Ως ηθοποιός, η Λίλο Μπάουρ έχει συνεργαστεί με τον Πίτερ Μπρουκ, υπήρξε μέλος του φημισμένου βρετανικού θιάσου Complicite, ενώ έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας και ταινίες όπως το «Επιστροφή από την Κόλαση» και το δεύτερο επεισόδιο της «Μπρίτζετ Τζόουνς». Ως σκηνοθέτις έχει, μεταξύ άλλων, επιμεληθεί παραγωγές της Comédie Française και της Οπερας της Λωζάννης. Ως προσωπικότητα, είναι μια ενθουσιώδης, αυθόρμητη έφηβη με τη διεισδυτική ματιά ώριμης γυναίκας, που περνά όλα τα στάδια από την παράφορη χαρά ώς τη συγκίνηση στη διάρκεια μιας μόνο συζήτησης και, όταν οι περιστάσεις το «απαιτούν», δεν διστάζει να ξαπλώσει στο πάτωμα στα καμαρίνια του θεάτρου Rex για να αναπαραστήσει μία σκηνή της νέας της παράστασης. Γεννημένη στην Ελβετία, μορφωμένη στην Αγγλία και σήμερα κάτοικος Παρισιού, η καταξιωμένη καλλιτέχνις έχει στενές σχέσεις με την Ελλάδα, όπου επιστρέφει τακτικά εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Το έργο «Το κορίτσι που πέφτει, πέφτει, πέφτει», το οποίο θα παρουσιάσει στο Rex στις 4, 5, 6 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, αποτελεί το τελευταίο «κεφάλαιο» της συνεργασίας της με εκπροσώπους της εγχώριας θεατρικής σκηνής. «Αρχικά γνώρισα την ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη μέσω της αδελφής της, με την οποία έτυχε να συνεργαστώ, κι εκείνη με προσκάλεσε στην Ελλάδα για ένα εργαστήριο. Σπούδαζε στο θέατρο “Εμπρός” με τον Καταλειφό, που συμπτωματικά με είχε δει σε μια παράσταση του θεάτρου Complicite στον Καναδά», μου εξηγεί, διανθίζοντας την αφήγησή της με ελληνικές φράσεις. Η μία γνωριμία έφερε την άλλη και σύντομα βρέθηκε να συνεργάζεται με τον Θωμά Μοσχόπουλο και ηθοποιούς όπως ο Κώστας Φιλίππογλου και ο Γιώργος Συμεωνίδης που, όπως και η Μαρία Καλλιμάνη, συμμετέχουν στο «Κορίτσι».
Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη σε διηγήματα του Ιταλού συγγραφέα Ντίνο Μπουτζάτι. «Ανακάλυψα την ιστορία του “Κοριτσιού” πριν από περίπου 20 χρόνια και τη λάτρεψα. Εκτοτε, λειτουργούσε ως πηγή ιδεών για εργαστήρια, που δίδασκα κατά καιρούς. Είναι όμως πολύ σύντομη, μόλις δύο σελίδες, επομένως δεν ήταν αρκετή για μία ολόκληρη παράσταση. Αρχισα λοιπόν να επεξεργάζομαι τα υπόλοιπα διηγήματα του συγγραφέα και αποφάσισα να δημιουργήσω μια σύνθεση, χρησιμοποιώντας το “Κορίτσι” ως συνδετικό κρίκο», αναφέρει η σκηνοθέτις. «Το σύμπαν του Μπουζάτι είναι φανταστικό και υπέροχο. Οι ιστορίες του είναι σαν παραμύθια, κάποιες φορές πολύ σκληρά, αλλά και σαν όνειρα. Επιλέξαμε κάποιες ιστορίες με τη συνεργάτιδά μου, Katia Flouest-Sell, και όταν ήρθα στην Ελλάδα πρόσθεσα κι άλλες. Υπάρχει επίσης μια σκηνή όπου ένας ψυχαναλυτής, ένας αεροπόρος και ένας ειδικός στη μυθολογία συζητούν για την έννοια της πτώσης και αυτή ήταν δική μας εφεύρεση».
Φαινομενικά, η πλοκή του έργου είναι εξαιρετικά απλή: η 19χρονη Μάρτα αφήνεται να πέσει από έναν ουρανοξύστη 500 ορόφων. Στην πραγματικότητα, το έργο πραγματεύεται βαθιά, πανανθρώπινα ζητήματα όπως το πέρασμα του χρόνου, ο φόβος της φθοράς, αλλά και η ανάγκη να «αγκαλιάσουμε» τη ζωή αποδεχόμενοι την εφήμερή της διάσταση. Η πτώση της Μάρτα δεν είναι (μόνον) η πορεία προς τον θάνατο, αλλά ένα ταξίδι αυτογνωσίας γεμάτο εκπλήξεις, συναντήσεις με ενδιαφέροντες ή απωθητικούς ανθρώπους, που κατοικούν στους ενδιάμεσους ορόφους, όμορφες εικόνες και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Στον ρόλο της πρωταγωνίστριας η ανερχόμενη Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη, η οποία, σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα, υποδύεται ιδανικά τη νεαρή ηρωίδα. Η συνεργασία της με τον Πίτερ Μπρουκ δίδαξε στην Μπάουρ ότι «η πλοκή του έργου είναι πιο σημαντική από τον ηθοποιό», ενώ ως μέλος του θεάτρου Complicite μυήθηκε στη μαγεία του αυτοσχεδιασμού. Σήμερα, θεωρεί πως μια παράσταση πρέπει να διαμορφώνεται από το σύνολο των συντελεστών της, το σημαντικό ωστόσο είναι οι ερμηνευτές να συνεισφέρουν σε ιδέες και έμπνευση, αφήνοντας στην άκρη το εγώ τους. «Είμαι πλέον πιο ταπεινή ως ηθοποιός, αν και ως σκηνοθέτις αντιλαμβάνομαι την ανάγκη των ηθοποιών να νιώθουν ασφαλείς στον ρόλο τους», υπογραμμίζει.