Πέντε άξονες για την ανάπτυξη ΑΕΙ

Πέντε άξονες για την ανάπτυξη ΑΕΙ

3' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την επανάσταση της γνώσης και της τεχνολογίας. Ο κόσμος μας αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς και δημιουργούνται νέα δεδομένα και προκλήσεις. Η νέα αυτή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα αναδεικνύει τον πρωτεύοντα ρόλο της εκπαίδευσης, ως βασικού συντελεστή της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Τα ΑΕΙ είναι ο καθοριστικός παράγων για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Βασικοί άξονες της πολιτικής που πρέπει να εφαρμοσθεί είναι η ενίσχυση της αυτοτέλειας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της αποτελεσματικότητας, της διεθνοποίησης των ελληνικών ΑΕΙ, και της σύνδεσής τους με την παραγωγική διαδικασία και την έρευνα, ώστε να επιτευχθεί η διδακτική και ερευνητική αριστεία των ΑΕΙ. Ετσι, η Ελλάδα θα προχωρήσει μπροστά με υψηλών προδιαγραφών ΑΕΙ που θα προσελκύουν υψηλού επιπέδου προσωπικό και φοιτητές. Ειδικότερα:

Πρώτον: Λήψη μέτρων που θα ενισχύσουν την αυτοτέλεια των ελληνικών ΑΕΙ, ώστε να αποφασίζουν τα ίδια για όποιο θέμα αφορά την εκπαιδευτική τους λειτουργία.

Δεύτερον: Διεύρυνση των διαδικασιών αξιολόγησης μέσω της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας (ΑΔΙΠ). Ουσιαστικός απολογισμός της λειτουργίας των ΑΕΙ θα μπορούσε να εξασφαλιστεί με την περαιτέρω διεύρυνση των διαδικασιών αξιολόγησης, και για θέματα που άπτονται και της οικονομικής λειτουργίας των ιδρυμάτων. Η ΑΔΙΠ μπορεί να εγγυηθεί την αμεροληψία και την αντικειμενικότητα της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των ΑΕΙ. Παράλληλα, θεωρώ ότι πρέπει να διατηρηθούν η κρατική εποπτεία και ο έλεγχος νομιμότητας από το υπουργείο Παιδείας, αλλά με την καθιέρωση σαφών και αντικειμενικών κανόνων, ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα κυβερνητικών ή άλλων κομματικών επιρροών και παρεμβάσεων.

Είναι σαφές ότι η ποιότητα και η αξιοποίηση των εκπαιδευτικών παροχών πρέπει να αξιολογούνται, ώστε τόσο η κρατική χρηματοδότηση, όσο και το εκπαιδευτικό προσωπικό να υπόκεινται σε διαδικασία αντικειμενικού ελέγχου.

Τρίτον: Κατοχύρωση της ελευθερίας στη διδασκαλία και στην έρευνα, πράγμα που μεταφράζεται ως μηδενική ανοχή στα φαινόμενα βίας και ανομίας. Το άσυλο των ΑΕΙ είναι ο θεσμός που ταυτίζεται με την ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών, την επιστημονική έρευνα, την καλλιέργεια πολιτιστικών και κοινωνικών αξιών, την ακαδημαϊκή ελευθερία και την πανεπιστημιακή αυτοτέλεια. Δεν έχει καμία σχέση με πράξεις καταστροφής και βίας που παρατηρούνται στις μέρες μας στους χώρους των ΑΕΙ. Το πρόβλημα πρέπει να λυθεί άμεσα, δραστικά, με τόλμη και αποφασιστικότητα, όπως η αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών της πολιτείας για όλες τις αξιόποινες πράξεις.

Τέταρτον: Ενίσχυση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, ώστε να αποτελέσουν βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη και την εξωστρέφεια των ΑΕΙ και με την προσέλκυση φοιτητών από το εξωτερικό. Τα ΑΕΙ πρέπει να έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την ίδρυση, λειτουργία και διαχείριση των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) και ο ρόλος της πολιτείας είναι να ορίζει το ρυθμιστικό πλαίσιο για τη διασφάλιση της ποιότητας, την αξιολόγηση, τη διαφάνεια και τη δημόσια λογοδοσία. Για να ισχύσει αυτό, χρειάζονται:

• Ενίσχυση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου ως προς τα ΠΜΣ.

• Συστηματική αξιολόγηση και διασφάλιση ποιότητας των ΠΜΣ. Η πολιτεία και τα ιδρύματα πρέπει να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση των οικονομικά ασθενέστερων φοιτητών στα ΠΜΣ.

• Να στηριχθούν οι συνεργασίες μεταξύ των ελληνικών και ξένων ΑΕΙ για κοινά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών στην ελληνική ή σε ξένες γλώσσες, πράγμα που θα καταστήσει την Ελλάδα κέντρο εκπαίδευσης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Πέμπτον: Σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία, ώστε τα ΑΕΙ να μπορούν να αντλούν πόρους και από την αγορά, πράγμα που θα βοηθήσει την ανάπτυξη και την καινοτομία, για να μπορούν οι πτυχιούχοι να ανταγωνιστούν στο απαιτητικό σύγχρονο περιβάλλον, αποκτώντας πολύτιμα επαγγελματικά εφόδια. Για την ποιοτική αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά σημαντικό να χαραχθεί, μέσα στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, μια κοινή εθνική στρατηγική για την εκπαίδευση, η οποία θα χαρακτηρίζεται από συνέχεια και σταθερότητα και δεν θα αλλάζει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Ο χώρος της Παιδείας απαιτεί ενότητα και σκληρή δουλειά.

* Αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, πρ. υφυπουργός Παιδείας και πρ. βουλευτής Ν. Καρδίτσας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή