Στις 29 Αυγούστου του 2004, έπεφτε η αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας με μια τελετή λήξης εντυπωσιακή όσο και εκείνη της έναρξης. Ήταν ωραίοι Αγώνες, η Αθήνα τα είχε πάει απρόσμενα καλά. Μόνο που, όπως φαίνεται, κανείς δεν είχε σκεφτεί τι θα γίνει μετά τη λήξη τους. Πάνω στον πυρετό τού να ολοκληρωθούν όλα τα έργα, δεν έπεσε καν στο τραπέζι τι θα συνέβαινε με τις 18 νέες αθλητικές εγκαταστάσεις και τις 12 ανακαινισμένες.
Έτσι, από τα μεγαλεπήβολα σχέδια της «ισχυρής Ελλάδας», τα λαμπερά εγκαίνια και τους μπεσαλίδικους προϋπολογισμούς, προσγειωθήκαμε απότομα στο οικείο καθεστώς της αχρηστίας και της εγκατάλειψης. Τα ολυμπιακά έργα στο Ελληνικό -όπως και τα περισσότερα στην υπόλοιπη Αττική- δεν θυμίζουν πλέον σε τίποτε αυτά που γνωρίσαμε το 2004. Μόνο στο Ελληνικό, σε μια έκταση 1.800 στρεμμάτων, είχαν χωροθετηθεί επτά ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις, με συνολικό κόστος περίπου 200 εκατ. ευρώ.
Σήμερα μια βόλτα εκεί είναι αποκαρδιωτική. Ο στίβος του κανόε-καγιάκ, έργο που κόστισε 35 εκατ. ευρώ και θεωρείτο καινοτόμος ιδέα και πρότυπο χάραξης, μοιάζει με μια έρημο, όπου έχουν προσγειωθεί, για ανεξήγητους λόγους, χρωματιστά κομμάτια πλαστικού. Τα 300 στρέμματα που κάλυπτε ο στίβος είναι ξερά, παρότι υποτίθεται πως θα μετατρέπονταν σε υδάτινο πάρκο.
Στο γήπεδο του σόφτμπολ, λίγο πιο δίπλα, κόστους 22 εκατ. ευρώ, φυτρώνουν αγριόχορτα, ενώ το γήπεδο του μπέιζμπολ, αφού υπήρξε έως το 2011 έδρα του ποδοσφαιρικού Εθνικού Πειραιώς, από το 2016 και για έναν χρόνο στέγασε πρόσφυγες σε σκηνές. Η ξιφασκία είναι ο μόνος χώρος που αξιοποιείται εμπορικά, αφού εκεί γίνονται εκθέσεις, ενώ το γήπεδο του μπάσκετ παραμένει κλειστό. Πάντως, μετά το 2011, καμία από τις επτά ολυμπιακές εγκαταστάσεις αυτού του χώρου δεν είχε οποιαδήποτε αθλητική χρήση.
Το μεγαλύτερο λάθος ήταν η επιλογή των μόνιμων κατασκευών και όχι των λυόμενων, αφού στο Λονδίνο, για παράδειγμα, τα κτίρια λύθηκαν και πωλήθηκαν ή δίνονται τώρα προς ενοικίαση. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε, πιθανότατα γιατί στην περίπτωση της Αθήνας υπήρξε πίεση από τις επιμέρους αθλητικές ομοσπονδίες για «μόνιμες εγκαταστάσεις», που θα βοηθούσαν στην περαιτέρω ανάπτυξη των αθλημάτων μετά τους Αγώνες. Η mega επένδυση της Lamda Development, που ελπίζουμε να ξεκινήσει επιτέλους μέσα στη νέα χρονιά, είναι το ορόσημο για να αλλάξουν κεφάλαιο και το πρώην αεροδρόμιο και η ευρύτερη περιοχή. Ίσως λοιπόν, λίγα καλοκαίρια μετά, η εικόνα που θα παρουσιάζει το Ελληνικό να είναι επιτέλους αυτή που θέλουμε.