Η ζωή είναι γεμάτη από μικρές νίκες και από μικρές ήττες. Ετσι όπως πριν από σχεδόν ένα μήνα θυμηθήκαμε τον ανέλπιστο θρίαμβο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ του 1987, έτσι αυτό το καλοκαίρι είμαστε υποχρεωμένοι να θυμηθούμε τη «μαύρη» επέτειο των 10 χρόνων από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πάρνηθας (Ιούνιος 2007) και της Πελοποννήσου (Αύγουστος 2007).
Επί δέκα χρόνια αρνιόμουν να επισκεφθώ το καμένο τμήμα της Πάρνηθας. Μόνο πριν από λίγα χρόνια είχα άθελά μου αντικρίσει το μέγεθος της καταστροφής από το αεροπλάνο κατά τη διάρκεια μιας απογείωσης από τα Σπάτα.
Τελικά, φέτος το τόλμησα με την ελπίδα ότι το πέρασμα του χρόνου θα είχε απαλύνει τις πιο οδυνηρές όψεις του καμένου βουνού.
Οχι, η (βορειο-κεντρική) Πάρνηθα δεν έχει προλάβει να πρασινίσει ξανά. Κι αυτό γιατί ένα μεγάλο κομμάτι των «καμένων» απλώνεται στο ελατόδασος και με τα έλατα δεν έχουμε φυσική αναγέννηση όπως με τα πεύκα. Αλλά στα δέκα αυτά χρόνια έχει γίνει πραγματικά σπουδαία δουλειά, με την έκταση της αναδασωμένης να αριθμεί σχεδόν 400.000 δέντρα (έλατα, μαυρόπευκα, δρύες). Πρόκειται για μια εξαιρετικά περίπλοκη και επίπονη διαδικασία, αλλά ευτυχώς τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Τα μικροσκοπικά έλατα είναι εκεί, αλλά ακόμα δεν μπορούμε να τα δούμε τόσο εύκολα. Αντίθετα με τα συνομήλικά τους πεύκα, που κάνουν πολύ πιο έντονη την παρουσία τους «πρασινίζοντας» τις τυχερές πλαγιές που τα «μεγαλώνουν».
Την ίδια στιγμή η καταστροφή του 2007 κινητοποίησε μεγάλο αριθμό εθελοντών, δωρητών, οργανώσεων, με αποτέλεσμα σήμερα το αλώβητο μέρος του βουνού (που είναι ευτυχώς και το μεγαλύτερο) να εμφανίζεται πολύ καλύτερα θωρακισμένο σε σχέση με δέκα χρόνια πριν… Αντίστοιχη αφύπνιση παρατηρείται και με άλλα βουνά της Αττικής και όχι μόνο. Την ώρα που πολλοί από εμάς γυρίζουμε το βράδυ αποκαμωμένοι στα σπίτια μας, δεκάδες εθελοντές όλων των ηλικιών ανεβαίνουν στα πυροφυλάκια της Πάρνηθας, της Πεντέλης και του Υμηττού.
Σε αυτούς τους ανθρώπους αλλά και σε πολλούς ακόμα δασοπόνους, δασολόγους, περιβαλλοντολόγους, δασεργάτες οφείλεται το μικρό θαύμα της Πάρνηθας, που συντελείται αθόρυβα για να παραδοθεί στις επόμενες γενιές όπως παραδόθηκε και σε εμάς αυτό το καταπληκτικό βουνό της Αττικής από τους δικούς μας προγόνους.