Οταν θολώνουν τα όρια

1' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δ​​εν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία η κριτική στη Δικαιοσύνη (και στα κοινοβούλια και στις κυβερνήσεις) από τους πολίτες – πολλαπλώς καταγεγραμμένη η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Νέα είναι η απερίφραστη δημόσια τοποθέτηση της μίας εξουσίας, της δικαστικής, στη θέση του πολιτικού αντιπάλου, από την άλλη, την εκτελεστική, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η επιδιωκόμενη ισορροπία μεταξύ των εξουσιών, που χαρακτηρίζει τις δημοκρατίες…

Ομαλότητα δεν νοείται χωρίς τη διάκριση μεταξύ νομοθετικής (Βουλή, Πρόεδρος της Δημοκρατίας), εκτελεστικής (κυβέρνηση, δημόσια διοίκηση), δικαστικής εξουσίας, που δρα υπό το «κράτος του λόγου» και όχι της πολιτικής βούλησης, μολονότι δεν αποτελεί αυτόνομο πυρήνα άσκησης εξουσίας αποκομμένο από την πολιτική. Οχι διάσπαση της (ενιαίας) εξουσίας σε πολλές αλλά επιμερισμός της σε τρία ανεξάρτητα όργανα, ώστε το ένα να αναχαιτίζει την εξουσία του άλλου, και όλα μαζί να αλληλοελέγχονται και να εξισορροπούνται. Ομως αυτή η οργάνωση των εξουσιών, που αντιμάχεται τον δεσποτισμό και την αυθαιρεσία, και ως δέον αντέχει στον χρόνο, δεν ταυτίζεται απόλυτα με την πραγματικότητα. Φταίνε, ίσως, η κομματική διαχείριση της πλειοψηφίας στη Βουλή και η παραγωγή νόμων από τις κυβερνήσεις, που έχουν συρρικνώσει το ρόλο της, η όποια εξάρτηση της Δικαιοσύνης από τις κυβερνήσεις, η προσπάθεια οχύρωσης πίσω από τα τρία όργανα πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων, η τακτική των κυβερνώντων να παίρνουν μέτρα και να εφαρμόζουν μόνο όσα δεν διαταράσσουν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, η διαπλοκή, η αδιαφάνεια… Ο Μοντεσκιέ έλεγε ότι για να υπάρχει πολιτική ελευθερία πρέπει η εξουσία να συγκρατεί την εξουσία. Δικαιοσύνη χωρίς εξουσία είναι ανίσχυρη, εξουσία χωρίς δικαιοσύνη (ή σύμπτυξη όλων των εξουσιών σε μία) είναι τυραννία. Αυτός ο ζωτικός για τη δημοκρατία κανόνας ακυρώνεται όταν δημιουργείται, από ανωριμότητα και ιδεοληψία, σύγχυση και παρανόηση των ρόλων (π.χ. κυβερνήτη/πολίτη).

Δύσκολη η διάκριση των εξουσιών, που περιορίζει την κρατική εξουσία, αντιστέκεται στις παρενέργειες του κομματικού κοινοβουλευτισμού, ισορροπεί τις ανταγωνιστικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Οπως και η κατανόηση του πόσο κρίσιμη είναι για τη διάκριση κυβερνητικής πλειοψηφίας και αντιπολίτευσης, πολιτικής εξουσίας και ομάδων πίεσης, κυβερνητικής και ελεγκτικής λειτουργίας…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή