Μεσημέρι στο κλειστό γήπεδο «Ανδρέας Βαρίκας», στη Νέα Σμύρνη, και η προπόνηση είναι σε πλήρη εξέλιξη. Η Αθηνά Ζέρβα παρακολουθεί τις παίκτριές της, προσέχει κάθε κίνηση, τις εμψυχώνει, τις διορθώνει. Πιο πολλά είναι τα «μπράβο» –της ίδιας και της βοηθού της, Μάρθας Αργυρίου– αλλά και οι παρατηρήσεις δεν λείπουν. Αυτός δεν είναι ο ρόλος της προπονήτριας, ειδικά όταν η ομάδα ετοιμάζεται για μία σειρά κρίσιμων αναμετρήσεων;
Εθνική Μπάσκετ Κωφών Γυναικών, πρωταθλήτρια Ευρώπης από τον περασμένο Ιούλιο. Εφτασε στην κορυφή της διοργάνωσης αήττητη σε επτά ματς! Και τώρα, τα κορίτσια ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για τη Σαμψούντα της Τουρκίας, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών. «Ποια ομάδα από αυτές που θα αντιμετωπίσετε φοβάστε περισσότερο;», τις ρωτώ. «Καμιά!», απαντούν με μια φωνή. «Το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό μάς έδωσε κουράγιο και μας πείσμωσε. Κάποιες από εμάς δεν μπόρεσαν να ακούσουν τον εθνικό μας ύμνο, αλλά είδαν τη σημαία μας να υψώνεται στο κέντρο του γηπέδου», λέει η αρχηγός, Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη. «Ετσι, ονειρευόμαστε και ένα ολυμπιακό μετάλλιο!»
Μια σφιχτή αγκαλιά
Εντεκα γυναίκες από 25 έως 42 ετών, κωφές ή βαρήκοες, «άτομα με αναπηρία» επισήμως, μια σφιχτή αγκαλιά, μια σπουδαία ομάδα. Το πάθος τους για το άθλημα και η αγάπη της μιας για την άλλη τους δίνουν τη δύναμη να ξεπερνούν τα εμπόδια, να αφιερώνουν χρόνο τον οποίο στερούν από τη δουλειά και τις οικογένειές τους. Οπως συμβαίνει με την Αλεξία Σπίνου, η οποία προκειμένου να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς θα αφήσει πίσω της τα δίδυμα κοριτσάκια της, μόλις οκτώ μηνών. «Για να είμαι μαζί με τις συμπαίκτριές μου και να κυνηγήσουμε μαζί κι αυτό το όνειρο», όπως εξηγεί.
Γήπεδο, το δεύτερο σπίτι
Η Στεφανία Πατέρα είναι μοριακή βιολόγος. Ζει στην Αθήνα και πιστεύει πως «οι μεγαλύτερες αρετές στο μπάσκετ είναι η δύναμη του μυαλού και η θέληση». Και η Στάλα Κοτσιρέα είναι κάτοικος Αθήνας. Στην ομάδα από το 2000 εργάζεται στο υπουργείο Εργασίας και έχει δύο παιδιά. Η Χρύσα Βεράνη είναι υπάλληλος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Το μπάσκετ είναι η ζωή της, όπως λέει. Η Θεσσαλονικιά Ντίνα Μπάλκογλου είναι επίσης δημόσιος υπάλληλος. Είναι παντρεμένη, έχει μία κόρη, αλλά το γήπεδο είναι «το δεύτερο σπίτι της». Η Ευαγγελία Σαρακατσάνη είναι αρχιτέκτων-μηχανικός. Ζει και εργάζεται στον Βόλο. Αγαπά το μπάσκετ, γιατί «είναι το άθλημα που φτιάχνει δυνατούς χαρακτήρες μέσα από το “εμείς” και σε κάνει να ξεπερνάς το “εγώ”». Η Λαμπρινή Αγαγιώτου, Βολιώτισσα κι αυτή, είχε από παιδί πάθος για τον αθλητισμό· την κέρδισε όμως το μπάσκετ. Η Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη αποφάσισε να ασχοληθεί με το μπάσκετ το 1987, όταν έζησε, ως κοριτσάκι, τον θρίαμβο της Εθνικής μας στο Ευρωμπάσκετ. Μαζί τους η Ανθή Χαϊνά από τη Χαλκίδα, γυμνάστρια στο επάγγελμα, η Ιωάννα Βουδούρη που κατοικεί στο Περιστέρι και εργάζεται στην Περιφέρεια Αττικής και η… μικρότερη της Εθνικής, Δήμητρα Μελλίνη, φοιτήτρια στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Δίπλα στις αθλήτριες, οι φυσικοθεραπεύτριες Λούσυ Ζουρνή και Νάνσυ Τσιούλη, μέλη της «οικογένειας», ζουν από κοντά τον πυρετό της προετοιμασίας. Και δεν διστάζουν να κλείνουν το ιατρείο τους κάθε φορά που πρέπει να ακολουθήσουν την ομάδα σε κάποια διοργάνωση, χωρίς να έχουν απολύτως καμιά οικονομική απολαβή.
«Είμαι ευλογημένη, γιατί βρέθηκα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση και μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω το όνειρό μου δίπλα σ’ αυτά τα κορίτσια», τονίζει η επί έξι χρόνια προπονήτριά τους, Αθηνά Ζέρβα.
«Αυτή η ερασιτεχνική ομάδα με την επαγγελματική συμπεριφορά και αφοσίωση αποδεικνύει ότι κανένα πρόβλημα ή αναπηρία δεν μπορεί να σου στερήσει τη δίψα να διακριθείς και να τιμήσεις τα εθνικά σου χρώματα. Παρά τις δυσκολίες, που σε καιρό κρίσης είναι πάρα πολλές, αυτές οι κυρίες δεν λυγίζουν! Είναι δυνατές, σοβαρές, αγαπημένες, αφοσιωμένες στο μπάσκετ και υπεύθυνες. Οταν μαζευόμαστε για προπονήσεις και παιχνίδια, αφήνουν πίσω τους συζύγους, παιδιά, γονείς, δουλειές, βάζουν από την τσέπη τους χρήματα, αν χρειαστεί, και προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις. Πώς μπορώ να μη λέω ότι έχω την καλύτερη ομάδα του κόσμου;»
Στη διαδρομή της προς τη Σαμψούντα, πάντως, η Εθνική Μπάσκετ Κωφών Γυναικών βρήκε αρκετούς υποστηρικτές: από τον μέγα χορηγό της, τα Ελληνικά Πετρέλαια, την Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών Ελλάδος (τον πρόεδρο, Ι. Σταυρακάκη, και τον αρχηγό της ελληνικής αποστολής, Π. Κορδονούρη) και τον Πανιώνιο που της παραχώρησε το γήπεδό του για τις προπονήσεις, μέχρι ιδιώτες οι οποίοι έσπευσαν να προσφέρουν ό,τι μπορούσε ο καθένας (ξενοδοχεία, εστιατόρια κ.λπ.).
Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, τους εύχομαι καλή επιτυχία. «Αν περάσουμε στον τελικό, θα σε περιμένουμε στη Σαμψούντα», μου λένε. «Δεν κυνηγάμε τη δημοσιότητα», επισημαίνει στον επίλογο της κουβέντας μας η Αθηνά Ζέρβα. «Αλλά είναι σημαντικό για μένα να γνωρίζει ο κόσμος την προσπάθεια αυτών των κοριτσιών. Καθώς το εξαιρετικό μπάσκετ που παίζουν – κάθε άλλο παρά… “αναπηρικό”. Και να σκεφτείς ότι η Στάλα πριν από μερικά χρόνια δεν έγινε δεκτή σε μια ομάδα με μοναδική δικαιολογία το ότι δεν ακούει…».
Ολυμπιακοί Αγώνες Κωφών, Σαμψούντα Τουρκίας, www.deaflympics2017.org. Πρώτη αντίπαλος της Εθνικής μας η Τουρκία στις 20/7.