Χαμηλότερα του 4% έχει υποχωρήσει ο μέσος όρος απόδοσης των διεθνών εταιρικών ομολόγων από μεγάλες ελληνικές εισηγμένες επιχειρήσεις, μετά την πρόσφατη έκδοση του 5ετούς κρατικού ομολόγου, όπου η χώρα μας άντλησε 3 δισ. ευρώ. Από αυτά, το 1,5 δισ. ευρώ προέκυψε από την ανταλλαγή του ομολόγου που λήγει στις 17/4/2019 και το υπόλοιπο 1,5 δισ. ευρώ από την εισροή νέου χρήματος μέσω μετρητών.
Οπως αποτυπώνεται στον πίνακα της «Κ», ο μέσος όρος απόδοσης για τα 8 διεθνή εταιρικά ομόλογα στις 5 Mαΐου του 2017 είχε διαμορφωθεί στο 4,685% και σήμερα έχει υποχωρήσει κατά 0,77% στο 3,915%, γεγονός που αποδίδεται στην προσπάθεια δανεισμού της Ελλάδας για πρώτη φορά ύστερα από τρία χρόνια.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι και στις 10 Απριλίου 2014 η Ελλάδα έβγαινε στις διεθνείς αγορές για πρώτη φορά μετά το 2010, οπότε υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Εκείνη την ημέρα, είχε εκδοθεί 5ετές ομόλογο, όπου αντλήθηκαν 4 δισ. ευρώ, με το κουπόνι να διαμορφώνεται στο 4,75%. Ακολούθησε άλλη μία προσπάθεια στις 10 Ιουλίου 2014, όταν είχε εκδοθεί 3ετές ομόλογο και αντλήθηκαν 2 δισ. ευρώ, με το κουπόνι απόδοσης να διαμορφώνεται στο 3,375%.
Η απόδοση του νέου 5ετούς κρατικού ομολόγου στη χθεσινή συνεδρίαση διαμορφώθηκε στο 4,40% και η τιμή στα 99,40 λεπτά του ευρώ, ενώ η αρχική απόδοση της έκδοσης είχε ανέλθει στο 4,625%. Τις χαμηλότερες αποδόσεις (1,38%) και (1,85%), αντίστοιχα, από τα 8 διεθνή ομολογιακά δάνεια εμφανίζουν η τσιμεντοβιομηχανία «Τιτάν» και η ομολογιακή έκδοση του ΟΤΕ. Με μικρότερο επιτόκιο από 3% δανείζεται η Folli Follie Group, ενώ μικρή απόκλιση σε σύγκριση με τις 5 Mαΐου εμφανίζουν οι αποδόσεις της Intralot και της ΦΑΓΕ, όπου η έκδοση των 420 εκατομμυρίων είναι σε αμερικανικά δολάρια. Είναι προφανές ότι, όσο θα μειώνεται το επενδυτικό ρίσκο της Ελλάδας (country risk), θα μπορούν να δανείζονται φθηνότερα οι επιχειρήσεις μιας χώρας που παραμένει υπό καθεστώς μνημονίων για περισσότερα από επτά χρόνια. Τα ομολογιακά δάνεια αποτελούν την εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης των εισηγμένων στα χρόνια της ύφεσης, προκειμένου να μετατρέψουν τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό τους σε μακροπρόθεσμο, να υποστηρίξουν τα επενδυτικά τους σχέδια, αλλά και να αποπληρώσουν παλαιότερα ομολογιακά δάνεια που λήγουν τα επόμενα χρόνια. Μετά την έναρξη της ύφεσης, οι καλές και δυναμικές εισηγμένες εταιρείες ως μέσον άμυνας είτε είχαν προσεγγίσει ξένες τράπεζες μέσω θυγατρικών τους, για να εξασφαλίσουν τον πολυπόθητο δανεισμό, είτε είχαν μεταφέρει την έδρα τους στο εξωτερικό, προκειμένου να διαπραγματευθούν τη συνέχιση του τραπεζικού δανεισμού τους με καλύτερους όρους ή την έκδοση εταιρικών ομολόγων με επιτόκια σημαντικά χαμηλότερα απ’ αυτά που θα έβγαζαν στην Ελλάδα.
Το μεγάλο όπλο των ελληνικών εταιρειών, αυτή την περίοδο, είναι η σταδιακή ανάκαμψη των μεγεθών τους και ιδιαίτερα της κερδοφορίας, όπως αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα του 2016. Οι μόνες εισηγμένες επιχειρήσεις που θεωρητικά μπορούν να πετύχουν καλύτερα επιτόκια δανεισμού είναι όσες έχουν υψηλό δείκτη εξωστρέφειας (πάνω από το 60%-70% του κύκλου εργασιών εξάγεται).