Ο Π. Ενιγουεϊ (φιλολογικό ψευδώνυμο του Αλέξη Παπαδιαμάντη) είναι παιζωγράφος. Στο βιογραφικό του δεν υπάρχει κάτι συνταρακτικό, εκτός αν στο μέλλον τον προσλάβει η Google ή το Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το πρώτο του (και τελευταίο;) βιβλίο «Δεν θα ξαναγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα και άλλα διηγήματα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θράκα.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Ο Ραμπελαί και ο κόσμος του», του Μιχαήλ Μπαχτίν (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) μεταφρασμένο από τον Γιώργο Πινακούλα, «Ο χρυσός γάιδαρος» του Απουλήιου (εκδ. Νεφέλη), «Μωρίας Εγκώμιον» του Ερασμου (εκδ. Ηριδανός) σε μετάφραση Στρατή Τσίρκα, «Κρεμάστρα», του Φίλιππου Δρακονταειδή (εκδ. Τόπος), «Κακίες και ακακίες» του Πάτροκλου Λεβεντόπουλου (εκδ. Γαβριηλίδης), το πρόσφατο βιβλίο του φίλου μου Ιωσήφ Αλυγιζάκη «Σε ψάχνω στον χρόνο» (εκδ. Πολύχρωμος πλανήτης) και ένα μικρό διαμάντι που μου χάρισαν πρόσφατα, το «Μικρό Ωρολόγιο» της Νατάσας Κεσμέτη (εκδ. Μικρός Αστρολάβος). Και επειδή είναι καλοκαίρι ξεφυλλίζω και κάποια ελληνικά κόμικς: «Fish & stripes» του Εκτορα (εκδ. Pork), «Χαρακώματα, ιστορίες από την οδό Γάγγραινας», των Τάσου Ζαφειριάδη και Πέτρου Χριστούλια (εκδ. Jemma Press), την αυτοέκδοση του Γιώργου Τσούκη «Super insomniacs» και (ελπίζω να μη σας κούρασα) τη «Μεγάλη βδομάδα του Πρεζάκη» (εκδ. Τόπος) των Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη, από το ομότιτλο διήγημα του Μ. Καραγάτση.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Δεν ζηλεύω κανέναν λογοτεχνικό ήρωα. Συγγραφέα ναι. Τον Οσκαρ Ουάιλντ.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τη Μαρία Λουίζα (ντε Μασέντο Ρεζέντε ε Σόουζα Ροντρίγκες) ντε Μάτος. Η πιο ευφυής, σπιρτόζα, χιουμορίστρια (και… ομορφούλα εκτός των άλλων) Βραζιλιάνα μυθιστοριογράφος σήμερα!
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
«Ζωή, οδηγίες χρήσεως», του Ζορζ Περέκ. Υπερφλύαρο. (Συγγνώμη Α.Κ…)
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
«Τα δύο Βήτα», της Αθηνάς Κακούρη. Απολαυστικό! Πολύ το χάρηκα!
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
«Οι Δουβλινέζοι», του Τζέιμς Τζόις, σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη.
Πόσο περίεργο είναι το βιβλίο σας, ξεκινώντας απ’ τον τίτλο;
Καθόλου περίεργο. Ισα ίσα. Βαρετό, ανίερο, παρωχημένο. Να μην πω κακόγουστο. Υπάρχουν πολύ καλύτερα βιβλία που μπορεί κάποιος να περάσει τον χρόνο του.
Τελικά, θα ξαναγράψετε άλλα διηγήματα ή όχι;
Εξαρτάται (μου λες, εξαρτάται…).
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Μόνο email. Απ’ όπου και με βρήκατε. Και σας ευχαριστώ πολύ πολύ για την τιμή που μου κάνετε!