Ερημιά στο Πεδίον του Αρεως

Ερημιά στο Πεδίον του Αρεως

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ο καλό με το Πεδίον του Αρεως είναι ότι είναι έρημο. Στη διάρκεια της ημέρας, αν τα βήματά σου σε φέρουν ώς εκεί, δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει κανείς. Μπορείς να πάρεις έναν υπνάκο σε ένα από τα άδεια παγκάκια, ή να κάνεις την ανάγκη σου στην ωραία φύση. Υπάρχει βέβαια πινακίδα για τουαλέτα, όμως είναι προαιρετική η χρήση της, κυρίως διότι υπάρχει η πινακίδα αλλά δεν υπάρχει η τουαλέτα. Υπάρχει και εστιατόριο, πινακίδα εστιατορίου, εννοώ, που δείχνει προς το μελλοντικό εστιατόριο, και άλλες που σε οδηγούν προς τις μελλοντικές καντίνες. Σε γενικές γραμμές το Πεδίον του Αρεως είναι ένα πάρκο με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Εχει στηθεί και μνημείο επί τούτου, το περίφημο θέατρο του Γιώργου Οικονομίδη που περιμένει το μέλλον για να λειτουργήσει. Προς το παρόν τις παραστάσεις τις δίνουν στις παρακείμενες αλέες τα παιδιά που κάνουν «πιάτσα». Οπως η καθαριότης είναι μισή αρχοντιά, έτσι και το Πάρκο, μόλις βγεις από τις κεντρικές αλέες χάνει την αρχοντιά του.

Ενιοι διατείνονται ότι το Πεδίον του Αρεως έχει ερημώσει διότι δεν εμπνέει ασφάλεια. Ουδέν ψευδέστερον. Εκεί σε παρακολουθεί το άγρυπνο βλέμμα τριών ή τεσσάρων εργαζομένων σε εταιρεία security και, πιστέψτε με, ως χρήστης του φυσικού αυτού πάρκου, μόνον από τροχαίο έχω κινδυνεύσει. Γιατί, όπως σε κάθε χώρο προορισμένο για πεζούς, κάθε τόσο πετιέται μπροστά σου κάνα βιαστικό δίτροχο του οποίου ο αναβάτης παρακάμπτει διά του πεδίου την κίνηση στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Και μιας που ανέφερα τη λέξη «χρήστης», λέξη-κλειδί, στη μικρή είσοδο της οδού Μαυρομματαίων διάγει βίον ναρκομανούς η φυλή των χρηστών. Μέχρι πρότινος σύχναζαν στον κεντρικό δρόμο, στα οπίσθια του αλόγου του βασιλέως Κωνσταντίνου, όπου γύρω στις εννέα το πρωί ερχόταν μια κλούβα τους μάζευε, και γύρω στις έντεκα τους άφηνε για μεσημέρι και ξανάρχονταν. Είπαν δεν είναι σωστό για τα οπίσθια του βασιλέως και τους μετέφεραν δίπλα στον Νότη Μπότσαρη. Αυτοί όμως δεν ενοχλούν. Το πολύ να τους δεις να τσακώνονται με την Μπουμπουλίνα.

Σαν πέσει η νύχτα στην οδό Μαυρομματαίων, μπροστά στο σάπιο ερείπιο του Γκριν Παρκ η φυλή των χρηστών πολλαπλασιάζεται θεαματικά. Είναι η ώρα της αγοράς. Εκεί μαζεύονται καμιά πεντακοσαριά ανθρώπινες σκιές οι οποίες ανταλλάσσουν ό,τι ανταλλάσσουν, φωνάζουν και γενικά κάνουν ό,τι μπορούν για να μην περάσουν απαρατήρητοι. Εχουν βέβαια την τάση να γεμίζουν τον τόπο με σκουπίδια αλλά τι να κάνουμε, Αθηναίοι είναι κι αυτοί.

Μήπως το Πεδίον του Αρεως είναι θύμα του πράσινου ανταγωνισμού; Η Αθήνα έχει τόσα πολλά πάρκα, που είναι φυσικό μερικά να μην τραβάνε κόσμο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή