Αβάσταχτη απώλεια, συγκλονισμός

Αβάσταχτη απώλεια, συγκλονισμός

Κύριε διευθυντά

Πηγαίνοντας στη Δροσιά, για να συναντήσω μια καλή μου φίλη από τα παλιά και να συμπαρασταθώ στον ατέλειωτο πόνο της από τον χαμό της εγγονούλας της οκτώ χρόνων, με περίμενε η έκπληξη: Το πλάσμα αυτό, το έκδηλα χαρισματικό, έφτιαχνε έργα ζωγραφικής στο νοσοκομείο του πολύχρονου μαρτυρίου και αποτύπωνε τα σοφά λόγια που άκουγε στο χαρτί.

Τα πρώτα έργα, με έντονα χρώματα. Το τελευταίο, λίγο πριν πέσει σε κώμα, με κατάμαυρη μπογιά: Δύο άγγελοι που σήκωναν στον ουρανό ένα κοριτσάκι.

Κρατήστε και μερικά από τα χαρακτηριστικά-προφητικά λόγια: Ονομάζομαι Ηλιάννα… Πάσχω από ινοβλάστωμα. Και να θυμάστε πάντα ότι οι άνθρωποι δεν γίνονται χειρότεροι όταν αρρωσταίνουν. Σας αγαπώ όλους· ιδίως τον παππού και θα τον αγαπώ μέχρι να πάω στον ουρανό…

Το πλάσμα αυτό εδραίωσε την πίστη μου στον Θεό. Οχι στον Θεό όπως εμείς τον θέλουμε, αλλά στον Θεό της Αλήθειας που πρέπει να ανακαλύψουμε. Στον Θεό, που το μεγαλύτερο θαύμα της ύπαρξής Του είναι η συνύπαρξή Του με τον πόνο, την αδικία, τον θάνατο. Στον Θεό που –με όλα αυτά– μας προετοιμάζει για το μεγάλο ταξίδι. Στον Θεό, που σίγουρα ήταν πίσω από αυτό το υπέροχο πλάσμα και του υπαγόρευε τη σοφία Του. Αυτό το πλάσμα ήταν ο Πρόχορος της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Δαναη Πανοπουλου, Εκπαιδευτικός

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή