Το πού τελειώνει η Generation X και πού αρχίζει η γενιά των Millennials υπήρξε σημείο αντιπαράθεσης των κοινωνιολόγων εδώ και χρόνια, με το όριο να τοποθετείται από κάποιους λίγο πριν και από άλλους λίγο μετά το 1980. Εδώ και δυο-τρία χρόνια είχε αρχίσει να διατυπώνεται η πρόταση της δημιουργίας μιας ενδιάμεσης γενιάς, με τη συζήτηση να κορυφώνεται το φετινό καλοκαίρι λόγω της έκτασης που έλαβε το θέμα στα κοινωνικά δίκτυα. Πλέον φαίνεται ότι παγιώνεται ένας νέος όρος, η γενιά των Xennials, μια μίνι γενιά που αφορά σε όσους γεννήθηκαν από το 1977 μέχρι το 1983.
Ο διαχωρισμός των γενεών βασίζεται εν πολλοίς σε συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα και πολιτιστικές αναφορές που σημάδεψαν κυρίως το δυτικό κόσμο, με αποτέλεσμα από την κουβέντα να αποκλείεται σε μεγάλο βαθμό η πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού. Επίσης η συζήτηση έχει περισσότερο ποπ από όσο επιστημονικό χαρακτήρα και είναι καταδικασμένη να βασίζεται σε γενικεύσεις και συμπεράσματα κατά προσέγγιση. Μπορεί, όμως, να λειτουργήσει ως βάση για σκέψη και παρατήρηση.
Οι Xennials, λοιπόν, βρίσκονται ανάμεσα στην Generation X, τη δεύτερη μεταπολεμική γενιά (η πρώτη είναι οι Baby Boomers) που περιγράφεται ως εσωστρεφής, κυνική και απαισιόδοξη και στους Millennials (ή Generation Y), την εύθυμη και γεμάτη αυτοπεποίθηση παγκοσμιοποιημένη γενιά της τεχνολογικής επανάστασης. Τα χαρακτηριστικά των Xennials αντλούνται κυρίως από το ότι γεννήθηκαν στη μετάβαση από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή. Είναι η τελευταία γενιά που μεγάλωσε παίζοντας έξω, η τελευταία γενιά που άνοιξε εγκυκλοπαίδεια, που αξιοποίησε την παραδοσιακή αλληλογραφία και το σταθερό τηλέφωνο, που πήγε σε βιβλιοθήκες και βίντεο κλαμπ, η τελευταία γενιά που επηρεάστηκε από την τηλεόραση.
Είναι η πρώτη γενιά που χρησιμοποίησε μαζικά το κινητό τηλέφωνο, η γενιά που στην ενηλικίωσή της υποδέχτηκε το ίντερνετ με εκείνες τις αρχικές αργές συνδέσεις που «έπεφταν» αν κάποιος σήκωνε το τηλέφωνο, είναι η πρώτη γενιά που έφτιαξε e-mail όταν όλες οι διευθύνσεις ήταν ακόμα διαθέσιμες.
Η εξοικείωση των Xennials με την τεχνολογία του 21ου αιώνα έγινε σταδιακά και παράλληλα με τη γενικότερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Σε σχέση με τους Millennials και τους ακόμα νεότερους εκπροσώπους της Generation Z, που γεννήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και αντιμετωπίζουν σαν το σπίτι τους την παγκόσμια κοινότητα του διαδικτύου, οι Xennials κρατούν μια πιο ψύχραιμη στάση, ακόμα και επιφυλακτική, διατηρώντας ένα συναισθηματικό δέσιμο με την offline εποχή.
Οι Έλληνες Xennials
Στην παγκοσμιοποιημένη εποχή, οι Έλληνες Xennials (στο σύνολό τους λίγο λιγότεροι από το 10% του πληθυσμού) δε διαφέρουν πολύ από τους αντίστοιχους Ευρωπαίους ή Αμερικανούς, αλλά έχουν κάποια δικά τους ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Σε σχέση, για παράδειγμα, με την αμέσως προηγούμενη γενιά, οι Έλληνες Xennials δεν έχουν μνήμες από τη δικτατορία. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ. Συνέλεξαν τις πρώτες τους εικόνες στη σχετικά ανέμελη δεκαετία του ‘80, μεγαλώνοντας με μια αίσθηση αφθονίας και ασφάλειας. Κι αργότερα στη δεκαετία του ‘90, κάπου ανάμεσα στην εφηβεία τους και τα πρώτα φοιτητικά τους χρόνια, ήρθαν σε επαφή με τις νέες τεχνολογίες που τους προσέφεραν μια νέα ελκυστική οπτική για τον κόσμο.
Ατυχώς, βέβαια, τα όνειρα των Ελλήνων Xennials διαψεύστηκαν, καθώς πριν βγουν στην αγορά εργασίας η χώρα άρχισε να εισέρχεται βασανιστικά στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Είναι η γενιά που δεν πρόλαβε να βρει μια καλή δουλειά, που διστάζει να κάνει οικογένεια, που δε θα αγοράσει ποτέ δικό της σπίτι. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με έρευνες, οι Έλληνες που φεύγουν μαζικά σήμερα για το εξωτερικό είναι στην πλειονότητά τους κάτω από 35 ετών. Οι Έλληνες Xennials (34-40 ετών) επιμένουν να ζουν εντός των συνόρων, παρά το ότι έχουν τα προσόντα να βρουν δουλειά στην Ευρώπη, ενδεχομένως επειδή, σε αντίθεση με τους Millennials, διατηρούν από την παιδική τους ηλικία μια ωραιοποιημένη εικόνα για τη χώρα. Αυτό το τελευταίο είναι προσωπική εκτίμηση, καθότι κι εγώ Xennial. Συμπερασματικά, αυτό που νιώθω για τη γενιά μου είναι το εξής: είμαστε μετέωροι, κάπως αμήχανα ρομαντικοί και ελαφρώς παραπλανημένοι. ■