Τα νέα κόμματα είναι σαν το σουφλέ. Αν τα αφήσεις πολύ να κρυώσουν, ξεφουσκώνουν. Και αν βιαστείς να τα ξεφουρνίσεις, δεν φουσκώνουν ποτέ. Τι είναι αυτό που μυρίζει πάλι στην κουζίνα της Κεντροαριστεράς;
Πολύ έμπειρη πια στα μεταπασοκικά μαγειρέματα που μάλλον ευφημιστικά καθιερώθηκαν ως «Κεντροαριστερά», η Αννα Διαμαντοπούλου έδωσε την εντύπωση ότι βιάζεται να βγάλει το σουφλέ από τον φούρνο. Η επιλογή της για έναν μιντιακό γύρο του θριάμβου την ημέρα που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποκαθήλωναν την εκπαιδευτική της μεταρρύθμιση, δεν είχε μόνο τον αφηρημένο συμβολισμό της αντιδιαστολής. Συνδυάστηκε και με το σινιάλο της προς τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Σταύρο Θεοδωράκη. Το γεγονός ότι η Διαμαντοπούλου αναγνώρισε δημοσίως την πολιτική της συγγένεια με τον πρόεδρο του Ποταμιού και τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι περισσότερο από αβρότητα.
Εκείνη, πάντως, έχει κόψει τις γέφυρες με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, την οποία σε κάθε ευκαιρία απορρίπτει περίπου ως αρχαιοπασοκικό απολίθωμα. Οσοι μοιράζονται την ίδια οπτική γωνία λένε ότι η «επανίδρυση» της Συμπαράταξης γίνεται με όρους πολιτικά παρωχημένους και οργανωτικά νεφελώδεις – κανείς δεν ξέρει αν στο τέλος θα προκύψει κόμμα ή πολυκομματική συνομοσπονδία. Ακόμη και η επιτροπή Αλιβιζάτου, που θεωρείται το εκσυγχρονιστικό κόσμημα του εγχειρήματος, δεν είναι του Αλιβιζάτου: Οι ίδιοι ΠΟΠ παράγοντες –με έκπαλαι προστατευόμενη την ονομασία της παραγοντικής τους προέλευσης– θα την απάρτιζαν και χωρίς αυτόν.
Το συμπέρασμα είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ –και, βεβαίως, στις συμπαρατασσόμενες δυνάμεις– «ο εκσυγχρονισμός έχει ηττηθεί». Είναι ένα συμπέρασμα που δεν διατυπώνεται μοιρολατρικά. Αντιθέτως. Διατυπώνεται από τα χείλη εκείνων που προβλέπουν ότι η φορά των πραγμάτων στη Συμπαράταξη θα αφήσει ακάλυπτο ένα εκλογικό ακροατήριο, όχι μεγάλο, αλλά πάντως αρκετό για να αποτελέσει το καθαρό εκσυγχρονιστικό αντίβαρο· αντίβαρο αναγκαίο σε έναν κυβερνητικό συνεταιρισμό που δεν μπορεί παρά να φέρει τα παλαιοκομματικά βαρίδια της Ν.Δ.
Μένει να φανεί αν υπάρχουν οι –πολιτικές και ψυχικές– προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν τη συστέγαση των αυτοσυστηνόμενων ως προοδευτικών. «Ας το κάνουν», είναι η αντίδραση που φτάνει από τα έγκατα της Χαριλάου Τρικούπη. «Εμείς δεν θα πάθουμε και τίποτε». Το σκεπτικό είναι ότι εάν Διαμαντοπούλου, Βενιζέλος και Θεοδωράκης κάνουν τελικώς κόμμα, το ΠΑΣΟΚ θα χάσει «μόνο την γκρίνια τους». Ψηφοφόρους, λένε, κινδυνεύει να χάσει κυρίως ο Μητσοτάκης.
Αυτό είναι και το ερώτημα που έθεταν και θέτουν στους εαυτούς τους όσοι φιλοδοξούν να εκφράσουν την ακραιφνώς μεταρρυθμιστική εκδοχή του Κέντρου: Υπάρχει εκεί εκλογικός χώρος για τέτοιο σχήμα ή θα υποκύψουν όλοι στην έλξη του μεγάλου αντισύριζα πόλου της Ν.Δ.; Η απάντηση είναι τόσο κοινότοπη, όσο και ακαταμάχητη: «Θα το μάθουμε, μόνο αν προσπαθήσουμε».