Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 η νεαρή τότε Βιρτζίνια Χέιγουντ ταξίδεψε από την πατρίδα της, την Αυστραλία, στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε τον αρχιτέκτονα Γιώργο Καλύβα και αποφάσισε να μείνει μόνιμα στην ελληνική πρωτεύουσα. Σε μια από αυτές τις στιγμές που αλλάζουν τη ζωή σου, το ζευγάρι αποφασίζει να ρευστοποιήσει την περιουσία του στην Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στον μικρό Γαλατά, απέναντι από τον Πόρο. Ο βαφτισιμιός της Βιρτζίνια, ο νεαρός τότε Φράνσις Κέφορντ, περνάει τα καλοκαίρια στο ελληνικό σπίτι της νονάς του.
Μεγαλώνοντας, ο Φράνσις γίνεται βιρτουόζος της βιόλας και η δυναμική νονά του τού προτείνει ένα καλοκαίρι να παίξει με τους φίλους του στον Γαλατά. Το σχήμα διευρύνεται με τον βιολονίστα Γιάννη Αγρανιώτη και τον πιανίστα Κάσπαρ Φραντς και έτσι δημιουργείται ο πυρήνας του συνόλου μουσικής δωματίου Leondari Ensemble. Το 2011 η διευρυμένη παρέα των κλασικών δημιουργεί το πρώτο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού. «Μέσα στους στόχους μας είναι να φέρουμε την κλασική μουσική πιο κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό, παίζοντας σε μέρη όπως οι Σπέτσες, ο Πόρος ή τα Μέθανα όπου δεν προϋπήρχε αυτή η μουσική παράδοση», μας λέει ο κ. Κέφορντ λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία του συνόλου στην Υδρα. Κάθε χρόνο ο σταθερός πυρήνας του συνόλου εμπλουτίζεται με καλεσμένους μουσικούς που ταξιδεύουν στα νησιά του Σαρωνικού.
Φέτος συνέπραξαν με την ανερχόμενη βιολονίστα Μάγια Καμπέτζα που φοίτησε στην περίφημη ακαδημία Karajan της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, τον τσελίστα Μάρτιν Σμιτ, από τους τελευταίους μαθητές του θρυλικού Χάινριχ Σιφ, τον κορυφαίο στις βιόλες της ορχήστρας δωματίου της Στουτγάρδης Μάνουελ Χόφερ και τη δραστήρια βιολονίστα και σολίστ Σίνι Σιμόνεν από τη Φινλανδία.
Θέμα χαρακτήρα
«Μπρατσέρα» ονόμαζαν οι σφουγγαράδες το πλοίο που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο στα ταξίδια τους στις θάλασσες της Μεσογείου. Το 1860 ο Υδραίος έμπορος Νικόλαος Βερβενιώτης ξεκίνησε να προμηθεύει με σφουγγάρια τις αγορές του εξωτερικού, έπειτα από επεξεργασία καθαρισμού στην οικογενειακή του επιχείρηση. Το 1873, και αρκετά χιλιόμετρα μακριά, ο Μπραμς έγραψε το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 2, έργο 51, το οποίο παρουσίασε το φεστιβάλ το περασμένο Σαββατοκύριακο (5,6/8) στην αποκατεστημένη αίθουσα του εργαστηρίου σφουγγαριών, που πλέον φιλοξενεί το ξενοδοχείο Bratsera της Υδρας.
Ανάμεσα σε φωτογραφίες σφουγγαράδων, μηχανήματα επεξεργασίας και τα παλιά κιτάπια της οικογένειας Βερβενιώτη, ακούσαμε τη σονάτα για τσέλο και πιάνο του Ντεμπισί, το κουαρτέτο του Μπραμς και το κουιντέντο με πιάνο έργο 44 του Σούμαν, σε μια «τολμηρή» συνάντηση δύο συνθετών που θαύμαζαν αλλήλους αλλά και την ίδια γυναίκα, τη φημισμένη πιανίστα Κλάρα Σούμαν. Την επομένη οι μουσικοί παρουσίασαν τη σονάτα Κρόιτσερ του Μπετόβεν και τις Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ του Μπαχ μετεγραμμένη για τρίο εγχόρδων.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται, διότι είναι αρκετά δύσκολο να «ενώσεις» μουσικούς που προέρχονται από διαφορετικές σχολές και προσεγγίσεις, ορισμένοι από τους οποίους δεν είχαν συναντηθεί ποτέ πριν στο παρελθόν, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να παραχθεί ένα ποιοτικό αποτέλεσμα σε χώρους που απέχουν πολύ από τις τυπικές αίθουσες συναυλιών, όπως στο ηφαίστειο στα Μέθανα. «Εξαρτάται από την ποιότητα των μουσικών και τον χαρακτήρα τους. Πρέπει να βρεθεί γρήγορα μια μέση λύση, να βρεθούν οι ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Στη μουσική δωματίου εκτίθεσαι πολύ περισσότερο και έτσι χρειάζεται διαφορετικές ικανότητες και αντιλήψεις απ’ ό,τι αν παίζεις μόνος σου. Πρέπει να είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς σε ό,τι κάνει ο διπλανός σου. Γι’ αυτό και στο εξωτερικό υπάρχουν μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσική δωματίου», μας λέει ο Γιάννης Αγρανιώτης.
Οι Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ ολοκληρώνονται και οι μουσικοί υποκλίνονται στην κατάμεστη αίθουσα του πρώην σφουγγαράδικου. Η 90χρονη πια Βιρτζίνια χειροκροτεί από την άκρη της αίθουσας τους μουσικούς και φυσικά τον Φράνσις, όπως έκανε πάντα.