«Ως παιδί ερχόμουν κάθε καλοκαίρι στις Πετριές. Μοναδική μου παρέα ήταν τα βιβλία και η θάλασσα. Δεν υπήρχε καμία άλλη δραστηριότητα για να περάσω την ώρα μου εποικοδομητικά. Ετσι, μου ήρθε η ιδέα. Θα πρόσφερα στα παιδιά αυτό που έλειψε σε εμένα. Η δική μου γνώση είναι το θέατρο, και αυτό θέλησα να τους δώσω».
Οταν το περυσινό καλοκαίρι η Ελιάνα Περηφάνου ξεκινούσε δειλά δειλά ένα θεατρικό εργαστήρι στον τόπο καταγωγής της, στις Πετριές της Νότιας Εύβοιας, είχε σχεδόν προετοιμαστεί για την απόρριψη. Δεν πίστευε ότι τα παιδιά της περιοχής θα ανταποκρίνονταν με ενθουσιασμό, αλλά η πρώτη κιόλας συνάντηση μαζί τους τη διέψευσε. Είκοσι παιδιά εμφανίστηκαν έτοιμα για παιχνίδι. «Αυτό μου έδωσε πολλή χαρά και δύναμη να συνεχίσω φέτος και να το δω ως ένα μακροχρόνιο εγχείρημα που μπορεί να προσφέρει πολλά στο χωριό μας», λέει στην «Κ» η 28χρονη Ελιάνα, που από τα τέλη Ιουλίου «διευθύνει» έναν νέο κύκλο εκδηλώσεων στο χωριό της για παιδιά άνω των πέντε ετών.
Από τον περασμένο Οκτώβριο που ξεκίνησε το μεταπτυχιακό Θεατρολογίας στο Goldsmiths του Λονδίνου, η Ελιάνα κρατούσε σημειώσεις που θα μπορούσαν να της φανούν χρήσιμες το καλοκαίρι. «Αυτό το καλοκαίρι, δεν ήθελα το πρότζεκτ να περιοριστεί στα παιδιά, αλλά να επεκταθεί στην κοινότητα. Πέρυσι τούς είχα ζητήσει να μάθουν ιστορίες από το παρελθόν του χωριού μας. Τα παιδιά έψαξαν, ρώτησαν και πάνω σε αυτό δουλέψαμε. Φέτος, κάνουμε πιο συλλογικές δραστηριότητες που εμπλέκουν γονείς, αλλά και επαγγελματίες του χωριού μας», εξηγεί. Σκοπός της, όπως λέει, είναι να ενώσει γενιές με στόχο να μαθαίνουν οι νέοι από τους παλιούς και οι παλιοί από τους νέους. Ενα δούναι και λαβείν ιδεών, γνώσεων και εμπειριών.
Τοπικός «Πλούτος»
Τις επόμενες ημέρες, η νεαρή θεατρολόγος ετοιμάζεται να παρουσιάσει με την ομάδα των παιδιών μία εναλλακτική παράσταση στις Πετριές. Διασκεύασε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, χρησιμοποιώντας αρκετά τοπικά στοιχεία, τα οποία συνδέουν τους κατοίκους με το εγχείρημα, ώστε να νιώσουν πως συνεισφέρουν όλοι σε αυτό. «Απευθύνθηκα σε πέντε επαγγελματίες του χωριού και τους κάλεσα να έρθουν να μιλήσουν στα παιδιά. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο να τους πείσω, όμως με επιμονή και σεβασμό τα κατάφερα. Πρώτος ήρθε ο κ. Τάκης που δουλεύει από τα δώδεκα ως ξυλουργός, έπειτα ο κ. Γιάννης που εργάζεται στη ΔΕΗ της Μεγαλόπολης, ο κ. Βασίλης που είναι κτηνοτρόφος και δύο ακόμη νεαροί άνδρες – ο ένας εργάζεται ως ψαράς και ο άλλος ως φούρναρης», λέει η Ελιάνα, εξηγώντας πως οι ιστορίες τους θα ενταχθούν στη θεατρική της παράσταση την ερχόμενη Κυριακή στην Κάτω Βρύση του χωριού.
«Πρωταγωνιστές»
Πέντε είναι όλα κι όλα τα παιδιά που ζουν μόνιμα στις Πετριές. Για αυτά, η χαρά της συμμετοχής στο εργαστήρι είναι ακόμη πιο μεγάλη. Στην ίδια ομάδα παίρνουν μέρος και παιδιά από τα κοντινά χωριά, καθώς και εκείνα που παραθερίζουν στο χωριό με τους γονείς τους. «Δεν έχει περάσει μέρα που να μη με έχουν εκπλήξει με κάποιον τρόπο», λέει η νεαρή θεατρολόγος για τα παιδιά της ομάδας. «Παιδιά που ενώ στην αρχή δεν έδειχναν άνετα με την έκθεσή τους στο κοινό, ύστερα από τα μαθήματα, ζητούν να είναι και πρωταγωνιστές».
Τα σχέδια
Για την Ελιάνα, το θέατρο δεν είναι μόνο ψυχαγωγία, αλλά –όπως λέει– ένα μέσο εκπαίδευσης, ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης. Οταν ολοκληρώσει το διδακτορικό της στο Λονδίνο, σκοπεύει να μείνει για λίγο εκεί, ώστε να εργαστεί και να διευρύνει τους ορίζοντές της και στη συνέχεια να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Θέλω να πάρω όσα περισσότερα μπορώ ώστε να γυρίσω πίσω έχοντας γεμάτες τις “αποσκευές” μου για να προσφέρω στον τόπο μου», λέει στην «Κ» και καταλήγει: «Εχω πολλά όνειρα και δεν θα αφήσω την κρίση να με αποτρέψει. Θα επιστρέψω όπως και άλλοι για να δημιουργήσω στην πατρίδα μου».