Κύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή και ενδιαφέρον το ρεπορτάζ του Γ. Λιάλιου στην «Καθημερινή» της 29ης Ιουνίου με τίτλο «Στη διαχείριση υδάτων… κάν’ το όπως το Ισραήλ», σχετικά με την εκδήλωση που διοργάνωσε η πρεσβεία του Ισραήλ και το ΕΒΕΑ.
Θυμήθηκα το καλοκαίρι του 1968 (50 χρόνια πριν) ως φοιτητής του ΕΜΠ, που βρέθηκα στη Χάιφα του Ισραήλ (μέσω της ανταλλαγής σπουδαστών του προγράμματος IAESTE) και εργάστηκα για 2,5 μήνες σε εργοστάσιο αφαλάτωσης του θαλασσίου ύδατος της Μεσογείου. Μία αναγκαιότητα που εφήρμοζαν εκεί, καθώς ο ποταμός Ιορδάνης δεν επαρκούσε να τροφοδοτήσει τις ανάγκες των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, της Χάιφας και λοιπών πόλεων, αλλά και την αγροτική παραγωγή που ανέπτυξαν. Εντυπωσιασμένος από αυτά, ερχόμενος στη χώρα μας, προσπάθησα να το προωθήσω, ώστε να εφαρμοστεί και στη χώρα των πλούσιων θαλασσίων υδάτων, την Ελλάδα μας. Ομως απευθυνόμουν εις ώτα μη ακουόντων…
Αρκετά χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια των ευρωκοινοτικών προγραμμάτων, επιχειρήθηκε ν’ αναπτυχθεί και στα νησιά μας η μέθοδος της αφαλάτωσης του θαλασσίου ύδατος, μιας και η λειψυδρία αντιμετωπίζεται με «μεταφορές» νερού! Γνωρίζετε με τι ρυθμό προχωρούν αυτές οι καινοτόμες (για μας…) λύσεις; Θα εκπλαγείτε ανακαλύπτοντας τους ρυθμούς χελώνας! Κάλλιο όμως αργά παρά ποτέ…
Μιχαλης Π. Σακκας, Μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος ΕΜΠ – Μαρούσι