Δύσκολος χώρος το Κέντρο

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο χώρος του Κέντρου (ή της Κεντροαριστεράς για όσους προτιμούν) στην Ελλάδα έχει μία μακρά ιστορία πολυδιασπάσεων και αντίστοιχων προσπαθειών ανασυγκρότησης στη συνέχεια. Ακόμη και επί εποχής Ελευθερίου Βενιζέλου τα μεγαλοστελέχη του Κόμματος των Φιλελευθέρων είχαν διαφορές και έντονους ανταγωνισμούς μεταξύ τους, το ίδιο σε μεγαλύτερο βαθμό συνέβαινε με τους επιγόνους, ή όταν ο ηγέτης απουσίαζε από την πολιτική σκηνή. Αξίζει να επισημανθεί επίσης ότι όταν ο κεντρώος χώρος διαλύθηκε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950, έπρεπε να περάσουν περί τα δέκα χρόνια για να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί ως Ενωση Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, για να διασπαστεί και πάλι πολύ σύντομα το 1965.

Προφανώς πρόκειται για μία εγγενή δυσκολία του χώρου, που μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ισως επειδή ο χώρος είναι σχετικά ευρύς και επιτρέπει τη δημιουργία πολλών τάσεων και κινήσεων. Πιθανώς γιατί στον χώρο αυτό αναδεικνύονται ιστορικά προσωπικότητες κάποιου βεληνεκούς με πολιτική σκέψη και λόγο, αλλά και αρχηγικές φιλοδοξίες. Ενδεχομένως γιατί απαιτείται πάντα να βρεθεί κάποιος ηγέτης, που να βρίσκει ανταπόκριση στην κοινή γνώμη, ικανός να μαζέψει κάτω από τις φτερούγες του αλλά και να εκφράσει το κεντρώο – κεντροαριστερό «σύμπαν». Χωρίς να αποκλείεται να ισχύουν όλα αυτά μαζί, αλλά και άλλα.

Στον κεντρώο χώρο υπάρχει σήμερα νέα κινητικότητα. Γίνεται μία προσπάθεια ενοποίησης και ανασυγκρότησης, μήπως και κατορθώσει να είναι σε θέση να παίξει μεγαλύτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Μακάρι, γιατί η κομματική εκπροσώπηση του Κέντρου είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα στις συνθήκες πόλωσης που δημιουργεί με επιμονή η κυβέρνηση Συρανέλ. Αλλωστε, η ιστορία αποδεικνύει ότι το Κέντρο έχει προσφέρει και είναι απολύτως χρήσιμο για τη χώρα. Μένει, βεβαίως, να διαπιστωθεί πόσοι πολίτες έχουν την ίδια άποψη.

Μέχρι να διαπιστωθεί όμως πόσοι πολίτες θα προτιμήσουν ένα κεντρώο – κεντροαριστερό κόμμα στις επόμενες εκλογές, πρέπει προηγουμένως να ολοκληρωθεί με επιτυχία η προσπάθεια ενοποίησης και ανασυγκρότησης που γίνεται. Σχεδόν πάντα αυτές οι προσπάθειες γίνονται από την κορυφή και το ίδιο συμβαίνει με επίκεντρο τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και τα επώνυμα πολιτικά στελέχη που συμπράττουν ή βρίσκονται στο στάδιο λήψης αποφάσεων.

Ο ορατός φόβος είναι μήπως το εγχείρημα βαλτώσει στις διαδικασίες. Αφενός γιατί είναι αισθητή η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζουν αλλήλους, αφετέρου γιατί στην προσπάθεια να είναι άψογες, δημοκρατικές και απολύτως διαφανείς οι διαδικασίες ανάδειξης ηγέτη και συγκρότησης του νέου φορέα, έχει επικρατήσει η πολυπλοκότητα (δηλαδή η γραφειοκρατία), έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και εξαφανιστεί η ουσία. Με λίγα λόγια, είναι πραγματικός ο κίνδυνος να χαθεί ο σκοπός πίσω από τις διαδικασίες. Αυτό φυσικά θα αποφευχθεί αν τιθασευθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι ενδιαφερόμενοι συμμετάσχουν με θετικό πνεύμα και μειωμένη καχυποψία στις διαδικασίες. Υπάρχει τέτοια διάθεση;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή