Με μία υπόκλιση έκλεισε η τελευταία αγωνιστική παράσταση (σε ατομικό άθλημα) του Γιουσέιν Μπολτ. Ηταν μια υπόκλιση του νικητή που έδινε όλη τη δόξα στον ηττημένο. Πρωταγωνιστές, ο Τζάστιν Γκάτλιν και ο Τζαμαϊκανός ρέκορντμαν. Μέσα από αυτή την κίνηση το «κακό παιδί» του παγκόσμιου στίβου αναζήτησε την… κάθαρση και τη συμπάθεια από όσους μέχρι εκείνη τη στιγμή τον αντιπαθούσαν. Μπολτ και Γκάτλιν… Βίοι παράλληλοι, αλλά και αντίθετοι.
Ο Αμερικανός σπρίντερ γεννήθηκε το 1982, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, φοίτησε σε γυμνάσιο στη Φλόριντα και συνέχισε για σπουδές σε πανεπιστήμιο στο Τενεσί. Ο Γιουσέιν Μπολτ ήρθε στη ζωή το 1986, στο Τρελόνι της Τζαμάικας, ένα χωριό που απέκτησε ασφαλτοστρωμένους δρόμους χάρη στον διάσημο αθλητή. Οι γονείς του δεν ήταν παντρεμένοι και όταν ήταν μικρός έπαιζε κρίκετ με τον ετεροθαλή αδελφό του, και πολλές φορές σκαρφάλωνε στα δέντρα για να βρει φρούτα να φάει. Ενας καθηγητής στο λύκειο αντιλήφθηκε τις ικανότητές του στο τρέξιμο και κάπου εκεί άρχισε να αλλάζει η ζωή του. Την ίδια εποχή, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ο Τζάστιν Γκάτλιν τιμωρούνταν για χρήση απαγορευμένων ουσιών (αμφεταμίνες). Το 2002 ο Τζαμαϊκανός άρχισε, ως έφηβος, να συλλέγει μετάλλια.
Η άμμος κυλούσε στην κλεψύδρα του χρόνου, ο Γκάτλιν εξέτισε την ποινή του και στην Αθήνα (2004) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. ενώ ο Μπολτ αποκλείστηκε στους προκριματικούς των 200 μ. Τον επόμενο χρόνο ο μυώδης Γκάτλιν πρωταγωνίστησε στα 100 και τα 200 μ., αλλά το 2006 βρέθηκε για δεύτερη φορά θετικός σε απαγορευμένες ουσίες, την ώρα που ο Μπολτ άρχισε να σκέφτεται και τα 100 μ. Η αρχή έγινε το 2007. Παρόλο που ο προπονητής του είχε αντίθετη άποψη, στα Βαρδινογιάννεια, στο Ρέθυμνο, πήρε μέρος και στα δύο αγωνίσματα. Και διακρίθηκε. Ηταν ο πρόλογος μιας μεγάλης καριέρας.
Από τις πρώτες επιτυχίες ο Τζαμαϊκανός απέκτησε μια… μαγική επικοινωνία με το κοινό. Τα στάδια γέμιζαν και χιλιάδες άνθρωποι άλλαζαν ήπειρο για να δουν την «αστραπή» να αγωνίζεται και να πρωταγωνιστεί. «Κατέκτησε τη φαντασία του κόσμου, όπως καμία άλλη αθλητική προσωπικότητα», έχει δηλώσει πολλές φορές ο πρόεδρος της IAAF Σεμπάστιαν Κόου. Οι φίλαθλοι τον λάτρευαν και αυτός ήξερε να δημιουργεί την ιδανική ατμόσφαιρα. Σαν να τους έδενε με τα μαγικά ξόρκια που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί του στην Τζαμάικα. Ο Γκάτλιν εξέτισε τη νέα ποινή του, αλλά οι φίλοι του στίβου, κάθε φορά που τον έβλεπαν δίπλα από το ίνδαλμά τους, εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους. Σαν να μην άντεχαν να τον αντικρίζουν κοντά του…
Η τελευταία παράσταση δεν γράφτηκε όπως ονειρεύονταν οι θαυμαστές του. Η νίκη δεν ήρθε στα 100 μ. και την κούρσα την κέρδισε το «κακό παιδί». Μια… εξωγήινη καριέρα έκλεισε με γήινο και ανθρώπινο τρόπο.
Με έναν τρόπο που περικλείει το ιδεώδες των αρχαίων Ελλήνων για τον αθλητισμό. Με μία υπόκλιση. Η υπόκλιση, όμως, του Γκάτλιν δε μετέδωσε μόνο τη δόξα του νικητή στον νικημένο. Με αυτή παραδέχθηκε την ανωτερότητα του Τζαμαϊκανού, έγινε συμπαθής σε ένα κοινό που τον αντιπαθούσε και παρέδωσε και τους δύο στην αθανασία.
Μετά τον Μπολτ, ποιος;
«Θέλω να γίνω θρύλος», είχε δηλώσει στην «Κ» ο Γιουσέιν Μπολτ και σίγουρα το είχε πετύχει πολύ πιο πριν. Ο κόσμος τον λάτρευε και κατάφερε να φέρει στον χώρο του στίβου χιλιάδες φιλάθλους. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αποφάσισε να «ρίξει την αυλαία» σε μια μεγάλη καριέρα αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Αξιοι αθλητές υπάρχουν πολλοί, αλλά κανένας δεν έχει τη λάμψη του Τζαμαϊκανού. Ο πρόεδρος της IAAF Σεμπάστιαν Κόου και οι σύμβουλοί του ίσως θα πρέπει να δημιουργήσουν, μέσω των επικοινωνιακών διαύλων τους, κάποιον νέο «αστέρα», για τον οποίο οι φίλαθλοι θα είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν από τη μια ήπειρο στην άλλη για να τον δουν… έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Στη διοργάνωση του Λονδίνου συμμετείχαν πολλά νέα παιδιά που έκαναν καλές επιδόσεις και κάποιοι διακρίθηκαν. Κανένας, προς το παρόν, όμως, δεν δείχνει ικανός (ή ικανή) να γίνει ο διάδοχος του Γιουσέιν Μπολτ. Ισως μια ενδιαφέρουσα περίπτωση να είναι ο Κάρστεν Βάρχολμ. Ο 21χρονος Νορβηγός (με πρωτιές σε διεθνείς διοργανώσεις νέων) έκανε την έκπληξη και νίκησε στα 400 μ. εμπ., αφήνοντας πίσω του τον χρυσό ολυμπιονίκη Κέρον Κλέμεντ. Το κοινό ενθουσιάστηκε μαζί του και, εάν έχει ανάλογη συνέχεια, ίσως ο Σεμπάστιαν Κόου να έχει βρει τον… μελλοντικό θρύλο του κλασικού αθλητισμού.