Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Eχει γράψει οκτώ μυθιστορήματα για ενηλίκους και έξι για παιδιά. Το πρώτο του βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, ενώ διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες. Το τελευταίο του βιβλίο, «Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών» (εκδόσεις Κέδρος), τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης».
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το παζάρι των κακών ονείρων» του Στίβεν Κινγκ, που μόλις κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, και το καινούργιο βιβλίο του Διονύση Μαρίνου, «Οπως και αν έρθει αυτό το βράδυ», εκδόσεις Μελάνι.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο πλοίαρχος Νέμο και όλοι οι ήρωες που έχουν στη διάθεσή τους μια χρονομηχανή. Ο πρώτος για το υπέροχο καταφύγιό του και οι υπόλοιποι για το απόλυτο όνειρο να ταξιδέψεις στον χρόνο, αν και, προσωπικά, θα πήγαινα μόνο στο παρελθόν.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Εντγκαρ Αλαν Πόε. Θα τσακωνόμασταν γρήγορα, αλλά θα έκανα υπομονή.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Πριν θυμώσω τα παρατάω, αλλά ο Λέο Μπουσκαλιά είναι εξοργιστικός.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Η βιογραφία του Τζακ Λόντον «Ναύτης καβαλάρης» από τον Τζον Ιρβινγκ. Σε κάνει να αγαπήσεις τον άνθρωπο Τζακ Λόντον, πέρα από τον συγγραφέα, και να λυπηθείς για την απογοήτευση που βίωσε από τους συνανθρώπους του.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Το «Πόλεμος και ειρήνη», αλλά δεν ντρέπομαι και πολύ.
Πόσο δύσκολο ήταν να γραφεί ένα βιβλίο όπως «Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών»;
Ηταν αρκετά δύσκολο, με μεγάλες περιόδους αποχής ή συγγραφής άλλων βιβλίων, αλλά και πυρετώδους γραφής, με πολλές ώρες έρευνας από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ταυτόχρονα με το ιστορικοπολιτικό φόντο των μολυβένιων χρόνων της Ιταλίας αφιέρωσα και σημαντικό χρόνο στη σύνθεση της αστυνομικής πλοκής.
Βραβείο μυθιστορήματος του «Αναγνώστη» για τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες». Ικανοποίηση;
Αναμφίβολα, ειδικά όταν πίστευα ότι το βιβλίο θα ενδιέφερε μόνο εμένα.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα; Και πώς ταιριάζει το γράψιμο με το τρέξιμο;
Εχω Twitter αλλά δεν το πολυχρησιμοποιώ, στο Facebook αντιθέτως είμαι πολύ ενεργός και αυτό με επηρεάζει αρνητικά ως προς το διάβασμα, αλλά κυρίως προς το γράψιμο. Το τρέξιμο βοηθάει τη συγγραφή, καθαρίζει το μυαλό, ανανεώνει το σώμα και συχνά σε ξεμπλοκάρει προχωρώντας την πλοκή του βιβλίου που ετοιμάζεις.