Κύριε διευθυντά
Με πρωτοφανείς διθυράμβους για την κυβέρνηση Τσίπρα ανακοίνωσε η Κομισιόν την τυπική κατά τ’ άλλα επικύρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής που τελικά ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα, μετά 7 χρόνια κόπων, δακρύων και αίματος. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος επίτροπος έφτασε μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίσει την κυβέρνηση Τσίπρα ως τους αποτελεσματικότερους μεταρρυθμιστές που είχαμε ποτέ. Αναρωτιέμαι πώς να αισθάνθηκαν όσοι στήριξαν το Πρόγραμμα όλα αυτά τα χρόνια, με δυσβάσταχτο προσωπικό κόστος, ακούγοντας τους θεματοφύλακες –υποτίθεται– του ευρωπαϊκού κεκτημένου να μακαρίζουν την τύχη μας που μας κυβερνά η μεταρρυθμιστική ντριμ τιμ των κ.κ. Παππά, Καμμένου, Πολάκη και Σία. Πώς να αισθάνθηκαν όσοι πολιτικοί λοιδορούμενοι, υβριζόμενοι, και προπηλακιζόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ανέλαβαν την ευθύνη να ανατάξουν τη δημοσιονομική εκτροπή, σηκώνοντας τον σταυρό και των δικών τους αμαρτιών και ημών των υπολοίπων. Ποιος δεν θυμάται τον αιμόφυρτο κ. Χατζηδάκη, τους ξυλοδαρμούς τουριστών κατά την άρση του καμποτάζ, τα χειροκροτήματα στους μαθητές που μούντζωναν τον κ. Παπούλια, τη στήριξη Τσίπρα στους στασιαστές της άνω και κάτω πλατείας, τις παρακλήσεις του να μην πληρώσουμε φόρους και διόδια, τις κατηγορίες του προς τον κ. Παπαδήμο ότι υπηρετεί σχέδιο παράδοσης της χώρας σε ξένα συμφέροντα; Πού θα βρισκόμασταν άραγε αν δεν είχε δηλητηριάσει τον δημόσιο διάλογο με απύθμενο μίσος ο συρφετός που μας κυβερνά σήμερα και αν δεν είχε δημιουργήσει συνθήκες γενικευμένης Στάσης την περίοδο 2010-2014; Πώς να αισθάνθηκαν άραγε ακούγοντας τον κ. Μοσκοβισί οι βουλευτές της νυν αντιπολίτευσης, οι οποίοι στήριξαν τη στροφή του κ. Τσίπρα –και μάλιστα υβριζόμενοι και τότε–, όταν η δική του κοινοβουλευτική ομάδα τον εγκατέλειψε μέσα στο χάος που ο ίδιος είχε δημιουργήσει; Γι’ αυτούς τόσο καλά λόγια δεν είχε να πει η Κομισιόν, κι ας μην κόστιζε.
Και τέλος πάντων, τι εννοούν στις Βρυξέλλες όταν λένε ότι ο κ. Τσίπρας είναι ο αποτελεσματικότερος μεταρρυθμιστής; Οτι μας γονάτισε στους φόρους για να συμμαζευτεί η ζημιά 22 και πλέον δισεκατομμυρίων από την εξαΰλωση των μετοχών των τραπεζών που κατείχε το κράτος και τη νέα ανακεφαλαιοποίησή τους, την οποία ο ίδιος προκάλεσε; Οτι μας φόρεσε ένα τρίτο μνημόνιο, με κερασάκι στην τούρτα τα capital controls και εκθετικές απώλειες για το ΑΕΠ μας 100 τουλάχιστον δισεκατομμυρίων ευρώ; Γιατί τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις, στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση (diavgeia, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, απογραφή του Δημοσίου, εξάλειψη συντάξεων μαϊμού) άλλοι τις είχαν κάνει. Αυτός προσπάθησε να τις ξεκάνει.
Αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να στηριχτεί από την Κομισιόν η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, ώστε να διευκολυνθεί η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η ρητή και –τουλάχιστον– ισότιμη αναγνώριση των προσπαθειών των προηγούμενων κυβερνήσεων σε τίποτα δεν θα έβλαπτε τον στόχο αυτό. Προς τι λοιπόν η γαϊδουριά; Και αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι οι πολιτικοί κάνουν λάθη και πρέπει να τους συγχωρούνται όταν αναλαμβάνουν την ευθύνη να τα διορθώσουν. Πώς να συγχωρήσεις όμως αυτούς που δεν έχουν μετανοήσει και έναν πρωθυπουργό που συνεχίζει να μας κουνάει το δάχτυλο; Πώς να συγχωρήσεις πρώην μεγαλοστελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, έγιναν πρωτοπαλίκαρα του κ. Τσίπρα για να διατηρήσουν μια καρέκλα να δίνει νόημα στον φαύλο πολιτικό τους βίο; Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο λόγος των απολογητών της δημαγωγίας δεν έχει οποιοδήποτε βάρος πλέον. Ευτυχώς, τόσο οι εχέφρονες άνθρωποι με μια στάλα αξιοπρέπειας που έχουν απομείνει στην Ελλάδα, όσο και οι Δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν πάψει προ πολλού να τρέφουν ψευδαισθήσεις για το ποιόν τους. Τους παραδίδουμε στη χλεύη της Ιστορίας, παρέα με τους «μεταρρυθμιστές» που συναγελάζονται με ισοβίτες, με τους «ευρωπαϊστές» που παραθερίζουν στη Βενεζουέλα με λίαρ τζετ, με τους διαχειριστές συνωμοσιολογικών ιστοσελίδων, με τους υποκλοπείς συνομιλιών, με τους νεο-λούμπεν εκδότες, τους αγύρτες, και τους ραντιέρηδες της παρακμής. Εκεί στον πάτο.
Ελένη Ανδρουτσοπουλου – Παγκράτι