To καλοκαίρι του 1967, έως και 100.000 άτομα υπολογίζεται ότι μαζεύτηκαν στη γειτονιά του Haight-Ashbury του Σαν Φρανσίσκο. Οργισμένη εξαιτίας της συνέχισης του πολέμου του Βιετνάμ και σε πλήρη ρήξη με τις αρχές των μεγαλύτερων, μια ολόκληρη γενιά νεαρών Αμερικανών αναζητούσε στη μουσική, τα ναρκωτικά και τις ανατολικές θρησκείες την υπόσχεση ενός καλύτερου κόσμου. Ελάχιστοι όμως είχαν ταξιδέψει ώς την Καλιφόρνια για να βυθιστούν σε συλλογική κατάθλιψη ή να εκτονώσουν βίαια τον θυμό τους. Οι συζητήσεις τους περιστρέφονταν περισσότερο γύρω από την τέχνη, την ποίηση και τον ελεύθερο έρωτα και λιγότερο γύρω από την πολιτική. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Τζον Φίλιπς των Mamas & the Papas είχε γράψει το τραγούδι «San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair)» προκειμένου να προπαγανδίσει το Φεστιβάλ του Μόντερεϊ που διοργάνωνε ο φίλος του ο Σκοτ Μακ Κένζι. Μέχρι την 1η Ιουλίου, το κομμάτι είχε φτάσει στην πρώτη θέση του αμερικανικού billboard, όπου παρέμεινε επτά εβδομάδες: τα παιδιά των λουλουδιών είχαν βρει τον «ύμνο» τους.
Ακριβώς μισόν αιώνα αργότερα, έχουμε την τάση να κατηγορούμε τους «χίπηδες» για υπερβολικό ρομαντισμό ή να εστιάζουμε στο γεγονός πως οι περισσότεροι εξ αυτών δεν άργησαν να εγκαταλείψουν το ιδανικό της παγκόσμιας ειρήνης για να αφοσιωθούν στο κυνήγι του καπιταλιστικού ονείρου. Κανένας όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως τα χρόνια πριν και μετά το λεγόμενο «Καλοκαίρι της αγάπης» ήταν μια περίοδος πειραματισμού και πρωτοποριακών εξελίξεων στον χώρο των τεχνών, ενώ σημαντικά βήματα έγιναν και στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αυτό το σκεπτικό, δύο μεγάλα μουσεία των ΗΠΑ διοργανώνουν επετειακά αφιερώματα.
«The Summer of Love Experience: Art, Fashion, and Rock & Roll» τιτλοφορείται η έκθεση του Μουσείου De Young, το οποίο αποτελεί παράρτημα του Μουσείου Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο και βρίσκεται ακριβώς στο Golden Gate Park. Ανέκδοτες φωτογραφίες που απεικονίζουν την καθημερινή ζωή των απλών «παιδιών των λουλουδιών» αλλά και ορισμένους από τους πιο διάσημους «εκπροσώπους» τους, όπως οι Jefferson Airplane και οι Grateful Dead, εξώφυλλα εμβληματικών άλμπουμ, κοστούμια, πειραματικά φιλμ, αντικείμενα καθημερινής χρήσης αλλά και διαδραστικές εγκαταστάσεις μουσικής και φωτός επιτρέπουν στον επισκέπτη να αναλογιστεί ποια είναι η παρακαταθήκη του αισθητικού και κοινωνικού κινήματος του θρυλικού Καλοκαιριού.
Το ταξίδι στον χρόνο ξεκινάει από τις αρχές του 1967, με αναφορές στο πολιτικό θέατρο δρόμου των Diggers, το πρώτο Human Be-In, που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο στις 16 Ιανουαρίου, αμέσως μετά την ποινικοποίηση του LSD στην πολιτεία της Καλιφόρνιας, και πιστεύεται ότι καθιέρωσε τη φράση «ψυχεδελικός», καθώς και την εναλλακτική εφημερίδα San Francisco Oracle. Οι επόμενες αίθουσες είναι αφιερωμένες στον ήχο του Σαν Φρανσίσκο, ενώ ακολουθεί μία ενότητα για τις ιδεολογικές ανησυχίες της εποχής.
Μικρότερης κλίμακας αλλά εξίσου πολύχρωμη είναι η έκθεση «Summer of Love: Photography and Graphic Design» του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αφίσες από συναυλίες της Τζάνις Τζόπλιν και ένα σύνολο 25 εξωφύλλων δίσκων που καταδεικνύουν πόσο επιδραστική υπήρξε η γραμματοσειρά από το άλμπουμ Rubber Soul (1965) των Μπιτλς.