Κ. Μουρσελάς, ένας σεμνός και τρυφερός άνθρωπος

Κ. Μουρσελάς, ένας σεμνός και τρυφερός άνθρωπος

3' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με όποιον κι αν μιλήσαμε, η πρώτη κουβέντα ήταν: σεμνός και τρυφερός. Ο Κώστας Μουρσελάς, που έφυγε από τη ζωή προχθές Κυριακή, σε ηλικία 85 ετών, ήταν ένας άνθρωπος που είχε τη συστολή που έχουν οι μονήρεις και τη σοφία που διαθέτουν εκείνοι που έχουν βουτήξει στα βαθιά της ζωής και της λογοτεχνίας.

Γνωστός από τη συνεργασία του με θέατρα της χώρας (Εθνικό, ΚΘΒΕ, Ελεύθερο Θέατρο, Θέατρο Τέχνης, ΔΗΠΕΘΕ), με γνωστότερα έργα τα «Μικρές αγγελίες», «Σιγά, η πατρίδα κοιμάται», «Το ρολόι», για τη δημιουργία της παράστασης και της τηλεοπτικής σειράς «Εκείνος και Εκείνος», με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και τον αείμνηστο Βασίλη Διαμαντόπουλο, από τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», που επίσης διασκευάστηκαν για την τηλεόραση, από τον Κώστα Κουτσομύτη, ο Κώστας Μουρσελάς τα τελευταία χρόνια, μετά την πρώτη επέμβαση, το 2008, στον πνεύμονα, είχε αποσυρθεί στο υπόγειο του σπιτιού του, στην ασφάλεια των βιβλίων, των γραπτών του, στη μουσική και στον καφέ του.

«Ηταν ένας συγγραφέας εσωτερικών χώρων, εσωστρεφής, ευαίσθητος και ευάλωτος. Ενας άνθρωπος που είχε ανάγκη να εμπιστεύεται. “Θέλω να είμαι αθώος”, έλεγε», εξομολογείται στην «Κ» η σύζυγός του Κική Μουρσελά. «Το τελευταίο διάστημα, ειδικά μετά την εμφάνιση πολλαπλού μυελώματος, με τα μπες – βγες στα νοσοκομεία, με τη δύσπνοια και τις λοιμώξεις που τον βασάνιζαν και τη βαριά αγωγή που ακολουθούσε, ο Κώστας ένιωθε τη ματαιότητα. Μόνον το περασμένο Σάββατο, που είχε μια αναλαμπή, που θέλησε να μιλήσει, να φάει κάτι και να πιει, μου απάντησε όταν τον ρώτησα τι βλέπει στον ύπνο του όλες αυτές τις ημέρες: “Κική, το όνειρό μου είσαι εσύ. Θέλω μόνο να μου κρατάς το χέρι όταν φύγω” – και πέθανε στην αγκαλιά μου», αφηγείται η σύντροφος της ζωής του.

Ο σπουδαίος μας ηθοποιός Γιώργος Μιχαλακόπουλος, μιλώντας στην «Κ», ανακαλεί το πώς δημιουργήθηκαν οι «Εκείνος και Εκείνος». «Ημασταν οι τρεις μας, με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, σε ένα υπόγειο στα Εξάρχεια, αρχές της χούντας, σαν συνωμότες, και προσπαθούσαμε να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής μέσα από τα κείμενα και τον βρήκαμε δημιουργώντας τους δύο περιθωριακούς Σόλωνα και Λουκά. Θυμάμαι τις απίθανες ερωτήσεις της λογοκρισίας: τι σημαίνει η ντομάτα, τι το κλουβί χωρίς το πουλί. Ηταν το παράλογο πάνω στο παράλογο, πολλά εκ των οποίων είχαν γίνει μονόπρακτα», αφηγείται. «Εκτός από συνεργάτης, ο Κώστας ήταν αδελφικός φίλος. Γι’ αυτό βγήκαν αυτά τα σπουδαία έργα – δεν γίνονται χωρίς έρωτα αυτά. Ηταν ένας μανιακός γραφιάς, μονίμως αφηρημένος, με τρομακτική αίσθηση του μαύρου χιούμορ», προσθέτει ο μεγάλος ηθοποιός.

Ανήκοντας σε μια παρέα σπουδαίων λογοτεχνών, όπως ο Μένης Κουμανταρέας, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο Γιάννης Κοντός και ο Γιάννης Βαρβέρης, ο Κώστας Μουρσελάς ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον σύμπαν της ζωής και της γραφής. Αποδομούσε την Ελλάδα, για να την ξαναχτίσει με τα εργαλεία της ανατομίας των ανθρώπων του εργασιακού αλλά και του ερωτικού μόχθου. Καίτοι χορτασμένος από αναγνώριση, παρέμεινε αποστασιοποιημένος από το συγγραφικό σινάφι και, ταυτόχρονα, «δεν προσποιείτο τον σεμνό. Ηταν κατακτημένη η απλότητά του και δεν διέθετε την –από κεκτημένη ταχύτητα– πικρία της βασανισμένης γενιάς του», όπως λέει στην «Κ» ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, που είχε συμμετάσχει με τον Κώστα Μουρσελά, τον Γιώργο Σκούρτη και τον Αντώνη Σουρούνη στο «Παιχνίδι των τεσσάρων». «Είχε το σύνδρομο του Αμλετ: αναρωτιόταν συνέχεια για ποιον λόγο έγραφε ό,τι έγραφε, αναζητούσε τα κίνητρα τα δικά του και των ηρώων του, οι πρωταγωνιστές των βιβλίων του ήταν ενοχικοί, λαϊκοί ήρωες με αναλυτική σκέψη διανοουμένου. Δεν ήθελε τα βιβλία του να όζουν δηθενιά και απέφευγε να περιφέρει τη γνώση ως… νεόπλουτος», συμπληρώνει.

Πειραιώτης γέννημα-θρέμμα, ο Κώστας Μουρσελάς καταδικάστηκε το 1951, ως πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, για την υπόθεση Μπελογιάννη, ενώ έκανε πολυετείς σπουδές στο βιολί, ώσπου βέβαια να τον κατακτήσει το θέατρο. Στο μεταξύ, διορίστηκε στο Δημόσιο, απ’ όπου απολύθηκε από τη χούντα, το 1969. Εξάλλου, για πολλά χρόνια καταδιωκόταν για τις ιδέες του, έχοντας «φάκελο» στην Ασφάλεια. Από τη δικτατορία κι ένθεν, αφιέρωσε τη ζωή του στην οικογένειά του, στους λιγοστούς φίλους του, στους ήρωές του – στη γλώσσα και στην Ελλάδα της καθημερινής προσπάθειας.

Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα Τρίτη, στις 17.30, στο Νεκροταφείο Κηφισιάς.

Τα βιβλία του

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά

εκδ. Πατάκη

Ω, τι κόσμος, μπαμπά!

εκδ. Κέδρος

Στην άκρη της νύχτας

εκδ. Πατάκη

Κλειστόν λόγω μελαγχολίας

εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Παλιώνουν οι άνθρωποι

εκδ. Τόπος

Ο πόθος καίει τα σωθικά

εκδ. Κέδρος

Ασκήσεις επί χάρτου – Ι

εκδ. Καστανιώτη

Οι φίλοι, Ενυδρείο, Μαχαίρι στο κόκαλο,

εκδ. Κέδρος

Αρσενική πόρνη

εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Εκείνος και Εκείνος

εκδ. Κέδρος

Η κυρία δεν πενθεί

εκδ. Κέδρος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή