Η λύση που βρέθηκε για τους συμβασιούχους δεν είναι λύση. Η φόρμουλα που η κυβέρνηση επέλεξε για να αρθεί το απεργιακό αδιέξοδο αφήνει ανοιχτές όλες τις νομικές και πολιτικές εκκρεμότητες που υπήρχαν και πριν από την απεργία. Αυτό επισημαίνουν στην «Κ» παράγοντες με μεγάλη πείρα στη Δημόσια Διοίκηση. Η κυβέρνηση απλώς ανέβαλε την αντιμετώπιση αυτών των εκκρεμοτήτων που, παρά τη γραμμή άμυνάς της, δεν είναι δημιούργημα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι αποτέλεσμα μιας αλυσίδας δικών της νομοθετικών πρωτοβουλιών που έχουν οδηγήσει στη συγκρότηση στρατιάς νέων συμβασιούχων από το 2015 μέχρι σήμερα. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα είναι, λένε, μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αλλά ακόμη και οι υποσχέσεις που δόθηκαν σε αυτούς, για να λύσουν την απεργία, είναι μάλλον αδύνατο να τηρηθούν.
Σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου –που δεν είχε εγκρίνει τις δαπάνες της μισθοδοσίας συμβάσεων που παρανόμως είχαν παραταθεί– στην καθαριότητα εργάζονται περίπου 6.150 συμβασιούχοι.
Το σύνολο των προσλήψεων που μπορεί, βάσει των μνημονιακών δεσμεύσεων, να κάνει το Δημόσιο για το 2017 είναι 7.000. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι 2.500 που έχει υποσχεθεί να μονιμοποιήσει στην καθαριότητα δεν θα συνυπολογιστούν στους 7.000, γιατί θα περάσουν από το νομοθετικό «παράθυρο» που άνοιξε το 2016 στο «παράλληλο πρόγραμμα» ο Πάνος Σκουρλέτης. Σύμφωνα με τη διάταξη εκείνη, οι προσλήψεις αυτές δεν συνυπολογίζονται στον κανόνα «ένας διορισμός για τέσσερις αποχωρήσεις» γιατί δεν καλύπτονται από τον προϋπολογισμό, αλλά από τα ανταποδοτικά τέλη των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για κατασκευή που, όπως λένε οι γνωρίζοντες, θεωρείται απίθανο να περάσει από τον έλεγχο των δανειστών, αφού οι θέσεις θα είναι μόνιμες με μόνιμες αμοιβές.
Από αναβολή σε αναβολή
Γι’ αυτόν τον λόγο, εκτιμάται ότι η κυβέρνηση μπορεί να επιδιώξει να σύρει από αναβολή σε αναβολή τον διαγωνισμό για το 2018, οπότε και χαλαρώνει ο περιορισμός των προσλήψεων – από μία προς τέσσερις συνταξιοδοτήσεις σε μία προς τρεις. Ακόμη κι έτσι, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι περισσότεροι προσωρινώς εργαζόμενοι σήμερα στην καθαριότητα δεν θα τύχουν της αποκατάστασης που τους υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός. «Δεν είναι μόνο θέμα νομιμότητας των διορισμών. Υπάρχει κι ένα ερώτημα σκοπιμότητας: Οταν μπορείς να προσλάβεις όλους κι όλους 7.000, θα πάρεις 2.500 για την καθαριότητα, αντί να πάρεις περισσότερους γιατρούς, περισσότερους νοσηλευτές, περισσότερους αστυνομικούς;», αναρωτιέται καλά ενημερωμένη πηγή.
Οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί όλους τους μηχανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να χτίσει εκλογική πελατεία. Επικαλούνται προς τούτο τα στοιχεία που δείχνουν σταθερή αύξηση του αριθμού των εργαζομένων τον τελευταίο χρόνο στο Δημόσιο – σε όλες τις κατηγορίες, μετακλητών, συμβασιούχων και στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Η κυβέρνηση δικαιολογεί εν μέρει την αύξηση ως αποτέλεσμα επαναπροσλήψεων που διατάσσονται με δικαστικές αποφάσεις. Αποσιωπά ωστόσο ότι με δικές της ρυθμίσεις έχει στερήσει από τους δήμους τη δυνατότητα να προσβάλλουν με ένδικα μέσα αποφάσεις επαναπρόσληψης. Aντίστοιχη διάταξη αποχής από ένδικα μέσα έχει ψηφιστεί και για το υπουργείο Πολιτισμού.
Κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια τον αριθμό, αλλά πάντως αυτή τη στιγμή χιλιάδες εργαζόμενοι –ακόμη και οι «καταρτιζόμενοι» στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που, στη συνέχεια, μοριοδοτούνται– έχουν συνδέσει τις ελπίδες της επαγγελματικής τους αποκατάστασης με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η κατάσταση αυτή εξηγεί και τη στάση της κυβέρνησης στην κρίση των σκουπιδιών. Την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση απέρριπτε το αίτημα των απεργών για μονιμοποιήσεις, η κυβέρνηση, διά του ίδιου του πρωθυπουργού, εμφανιζόταν έτοιμη να αψηφήσει κάθε νομικό εμπόδιο για να τα ικανοποιήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια που του αφήνουν ο έλεγχος των δικαστηρίων και η επιτήρηση των δανειστών προκειμένου να συντηρήσει τον λώρο που τον συνδέει με αυτή την κατηγορία εργαζομένων. Οχι μόνο επειδή περιμένει τη στήριξή τους στην κάλπη. Αλλά επειδή, και μετά την κάλπη, περιμένει να ξανασυναντηθεί μαζί τους στο πεζοδρόμιο μιας νεο-αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης.