Τι έβλεπε η Νανά όταν κοιταζόταν στον καθρέφτη; Ποιο σχήμα είχε το σώμα της, το πρόσωπό της; Αναγνώριζε το κορίτσι που ζητούσε απελπισμένα βοήθεια ή αντίκριζε κάποιο άλλο, δημιούργημα της ασθένειας που παραμόρφωνε τον καθρέφτη, το σώμα της και το μυαλό της.
Η είδηση του θανάτου της Νανάς Καραγιάννη πριν από λίγες ημέρες σκόρπισε θλίψη. Ηταν μόλις 38 χρόνων. Την παρατηρούσα σε παλιές φωτογραφίες, τότε που έκανε τα πρώτα της βήματα στον χώρο της τηλεόρασης και του μόντελινγκ, με το όνειρο κι αυτή, όπως και τόσες άλλες κοπέλες, κάποτε να λάμψει. Ηταν ένα κορίτσι δροσερό και χαμογελαστό προτού βυθιστεί στη δίνη της νευρικής ανορεξίας. Σε μια μάχη δύσκολη, επώδυνη, μοναχική. Πάλεψε. Οσο μπορούσε. Προσπάθησε να σκοτώσει το «τέρας». Την είχα παρακολουθήσει σε μία από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στην τηλεόραση. Διάβασα στο βλέμμα της την αγωνία, την άκουσα να λέει πόσο θα ήθελε να βοηθήσει τα νέα κορίτσια, να τους μιλήσει γι’ αυτήν την παγίδα που οδηγεί σε έναν θάνατο αργό και βασανιστικό, σε μια αυτοκτονία σε δόσεις.
Δυστυχώς δεν κατάφερε να δώσει τέλος στην αυτοκαταστροφική της πορεία.
Δεν θα έπρεπε να μιλάμε για ανορεξία, αλλά για αυτοεπιβαλλόμενη ασιτία. Η λέξη «ανορεξία» αποπροσανατολίζει. Τα άτομα που πάσχουν απ’ αυτήν την ασθένεια έχουν μόνο μία επιθυμία. Να χάνουν βάρος. Οτιδήποτε άλλο τούς φαίνεται αφύσικο, σχεδόν εχθρικό. Αυτή η εμμονή διαστρεβλώνει την εικόνα που έχουν όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για την πραγματικότητα γύρω τους. Η νόσος που έχουν, όπως και άλλες με συμπτώματα εξάρτησης, είναι ψυχική και οι αιτίες της δεν προσδιορίζονται πάντα με ακρίβεια. Οι λόγοι είναι διαφορετικοί για τον καθένα.
Δεν είναι δύσκολο να πέσεις στα δίχτυα της νευρικής ανορεξίας. Η ψυχοθεραπεία τη χαρακτηρίζει μια λάθος «απάντηση» στην ενοχή, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, το στρες, σε όποιον δαίμονα αντιμετωπίζει ο καθένας. Μια λάθος απάντηση που δεν δίνουν πλέον αποκλειστικά οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες τα τελευταία χρόνια.
Με αφορμή τον θάνατο της Νανάς Καραγιάννη, έχουν γραφτεί πολλά. Για την ανελέητη βιομηχανία της μόδας που οδηγεί τα μοντέλα στην πείνα, για τον ρόλο της κακούργας κοινωνίας που δημιουργεί πρότυπα, για τον φασισμό της «λεπτότητας».
Δεν ξέρω αν τόσο η μόδα όσο και η κοινωνία φταίνε για όλα τα δεινά, αλλά η Νανά και όλα τα κορίτσια που πάσχουν από νευρική ανορεξία δεν χρειάζονται κοινωνιολογικές αναλύσεις. Εχουν ανάγκη από γιατρούς, φροντίδα, αγάπη και αποδοχή. Εχουν ανάγκη από τροφή, πρωτίστως συναισθηματική.