Η υποψηφιότητα του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη για την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης προσδίδει αναμφίβολα δυναμική στην προγραμματισμένη για το φθινόπωρο εσωκομματική διαδικασία. Πολλαπλασιάζει το ενδιαφέρον και πιθανότατα θα αυξήσει και τη συμμετοχή των πολιτών σε αυτήν.
Ολα αυτά έχουν σημασία ακόμη και στις συνθήκες του νέου δικομματισμού ή ακόμη περισσότερο εξαιτίας αυτών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά το καθαρό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να μη συγκινεί ιδιαίτερα τους «παραδοσιακούς» ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που σε μεγάλο βαθμό μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και παραμένουν μετέωροι. Η έντονη φθορά που παρουσιάζει ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το κατάλληλο έδαφος για μια πιθανή (αλλά καθόλου αυτονόητη) «ολική επαναφορά» του ΠΑΣΟΚ.
Συμβαίνει, όμως, το εξής παράδοξο: Ενώ η Φώφη Γεννηματά φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει την «παράδοση» του κόμματος με σαφή κεντροαριστερό πρόσημο (προσδοκώντας και τα αντίστοιχα εκλογικά οφέλη), η μεγαλύτερη κινητικότητα παρατηρείται στο λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ με πλήθος στελεχών πρώτης γραμμής και προσωπικοτήτων του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς να εμφανίζονται ως πιθανοί αντίπαλοί της στην εσωκομματική κούρσα. Ο Γιώργος Καμίνης έκανε πρώτος το μεγάλο βήμα.
Το πολιτικό πρόβλημα για τους υποψήφιους προέδρους με «εκσυγχρονιστικό» προφίλ είναι ότι, αργά ή γρήγορα, θα κληθούν να εξηγήσουν τι τους χωρίζει πραγματικά από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από τη στιγμή που οι παλιές διαχωριστικές γραμμές (Αριστερά-Δεξιά) έχουν θολώσει θεαματικά και το πολιτικό παιχνίδι ορίζεται από νέα δίπολα («φιλοευρωπαϊκό»/«αντιδυτικό» μπλοκ, ρεαλισμός/λαϊκισμός κ.λπ.) μια «υπερβολικά» κεντρώα Δημοκρατική Συμπαράταξη κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς δικό της «γήπεδο»· η Νέα Δημοκρατία εμβαθύνει καθημερινά τη δική της σχέση με το εκσυγχρονιστικό κέντρο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να επωφεληθεί εκ νέου αν μείνει «ορφανή» πολιτικά η δική του προνομιακή δεξαμενή ψηφοφόρων που εξακολουθεί να τρέφεται με τα αθάνατα αντιδεξιά στερεότυπα.
Στην περίπτωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η πολιτική ετοιμάζεται για τη δική της ρεβάνς.