Κεριά και λιμάνια

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή στο νεκροταφείο Ηλιούπολης συμβαίνει κάτι περίεργο για το μάτι του εθισμένου στο οπλισμένο σκυρόδεμα. Η περιφορά του Επιταφίου από τον ναό του κοιμητηρίου γίνεται ανάμεσα στους τάφους, οι οποίοι είναι στολισμένοι και ολόφωτοι. Ως εδώ, όλα καλά. Ωστόσο, οι οικείοι των τεθνεώτων κάθονται δίπλα στους οικογενειακούς ή φιλικούς τάφους και όταν ο Eπιτάφιος πλησιάσει, φωνάζουν τα ονόματα των κεκοιμημένων τους. Την ιερή εκείνη ώρα διασπά πού και πού ο καβγάς των λαμπαδοπωλών που έχουν ακροβολιστεί σε κάθε είσοδο του νεκροταφείου. Οχι, δική μου είναι αυτή η θέση· ναι, αλλά εγώ ήρθα πρώτος, και τα τοιαύτα. Οταν σηκωθούν από τον βωμό της επαιτείας, συνδικαλίζονται αγρίως. Στο μεταξύ, ο Επιτάφιος συνεχίζει την περιφορά του και τα ονόματα όλο και πληθαίνουν.

Κατακαλόκαιρo, η «περιφορά» των καταπονημένων γίνεται ανά τα ελληνικά νησιά, τα δροσερά βουνά και τα «χωριά» και η διάθεση των διακοπών έχει κατακλύσει και τον τελευταίο ομφαλοσκόπο – τα ονόματα που ακούγονται είναι αυτά των παραλιών. Παρά ταύτα, την περασμένη Τετάρτη (2/8), ο Ηλίας Γ. Μπέλλος στο ρεπορτάζ του στην «Κ» έκανε λόγο για τις «ναυμαχίες» των ακτοπλοϊκών για την αλλαγή δρομολογίων, που κρίνεται επιτακτική, διότι δημιουργείται συμφόρηση στα λιμάνια του Πειραιά και της Ραφήνας – μάλιστα, στο ίδιο ρεπορτάζ, αποκαλύπτεται η «ναυμαχία της Ραφήνας», μεταξύ των ίδιων εταιρειών. Τα γνωστά όχι εγώ, όχι εσύ. Είναι εύκολο μέσα στην ειδησεογραφική λειψυδρία να μιλήσει κανείς για κοκορομαχίες και επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς εις βάρος των επιβατών και πόσο μάλλον των θερινών εκδρομέων, ήδη κουρασμένων αχθοφόρων της εργασιακής σεζόν – εάν υπάρχει. Αυτή είναι η μία όψη, ολίγον θλιβερή.

Υπάρχει κι άλλη. Φέτος, έτυχε να βρεθώ σε δημοσιογραφικές αποστολές για καλλιτεχνικά γεγονότα σε νησιά. Σε τρεις περιπτώσεις, στους μεγάλους χορηγούς των διαφημιστικών φυλλαδίων της εκάστοτε διοργάνωσης υπήρχε μία ακτοπλοϊκή εταιρεία. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αφαιρέσει πολλά βάρη από τις πλάτες των καλλιτεχνικών φεστιβάλ, προσφέροντας εισιτήρια για τη μετάβαση των καλλιτεχνών, των συνεργατών τους αλλά και δημοσιογράφων. Αυτό συνάγεται από συνομιλίες με διοργανωτές φεστιβάλ και εικαστικών εκθέσεων στα νησιά. Αυτή είναι η άλλη πλευρά.

Το κείμενο δεν έχει, ασφαλώς, σκοπό να ηθικολογήσει περί των, τουλάχιστον, δύο πλευρών σε καθετί στη ζωή. Πολλώ δε μάλλον να υπερασπιστεί οποιονδήποτε. Η ταλαιπωρία, όμως, των εξαντλημένων αδειούχων είναι ένα επιχείρημα που δεν αναιρείται ελαφρά τη καρδία. Κι από την άλλη, έχουν και οι επαίτες πολλές φορές τα δίκια τους. Η κατάνυξη της Μεγάλης Παρασκευής, η κατάνυξη του Αυγούστου και η τελετουργία των μαζικών διακοπών θα συνεχίσουν την πορεία τους εν δόξη και τιμή. Καμία κοκορομαχία για τα κεριά και τα λιμάνια δεν πρόκειται να διασπάσει το συνεχές της θερινής ραστώνης και της προσδοκίας, ξανά και ξανά, της Αναστάσεως και της ανάμνησης όσων έφυγαν. Στο κάτω κάτω, λίγη αναμονή εδώ, λίγη αναμονή εκεί, στο τέλος μια παραλία μάς περιμένει, τόπος αναπαύσεως, τόπος αναψύξεως.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή