Ο Τάκης Κατσαμπάνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή. Εργάστηκε για χρόνια ως φιλόλογος. Το 2007 έφυγε για την Αυστραλία. Κατά την τετραετή παραμονή του εκεί δούλεψε ως γλωσσολόγος, δημοσιογράφος και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Το «Walkabout» (εκδ. Εξάρχεια) είναι το πρώτο του βιβλίο και το ημερολογιακό του μέρος γράφτηκε στην Αυστραλία.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Στην κυριολεξία την «Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ» του Edgar Lee Masters και τα «Ημερολόγια χρήσης» του Κωνσταντίνου Ματσούκα, ένα αδερφό μου βιβλίο.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Δεν θα ήθελα να είμαι κάποιος ήρωας, ίσως αφανής. Για να παίξω με τον ανθρωποκεντρισμό, το αγριόγιδο στο «Βάρος της πεταλούδας» του Ερι Ντε Λούκα.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με πολλούς! Αυτήν τη στιγμή με την Αλις Μονρό. Με τον Μπρους Τσάτουιν να περπατήσουμε. Να πιω με τον Ντίλαν Τόμας, αν άντεχα.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν θυμώνω με βιβλία, απλά δεν συνεχίζω την ανάγνωσή τους. Μάλλον υπάρχει ένα είδος προεπιλογής.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Με συγκίνησε ένα ποίημα του Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς «Το πορτρέτο μιας προλετάριας».
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Πολλά δεν έχω διαβάσει ή τα έχω μισοδιαβάσει και τα συναντώ μπροστά μου, π.χ το «Μόμπι Ντικ». Δεν ντρέπομαι, ελπίζω να τα ξαναβρώ.
Τι σημαίνει «Walkabout»; Είναι ένα τοπίο αλλού, που σηματοδοτεί μια επανεκκίνηση εαυτού;
Αρχικά, αναφορά σε τελετή μύησης των Αυστραλιανών αυτοχθόνων, όπου έφηβα αγόρια από 10 έως 16 έπρεπε να περιπλανηθούν στο φυσικό τοπίο για περιόδους έως και έξι μηνών προς χάρη της μετάβασης στον ανδρικό ρόλο. Αργότερα, στη γλώσσα των λευκών εποίκων χρησιμοποιείται λίγο υποτιμητικά, για να περιγράψει την προβληματική συνήθεια των Αμπορίτζιναλς να μετακινούνται συνεχώς, πράγμα που δυσχέραινε την καταγραφή τους και τις παροχές κοινωνικών υπηρεσιών υγείας, στέγασης κ.λπ. Σίγουρα μια περιπλάνηση είναι ο πιο σύντομος δρόμος αυτογνωσίας, να αποδειχθείς σπασμένος, ένα συναρπαστικό παιχνίδι παζλ για τον μικρό.
Ελληνας στην Αυστραλία. Πόσο συναρπαστική και πόσο άχαρη ήταν αυτή η ζωή;
Η ζωή αλλού είναι πάντα συναρπαστική και δύσκολη. Σου φέρνει δώρα όσο είσαι ανοιχτός, ευάλωτος και προσμένεις κάτι. Οταν αυτό εκπληρωθεί μπορεί να γίνει άχαρη ειδικά εκεί όπου οι τόσο πολλοί κανόνες επηρεάζουν και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Μνήμη vs μυθοπλασία ή το ένα συμπληρώνει το άλλο;
Οπως είπε ο Ουίλιαμ Τζέιμς, όλα τα βιβλία γράφονται σε χρόνο παρελθόντα και με τη γραφή τους ανοίγουν δρόμο μπροστά. Νομίζω λοιπόν ότι η γραφή ξεκινάει από το παρελθόν και ανοίγεται στο μέλλον.