Εβδομάδα με αρκετές ενδιαφέρουσες επανακυκλοφορίες είναι αυτή που διανύουμε, καθώς σπουδαίες ταινίες του παρελθόντος μάς έρχονται σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, για να τις απολαύσουμε ξανά όπως τους πρέπει. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το «Σκιές και σιωπή», κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου «To Kill a Mockinbird», του μυθιστορήματος της Χάρπερ Λι που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Η ταινία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν, τότε μία από τις πρώτες του μεγάλου μήκους δουλειές, στάθηκε στο ύψος της περίστασης, με τον Γκρέγκορι Πεκ να διαπρέπει (και να κερδίζει το βραβείο Οσκαρ) στον ρόλο του εμβληματικού Ατικους Φιντς.
Για όσους δεν γνωρίζουν την υπόθεση: στον αμερικανικό Νότο, την εποχή της Μεγάλης Υφεσης, ένας ιδεαλιστής δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός μαύρου εργάτη που κατηγορείται για τον βιασμό μιας λευκής γυναίκας. Ταυτόχρονα καλείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες που προκαλεί η υπόθεση στη ζωή του, όπως και σε αυτές των μικρών παιδιών του. Η ταινία, που κυκλοφόρησε το 1962, αποτελεί ύμνο κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, που δυστυχώς παραμένει επίκαιρος και για τη σημερινή Αμερική. Το διασκευασμένο σενάριο του Χόρτον Φουτ –επίσης βραβευμένο με Οσκαρ– μοιράζει σοφά το βάρος του ανάμεσα στα ξέγνοιαστα παιχνίδια των παιδιών στο ύπαιθρο και την απειλητική ατμόσφαιρα του δικαστηρίου· ο δε Γκρέγκορι Πεκ, γνωστός για τα δημοκρατικά ιδεώδη του, ερμηνεύει με ευαισθησία τον διπλό ρόλο του δικηγόρου – χήρου πατέρα που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ συνειδησιακού και οικογενειακού καθήκοντος.
Σπουδαίοι πρωταγωνιστές
Αυτή την εβδομάδα βλέπουμε ακόμα το εξαιρετικό νουάρ «Το άγγιγμα του κακού» του Ορσον Ουέλς. Ο γοτθικός εξπρεσιονισμός μετακομίζει στο μεξικανικό τοπίο, καθώς ο Αμερικανός αστυνομικός Χανκ Κουίνλαν (Ορσον Ουέλς) καλείται να εξιχνιάσει τον φόνο ενός αρχιμαφιόζου. Στην περιοχή, ωστόσο, βρίσκεται και ένας διακεκριμένος Μεξικανός αστυνομικός (Τσάρλτον Ιστον), ο οποίος σύντομα θα μπλεχτεί στα πόδια του Κουίνλαν. Με ένα σενάριο «κέντημα», γεμάτο από σαιξπηρικού τύπου ηθικά σταυροδρόμια και κοινωνικοπολιτικές αναφορές, αλλά και με τις εξαιρετικές ερμηνείες σπουδαίων ηθοποιών, το «Αγγιγμα του κακού» θεωρείται δικαίως από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του Αμερικανού auter.
Από το νουάρ στα ιδιαίτερα γαλλικά αστυνομικά της των δεκαετιών ’70 – ’80 και συγκεκριμένα στον «Περιθωριακό» του Ζακ Ντερέ. Εκεί ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό υποδύεται έναν αστυνομικό που πολεμά το έγκλημα της Μασσαλίας με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. Τέλος, ήδη από την περασμένη Δευτέρα, προβάλλεται η «Λάμψη». Το σπουδαίο κινηματογραφικό επίτευγμα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ προβάλλει ακέραια και σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, τον χαρακτήρα και την τεχνική ιδιοφυΐα, που το κατατάσσουν ανάμεσα στα διαχρονικά φιλμ του παγκόσμιου σινεμά.
Το βαρομετρο της εβδομάδας
Στη «Δουνκέρκη» ο Κρίστοφερ Νόλαν συγκεντρώνει όλες τις δημιουργικές του δυνάμεις, προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία του σπουδαίου αυτού ιστορικού στιγμιοτύπου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η αγωνιώδης μάχη της Δουνκέρκης ζωντανεύει μέσα από κινηματογραφία υψηλότατου επιπέδου, σπάνιο ρεαλισμό και αφήγηση καθορισμένη με ακρίβεια χιλιοστού. Στο τελικό αποτέλεσμα συμβάλλει καθοριστικά το μουσικό σκορ του Χανς Ζίμερ, αλλά και οι άρτιες ερμηνείες επιφανών πρωταγωνιστών όπως οι Τομ Χάρντι, Μαρκ Ρίλανς, Κένεθ Μπράνα και Κίλιαν Μέρφι.
Στον «Πυρετό της τουλίπας» ένας καλλιτέχνης αναλαμβάνει να ζωγραφίσει το πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας (Αλίσια Βικάντερ) ύστερα από πρόσκληση του πλούσιου συζύγου της (Κρίστοφ Βαλτς). Αναπόφευκτα οι δύο νέοι ερωτεύονται, όμως η μοίρα τους συνδέεται άμεσα με το εμπόριο της τουλίπας, το οποίο ανθεί στο Αμστερνταμ του 17ου αιώνα.
Στο μονταρισμένο για τον κινηματογράφο «Ταξίδι στην Ισπανία», ο Μάικλ Γουίντερμποτομ σκηνοθετεί τον Βρετανό κωμικό Στιβ Κούγκαν και τον συνάδελφό του Ρομπ Μπράιντον, καθώς οι δυο τους ξεκινούν άλλη μία από τις γνωστές τους περιηγήσεις, αυτή τη φορά στην πανέμορφη Ιβηρική. Αξιοθέατα, μνημεία, καλά ξενοδοχεία και ακόμα καλύτερα εδέσματα βρίσκονται στο επίκεντρο της βόλτας, η οποία γαρνίρεται με γενναίες δόσεις φλεγματικού χιούμορ, απολαυστικών μιμήσεων (Μάρλον Μπράντο, Ρότζερ Μουρ, Μικ Τζάγκερ, Ντέιβιντ Μπάουι) και φυσικά ατελείωτου –και ανελέητου– ανταγωνισμού μεταξύ τους.