώφη Γεννηματά, είναι ακριβώς το κλίμα αντιπάθειας που επικρατεί απέναντι στον ίδιο και την κυβέρνησή του. Κλίμα που δημιούργησαν ο ίδιος, το επιτελείο και τα στελέχη του. Θεωρητικά, στην πολιτική τα προσωπικά συναισθήματα παίζουν μικρό ή και καθόλου ρόλο, αλλά στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πέρα από τις ιδεολογίες και τις θέσεις, μετράνε το ύφος και το ήθος ενός κόμματος και μίας κυβέρνησης, όπως μετράνε και οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ των ηγετών και των πολιτικών γενικά. Μετράει ακόμη και η ανοχή που είναι διατεθειμένοι να δείξουν οι οπαδοί μιας παράταξης απέναντι σε αντίπαλο κόμμα ή κυβέρνηση που δεν ψήφισαν.
Οι Αλ. Τσίπρας, Π. Καμμένος και οι λοιποί έχρισαν τους εαυτούς τους «επαναστάτες» χωρίς να είναι, «καβάλησαν» την εξουσία ως κατακτητές, αποξενώθηκαν και αποξένωσαν. Δεν υπάρχει πλέον ίχνος «χημείας» με οποιονδήποτε άλλον, παρά μόνο μεταξύ τους. Ακόμη και αν υπάρχουν ενδεχομένως κάποια πολιτικά επιχειρήματα για σύγκλιση μαζί τους κάποια στιγμή, η Φώφη Γεννηματά ή και οποιοσδήποτε άλλος βρισκόταν στη θέση της δεν θα μπορούσαν να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν το αντέχουν ψυχικά, λόγω βαθιάς αντιπάθειας και για τον ίδιο λόγο δεν θα το άντεχαν και οι οπαδοί του κόμματος. Για τους Συρανέλ, δεν υπάρχει πλέον άλλη γραμμή από το «ή εμείς, ή αυτοί», γιατί ήταν και είναι επιλογή τους.