Κύριε διευθυντά
Μέσω της εφημερίδος σας θέλω να δημοσιοποιήσω μία ιδέα μου για την αντιμετώπιση πανελληνίως του ανεξέλεγκτου ζωγραφικού οίστρου που έχει καταλάβει ορισμένους Ελληνες και τους ωθεί να τον εκτονώνουν πάνω σε κάθε επιφάνεια, είτε αυτή είναι εξωτερικός τοίχος σπιτιού είτε είναι μνημείο, είτε είναι πινακίδα Τροχαίας είτε είναι τρένο, «δημιουργώντας» «ζωγραφικά» έργα με τη βοήθεια, όχι του συνήθους χρωστήρα, αλλά του σπρέι. Επειδή όσα εκ των «ζωγραφικών» αυτών «έργων» δεν κρίνονται ικανοποιητικά και αποδεκτά από τον ιδιοκτήτη της επιφανείας επί της οποίας «εδημιουργήθησαν» πρέπει να απομακρυνθούν, αποκαθιστάμενης της επιφανείας η οποία εχρησιμοποιήθη, και επειδή αυτή η αποκατάσταση είναι δαπανηρή, είναι δε δύσκολο κάθε φορά να βρεθεί ο «δημιουργός» του «έργου», καθ’ όσον αυτά δεν είναι ενυπόγραφα, ώστε να την αναλάβει ο ίδιος ή ο κηδεμόνας του αν είναι ανήλικος, προτείνω: διπλασιασμό της τιμής του σπρέι με την επικόλληση ειδικής ταινίας φορολογίας όπως στα τσιγάρα και τα ποτά, και με τα έσοδα του κράτους από αυτή τη φορολόγηση να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα μέσω εξειδικευμένων εταιρειών αποκατάστασης κατ’ αρχάς μνημείων, κεντρικών κτιρίων και τρένων και εν συνεχεία, σταδιακά, αναλόγων περιπτώσεων στις γειτονιές, σύμφωνα με τις αιτήσεις που θα υποβάλλονται.
Δημητρης Δωρης, Κηφισιά