Νικόλαος Σακελλαρίου: Τήβεννοι

Νικόλαος Σακελλαρίου: Τήβεννοι

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η δημοκρατία δεν γνωρίζεται από την ηλικία. Δεν ωριμάζει, όπως μεγαλώνει, ευθύγραμμα. Δεν είναι προβλέψιμη. Ποιος θα μπορούσε, ας πούμε, να προβλέψει ότι, εκτός από τους προτηγανισμένους πανηγυρικούς και τα ανόρεχτα χαριεντίσματα μεταξύ πολιτικών αρχηγών στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία θα γιόρταζε τα τεσσαρακοστά τρίτα γενέθλιά της με δικαστικά διαγγέλματα;

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η εικόνα του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας να μιλάει ο ίδιος στις κάμερες ένστολος –επενδύοντας συμβολικά τη δήλωσή του με την τήβεννό του– είναι τόσο ασυνήθιστη, όσο και η συγκυρία. Μια πρωτοφανής αντίδραση σε μια πρωτοφανή δοκιμασία.

Η αλήθεια είναι ότι το δικαστήριο του οποίου προεδρεύει ο Νικόλαος Σακελλαρίου ήταν κάτι σαν το σημείο πρόσκρουσης μιας κυβέρνησης, που αυτοσυστηνόταν ως αντισυστημική, με τους θεσμούς.

Διαλεγμένος από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο πρόεδρος του ΣτΕ είχε αναγνωρίσει στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών αυτήν την πολιτική φόρτιση ως «κλίμα» από το οποίο όφειλε να προστατεύσει τους δικαστές «του».

Το «κλίμα» αναθερμάνθηκε επικίνδυνα με την απόφαση του ΣτΕ που περιορίζει το χρονικό εύρος των φορολογικών ελέγχων. Η κυβερνητική οργή δικαιολογείται, λένε, από το γεγονός ότι η απόφαση περιορίζει αναλόγως και το διωκτικό βεληνεκές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δυσκολεύοντάς τους να ανασύρουν από το παρελθόν –ακόμη και το απώτερο παρελθόν– φακέλους με πολιτική σκίαση. Σε αυτή την καμπάνια το Μαξίμου αναγνώρισε την απόφαση ως «εμπόδιο».

Οπως και στην καμπάνια αναχάραξης του χάρτη των ΜΜΕ, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τα θεσμικά αντίβαρα ως πολιτικό ανταγωνισμό. Γι’ αυτό και αντιδρά αντιπολιτευόμενη τη Δικαιοσύνη, φτάνοντας να την ταυτίζει και ρητά με την αντιπολίτευση.

Απειλεί αυτή η αντιπαράθεση «την κοινωνική ειρήνη και συνοχή», όπως το επισήμανε με τον συναγερμό του ο Σακελλαρίου; Κινδυνεύει η σαραντατριάχρονη μεταπολιτευτική δημοκρατία με πολωνοποίηση;

Για να απαντήσει κάποιος καταφατικά, θα πρέπει να πιστεύει πολύ λίγο στην ποιότητα των θεσμών και πάρα πολύ στην ισχύ της κυβέρνησης – ισχύς που φαίνεται ότι βρήκε την κορύφωσή της το καλοκαίρι του 2015, τότε που η μεγάλη εκτροπή έμοιαζε σχεδόν τετελεσμένη. Τώρα, ακόμη και η απόπειρα δημοψηφισματικής καταστρατήγησης του Συντάγματος δεν μπορεί παρά να έχει οπερετικά αποτελέσματα.

«Τα χειρότερα είναι ξεκάθαρα πίσω μας», έλεγε προχθές ο Τσίπρας στον Guardian. Από την άποψη του θεσμικού κινδύνου, έχει δίκιο. Ο χειρότερος και δεινότερος ΣΥΡΙΖΑ είναι πίσω μας. Ο φορέας της παρακμής παρήκμασε πρώτος. Προσπαθώντας να περάσει από τις ρωγμές των θεσμών, αποκάλυψε την αντοχή τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή