Τρία κόμματα καταψήφισαν την Τετάρτη στη Βουλή τη διάταξη περί καύσης των νεκρών: οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Το κόμμα του Περισσού δηλώνει μεν υπέρ της καύσης, όχι όμως από ιδιωτικά αποτεφρωτήρια μα από κρατικά. Τα άλλα δύο κόμματα του δεξιού άκρου συμπορεύτηκαν ως προς την ιδεολογικοθρησκευτική κατηγορηματική τους αντίθεση απέναντι στην καθεαυτή διαδικασία της καύσης.
Να υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο, για πολλοστή φορά, ότι οι ΑΝΕΛ συγκυβερνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Προφανώς και δεν ενοχλεί ούτε αυτό την Κουμουνδούρου, αρκεί να συμπληρώνει τις απαραίτητες κοινοβουλευτικές έδρες ώστε να παραμένει στην εξουσία (στ’ αλήθεια, τέτοια διαρκής και βάναυση έκπτωση του όποιου αριστερού ιδεώδους στην Ελλάδα δεν έχει ξαναγίνει).
Από αυτόν τον χώρο έχουμε ξανά στηλιτεύσει το γεγονός ότι στο έτος 2017 η Ελλάδα ως πολιτεία παραμένει εχθρική απέναντι στην καύση των νεκρών. Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι συμπλέει και η κοινωνία με αυτή τη στάση.
Εχω συνομιλήσει με θρησκευόμενους Ελληνες που αισθάνονται οργή με την άρνηση αυτή και με άλλους που απλώς δεν ενοχλούνται. Διότι καύση νεκρών δεν σημαίνει διόλου αποκλεισμό της τέλεσης θρησκευτικής λειτουργίας.
Αδυνατώ να πιστέψω ότι στην πλειονότητά τους οι Ελληνες πολίτες αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό ή και άρνηση την καύση λόγω αμιγώς θρησκευτικών πεποιθήσεων (που σχετίζονται με την πίστη στην ανασύνθεση του θνητού σώματος κατά τη Δευτέρα Παρουσία).
Η ουσία είναι ότι αυτά τα ζητήματα είναι αυστηρώς προσωπικά και δεν χωρά έλεγχος του κράτους στις επιλογές ενός ατόμου ή των οικείων του. Κατανοητό είναι, φυσικά, να επικρατεί σκεπτικισμός για λόγους παράδοσης ή και αρνητικής στάσης απέναντι στην ιδέα της ίδιας της καύσης – με τον ίδιο τρόπο που πάρα πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν με μεγάλη απέχθεια την ιδέα της ταφής και της αποσύνθεσης. Εν ολίγοις, ο καθείς να είναι ελεύθερος απέναντι στις επιλογές του.
Το έχουμε ξαναγράψει: μπορεί κάποιος να μάχεται τη θεσμοθέτηση της καύσης και την ίδια στιγμή να κλείνει τα μάτια στη βαρβαρότητα της εκταφής; Πρόκειται για θεσμοθετημένη σκύλευση νεκρού και σε αυτό η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία κλείνει τα μάτια.
Αλλά το πρόβλημα εδώ δεν το έχει μονάχα ο τεθνεώς. Εχετε παρευρεθεί σε εκταφή; Το έχω κάνει· στα τρία χρόνια από τον θάνατο της μητέρας μου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνον ότι πέρα από την ασέβεια του νεκρού, η όλη διαδικασία είναι μακάβρια και ενδεχομένως ακόμα και τραυματική για τους ζώντες συγγενείς.
Με άλλα λόγια, η καύση δεν είναι μόνον ζήτημα ηθικής τάξης και πρακτικής αλλά και στοιχειώδους ανθρωπισμού.