Ελισαβετιανοί συνθέτες σε πνευματική εξορία

Ελισαβετιανοί συνθέτες σε πνευματική εξορία

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Συναυλία του διάσημου βρετανικού φωνητικού συνόλου In stile antico πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουνίου στο θέατρο Ολύμπια. Ο υπότιτλος της βραδιάς, «Εξόριστοι ελισαβετιανοί συνθέτες», δικαιολογεί τυπικά την ένταξή της στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο έχει ορίσει φέτος ως θέμα του την «ετερότητα». Το ρεπερτόριο του συγκροτήματος είναι κυρίως γνωστό και περισσότερο αγαπητό σε αγγλοσαξονικές χώρες. Ωστόσο, η θεματολογία της συναυλίας, επίκαιρη σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τα τελευταία χρόνια, επιτρέπει στο δωδεκαμελές σύνολο να παρουσιάζει αυτό το καλοκαίρι το ίδιο πρόγραμμα σε διάφορες χώρες, ακόμη και του ευρωπαϊκού Νότου. Στην Αθήνα, η έλλειψη εξοικείωσης με αυτή τη μουσική όσο και η πολύ περιορισμένη προβολή της εκδήλωσης αποτυπώθηκαν στη θλιβερά άδεια αίθουσα.

Εργα συνθετών περισσότερο ή λιγότερο γνωστών, όπως ο Τζον Ντάουλαντ, ο Ουίλιαμ Μπερντ, ο Τόμας Τάλις, ο Πίτερ Φίλιπς, ο Φίλιπ ντε Μόντε, ο Ρίτσαρντ Ντέρινγκ και ο Ρόμπερτ Ουάιτ, στοιχειοθέτησαν ένα πανόραμα ελισαβετιανής μουσικής. Οι συγκεκριμένοι ζούσαν υπό απειλή στην πατρίδα τους λόγω της καθολικής τους πίστης. Ορισμένοι επέλεξαν να την εγκαταλείψουν, ενώ όσοι παρέμειναν, όπως ο Μπερντ και ο Ουάιτ, εξέφρασαν την πνευματική τους εξορία μέσα από μουσική μεγάλης εκφραστικής δύναμης. Το πρόγραμμα ξεκίνησε ταιριαστά με τη σύνθεση του Ντάουλαντ «Εξόριστος για πάντα, αφήστε με να πενθήσω» και ολοκληρώθηκε με τους εκτενείς πεντάφωνους «Θρήνους» του Ουάιτ, που εκφράζουν μεγάλο εύρος συναισθημάτων.

Τα έργα αποδόθηκαν με φαντασία και μουσικότητα από τους Βρετανούς τραγουδιστές. Χωρίς την καθοδήγηση αρχιμουσικού, το πολυφωνικό σύνολο In stile antico δεν υπήρξε απλώς εντυπωσιακά συντονισμένο και ακριβές, αλλά φάνηκε επίσης αισθητικά ομοιογενές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τη μουσική. Μακριά από στεγνές και ουδέτερες αναγνώσεις παλαιότερων εποχών, οι μουσικοί του δεν επιδίωξαν έναν ομοιογενή, ανώνυμο ήχο, αλλά διατήρησαν ο καθένας τη δική του, κάποτε σχεδόν σολιστική ταυτότητα, την οποία αξιοποιούσαν με ευρηματικότητα και γούστο, παραμένοντας σε αρμονική συνεργασία με τους συναδέλφους τους. Στον αντίποδα της συναισθηματικής εγκράτειας, κυριαρχούσε η αμεσότητα και η διάθεση επικοινωνίας μέσα από τη γλυκύτητα του ήχου και την εκφραστικότητα των ερμηνειών. Είτε σε ευέλικτα σχήματα των πέντε τραγουδιστών είτε στην πλήρη ανάπτυξη των δώδεκα, το τραγούδι ξεχώριζε για τη φωτεινότητα και τη σχεδόν χορευτική διάθεση, ακόμη και στις πλέον στοχαστικές σελίδες. Είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που έχουν καταστήσει τους In stile antico παγκόσμια γνωστούς και έχουν χαρίσει στις πολυάριθμες ηχογραφήσεις τους σημαντικά βραβεία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή