Ο κουρέας της γειτονιάς, ή η κομμώτρια και ο κομμωτής, μπορεί να είναι καλός ή μέτριος στο ψαλίδι, αλλά πέρα από ταλέντο, εμπειρία ή ειδίκευση πρέπει να έχει και πιστοποίηση! Δηλαδή, να έχει άδεια εξάσκησης επαγγέλματος, που να βεβαιώνει πως έχει τις βασικές γνώσεις του επαγγέλματος και των όρων τέλεσής του σε συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής.
Κι όμως σήμερα πάνω από 2.500 κομμωτές/τριες, κουρείς και τεχνίτριες μανικιούρ-πεντικιούρ, που έχουν όλα τα απαιτούμενα από τον νόμο προσόντα, δεν μπορούν να πάρουν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος, γιατί έχουν να διεξαχθούν εξετάσεις από τον Αύγουστο του 2014! Το αποτέλεσμα είναι να ανθεί το… κρυφό ψαλίδι! Πού οδηγεί η τρίχρονη μαύρη τρύπα στην αδειοδότηση κουρέων και κομμωτριών; Κατ’ αρχάς στη μαύρη εργασία. Εργαζόμενοι και επαγγελματίες που δεν μπορούν να πάρουν άδεια παρέχουν τις υπηρεσίες τους χωρίς παραστατικά, πλαισιώνοντας τα λεγόμενα «επαγγέλματα της βαλίτσας», επισκεπτόμενοι σπίτια και δουλεύοντας χωρίς αποδείξεις.
Δεύτερον, πολλοί επαγγελματίες λειτουργούν πλέον κομμωτήρια και κουρεία χρησιμοποιώντας τις άδειες τρίτων, υποχρεωμένοι σε επινοικίαση αδειών και σε καταβολή τέλους… μη πιστοποίησης. Μάλιστα, όπως προειδοποιεί το Επαγγελματικό Συνδικαλιστικό Σωματείο Εργαζομένων Κομμωτών-Κουρέων (ΕΣΣΕΚ-Κ), που μας κοινοποίησε το πρόβλημα, εάν δεν διενεργηθούν οι εξετάσεις μέχρι το τέλος του 2017, πολλοί από τους επαγγελματίες που λειτουργούν καταστήματα με άδειες τρίτων θα στραφούν κι αυτοί στην «υποχρεωτική παρανομία» για να επιβιώσουν οι οικογένειές τους.
Πλέον, ούτε μεταβίβαση κομμωτηρίου δεν μπορεί να γίνει, καθώς οι πιο νέοι στο επάγγελμα δεν έχουν άδεια. Γιατί, όμως, εδώ και τρία χρόνια –και μετά σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων– η πολιτεία δεν μπορεί ούτε εξετάσεις πιστοποίησης για κομμώτριες να διενεργήσει; Ολα ξεκίνησαν όταν τον Αύγουστο του 2014 καταργήθηκαν οι τακτικές εξετάσεις πιστοποίησης, που πραγματοποιούνταν σε επίπεδο δήμου, με την παρουσία βιολόγου, φαρμακοποιού, εκπροσώπων των εργοδοτών και των εργαζομένων κλπ. «Βασική μας επιδίωξη ήταν να εξασφαλίσουμε πως οι υποψήφιοι επαγγελματίες θα είναι σωστοί κυρίως σε θέματα ασφάλειας, όσον αφορά τους υγειονομικούς κανόνες. Δηλαδή, πώς δεν θα κάψουν κάποιον πελάτη με το πιστολάκι, ούτε θα τον κόψουν με το ψαλίδι», μας λέει επαγγελματίας που συμμετείχε στις επιτροπές των εξετάσεων.
Δικαίωμα συμμετοχής για απόκτηση αδείας είχαν όσοι επαγγελματίες είχαν τρία χρόνια προϋπηρεσία, γεγονός που δημιουργούσε ορισμένους περιορισμούς. Με νομοθετική παρέμβαση, τότε, καταργήθηκε η προϋπηρεσία και αντικαταστάθηκε από την υποχρέωση να είναι απόφοιτοι ΙΕΚ ή άλλων ανάλογων σχολών, ενώ πέρασε η αρμοδιότητα για την τέλεση εξετάσεων στον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ), Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, υπαγόμενο στο υπουργείο Παιδείας. «Η υποχρέωση φοίτησης σε ΙΕΚ προκαλούσε δυσκολίες, καθώς η φοίτηση σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ απαιτεί ποσό 7.000-8.000 ευρώ», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Ανδρέας Βαλσαμής, εκπρόσωπος του ΕΣΣΕΚ-Κ, το σωματείο που εκπροσωπεί τους εργαζομένους σε κομμωτήρια και κουρεία. Τον Μάιο του 2016 υπήρξε νέα νομοθετική ρύθμιση που έδινε δυνατότητα συμμετοχής στις εξετάσεις και σε όσους έχουν τριετή προϋπηρεσία, διορθώνοντας τα όποια προβλήματα. Ολα καλά; Ελειπε μία λεπτομέρεια: έπρεπε να γίνουν και εξετάσεις! Αλλά από τον Αύγουστο του 2014, που έφυγε η αρμοδιότητα από τους δήμους, δεν έχουν πραγματοποιηθεί από τον ΕΟΠΠΕΠ. Γιατί; «Δεν έχουμε πάρει απάντηση. Προσωπικά, ως εκπρόσωπος του φορέα μου, του Σωματείου μας, έχω απευθυνθεί 47 μετρημένες φορές και δεν έχω λάβει απάντηση», τονίζει ο κ. Βαλσαμής. Αραγε ακούει κανείς;