Παλιό το χούι, διάθεση όμως να το πολεμήσουμε δεν φαίνεται να υπάρχει. Οποτε εκλέγεται νέος ηγέτης σε κάποια χώρα που ο λόγος της μετράει ιδιαίτερα, σπεύδουμε να ανακαλύψουμε είτε τη βαθιά ελληνικότητά του (τον φιλελληνισμό του έστω) είτε πόσους Ελληνες, πρώτης ή και τέταρτης γενιάς, έχει στον στενό του περίγυρο – είτε και τα δύο. Είναι τμήμα της παράδοσής μας να κόβουμε την υδρόγειο στη μέση με το πριόνι του εθνοναρκισσισμού: σε φιλέλληνες και ανθέλληνες.
Για τον Μόσχοβο, δεν τίθεται ζήτημα. Είναι εκ προοιμίου δικός μας. Το λένε και οι αμέτρητες προφητείες γερόντων και γεροντισσών, όρεξη να ’χει κανείς να τις ακούει σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές ή να τις διαβάζει σε ειδικευμένα πρωτοσέλιδα. Ούτε και για τη Μεγάλη Βρετανία χρειάζεται να ανησυχούμε: ο βασιλικός σύζυγος, ο Φίλιππος, είναι Ελληνας, ο δε βασιλικός υιός Κάρολος, όπως ξέρουν και οι πέτρες του Αγίου Ορους, είναι κρυφοορθόδοξος. Ο Νικολά Σαρκοζί; Με ελληνικές ρίζες, και δη θεσσαλονικιώτικες. Ο Εμανουέλ Μακρόν; Εντάξει, δεν είναι ακράδαντο πειστήριο ελληνικότητας το ελληνόηχο επώνυμό του. Δεν χάνουμε όμως τίποτε να ψάξουμε αν κάποιος μακρινός πρόγονός του ήταν Ελληνας μετανάστης που βιοποριζόταν διδάσκοντας Αρχαία και Νέα και του ’μεινε το παρατσούκλι Μακρόν, από τον κανόνα που μονότονα επαναλάμβανε, μακρόν προ βραχέος, μακρόν προ βραχέος…
Με τον Ντόναλντ Τραμπ πιστέψαμε πως πιάσαμε δεκατριάρι. Μισή ντουζίνα μετρήσαμε τους ομογενείς με βαρύνοντα ρόλο, μια ανάσα από τον θώκο του. Πρωτοκορυφαίος ο Ρέινς Πρίμπους, που ανέλαβε και προσωπάρχης του Λευκού Οίκου. Δυστυχώς, αποπέμφθηκε νωρίς. Κι έτσι, εκτός που θα απαθανατιστεί σαν ο προσωπάρχης με τη μικρότερη θητεία, δεν έχει πια τη δυνατότητα να δει να πραγματοποιείται το ομολογημένο όνειρό του: να εκκλησιάζεται ο Τραμπ στην Αγιασοφιά και να δηλώνει εκεί πρόμαχος της Ορθοδοξίας. Ποιοι συνωμότησαν για να χάσει το πόστο του; Δεν θέλει ρώτημα. Ο διεθνής σιωνισμός, έντρομος μπροστά στο ισχυρό πια ενδεχόμενο να πάρουμε την Πόλη και την Αγιασοφιά, να πάρουμε και τα Ιεροσόλυμα και να προχωρήσουμε προς Γαυγάμηλα. Η πιθανότητα να αποπέμφθηκε επειδή δεν έκανε καλά τη δουλειά για την οποία είχε επιλεγεί (και η οποία δεν είχε καμία σχέση με τις εδώ φαντασιώσεις), δεν περνάει από το συνωμοσιολάγνο μυαλό μας. Για όλα φταίνε οι Νεφελίμ, που σκευωρούν αιώνες τώρα εναντίον των Ελ και του αρχηγέτη τους, του Ελληνμαν, που είναι ένα κράμα Σούπερμαν και Αϊρονμαν.